حسینیه چهل دختران از آثار تاریخی نائین مربوط به دوره قاجار است. این حسینیه در محله چهل دختران، جوار دروازه چهل دختران قرار گرفته است. این اثر در تاریخ ۱۰ خرداد ۱۳۸۲ با شماره ثبت ۹۰۵۵ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. حسینیه چهل دختران همانند دیگر حسینیههای تاریخی نائین متشکل از دو قسمت روباز و مسقف است.
حسینیه پادرخت محمدیه نائین مربوط به دوره قاجار است و در نائین، محمدیه، محله میدان بالا، جنب مسجد محمدیه قرار دارد. این اثر در تاریخ ۲۴ اسفند ۱۳۸۳ با شماره ثبت ۱۱۵۶۶ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این حسینیه تاریخی در سال ۱۳۹۵ه.ش با فرش ماشینی یکپارچه ۸ضلعی با قطر ۱۰ مترمربع به انضمام فرش صفه ها مفروش شد. در طراحی این فرش توسط گروه تخصصی فرش اسلیمی از گلهای شاه عباسی زیبا در زمینه سرمهای استفاده شده، در نهایت این فرش یکپارچه تولید و نصب شد. در ایام سوگواری مراسم ویژه ای در این حسینه برگزار می شود.
حسینیه پنجاهه مربوط به اوایل دوره قاجار است و در نائین، محله پنجاهه قرار دارد. این اثر در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۸۰ با شماره ثبت ۵۴۴۱ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شده است. محله پنجاهه در شمال شرقي بافت قديم شهر نائین قرار دارد و با محلههای نوآباد و چهل دختران و کوي باغستان همسايه است. مرکز محله پنجاهه متشکل از حسینیه سر پوشیده و سرباز، مسجد نزدیک حسینیه و سقاخانه است و نزدیک به میدان مرکز محله (حسینیه) مسجد، حمام و آب انبار محله قرار دارد.
آب انبار فيض يكي از جاذبههاي تاریخی گردشگري شهر نايين است. این آب انبار در محله تاريخي پنجاهه قرار دارد. ویژگی بارز این آب انبار بادگير كج شده با زاويه 30 درجه است. آب انبار فیض مجموعه اي از آب انبار، دروازه، امتداد حصار تاريخي و خندق است و به احتمال زياد در اواخر دوره صفويه با استفاده از مصالح خشت و آجر بنا شده. اين بنا با شماره 3663 در سال 1384 در فهرست آثار ملي ايران قرار گرفته است.
بازار نائین مربوط به دوره تیموریان است و در این شهر، حد فاصل دروازه چهل دختران قرار دارد. این اثر در تاریخ ۲۴ مرداد ۱۳۵۶ با شماره ثبت ۱۵۶۴ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بازار تاریخی نائین روزگاری مرکز تجاری این شهر بوداست. طول این بازار ۴۰۰ متر است و ۱۷۰ باب مغازه کوچک و بزرگ در آن قرار دارد. بیشترین رونق بازار تاریخی نائین در زمان صفویه بوده است.
مقبره امامزاده سلطان سیدعلی (ع) در مرکز شهر نائین قرار گرفته است. بنای امامزاده متعلق به اواخر قرن هفتم و اوایل قرن هشتم هجری است. بانی این بنای زیبا و باشکوه میرجلال الدین احمد بوده که در جلو درِ شرقی حرم امامزاده مدفون است.
آب انبار تگو در محله چهل دختران نائین قرار گرفته است. این آب انبار به عنوان کوچک ترین آب انبار بافت قدیم شهر شناخته میشده است.
آب انبار معصوم خانی را میتوان معروفترین آب انبار شهر نائین نامید. این آب انبار یکی از چندین آب انبار محله «چهل دختران» به شمار میرود. آب انبار معصوم خانی که با حمایت مالی مرحوم «حاج میرزا محمد علی خانی معصومی» در سال ۱۳۲۲ تکمیل شده، با شماره ثبت ۱۱۵۸۸ در تاریخ ۲۴ اسفند سال ۱۳۸۳ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. این آب انبار دارای یک گنبد بزرگ پوشیده شده با خشت خام است که در سال ۱۳۶۷ هجری یک بار فرو ریخت؛ ولی مردم نایین آن را بازسازی کردند.
آب انبار دوقلوی محمدیه در شهر نائین مربوط به دوران قاجار است. این آب انبار در نائین، محمدیه، محله میدان بالا، روبهروی مسجد و حسینیه محمدیه قرار دارد. این اثر در تاریخ24 اسفند ماه سال 1383 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
آب انبار نوگاباد از آب انبارهای کوچک شهر نائین است. این آب انبار که در کنار مسجد خواجه قرار دارد، از دو بادگیر بلند بهره میبرد. آب انبار نوگاباد در چند سال گذشته توسط اداره میراث فرهنگی مورد بازسازی قرار گرفته است. قدمت آب انبارهای نایین از دوره صفویه به بعد است و در طول دوره های تاریخی مهمترین عامل ذخیره آب بوده است.
آبانبار چهاربادگیری نائین یکی از برجستهترین یادگارهای معماری سنتی ایران است که در قلب بافت تاریخی این شهر کویری قرار دارد. این بنا با چهار بادگیر بلند و دو گنبد مخروطیشکل، نمونهای منحصربهفرد از تدبیر معماران گذشته برای ذخیره و خنک نگهداشتن آب در مناطق خشک و گرم محسوب میشود. بادگیرهای مرتفع این آبانبار جریان هوا را به داخل هدایت کرده و دمای آب را کاهش میدادند. گنبدهای آجری علاوه بر حفاظت از مخزن، مانع تبخیر و آلودگی آب میشدند. این آبانبار که از دوره صفویه به جا مانده، امروز یکی از جاذبههای دیدنی نایین و نمادی از هوش و خلاقیت ایرانیان در سازگاری با اقلیم کویری است.
بافران شهری از توابع بخش مرکزی شهرستان نائین استان اصفهان ایران است. این روستا در تاریخ ۱۶ آذر ۱۳۸۸ با موافقت هیئت دولت و به استناد ماده ۱۳ قانون تعاریف و ضوابط تقسیمات کشوری به شهر تبدیل شد. آبانبار شهرک بافران با قدمت بیش از 200 سال، یکی از قدیمیترین آب انبارهای شهر بافران است. این آب انبار دارای مخزنی بزرگ با گنجایش 1000 متر مکعب آب است.مرمت این آبانبار به دهه 60 برمیگردد و در کنار آن گرمابهای عمومی با نمای آجری مدرن ساخته شده است. از کنار این سازه آبی، نمای کلی شهر به چشم میخورد.