به گزارش اصفهان زیبا؛ امسال توانستم در سینمای ساحل به تماشای مجموعه سوم از فیلم‌های کوتاه و پویانمایی بنشینم؛ فیلم‌هایی که با موضوعات مختلف و به خصوص مقاومت حضور پیدا کرده بودند، اما امکانات مناسبی برای تماشای آن‌ها تدارک دیده نشده بود.
این فیلم‌ها مورد بی‌توجهی قرار گرفتند و سالن‌های کوچک و حضور نداشتن مخطبان کودک، باعث شد که در حق سازندگان‌شان اجحاف شود.
امیدوارم که در سال‌های آینده شاهد چنین بی‌توجهی به فیلم‌سازهای نوپای سینمای کودک و نوجوان نباشیم و همچنین آثاری با کیفیت بهتر را در این عرصه و بالاخص فیلم‌های کوتاه حوزه مقاومت تماشا کنیم.
در ادامه به نقدی اجمالی حول چند اثر کوتاه حوزه مقاومت، که در بخش مسابقه فیلم‌ها و پویانمایی‌های کوتاه حضور داشتند، خواهم پرداخت.
سرزمین جوانه‌های غمگین: پویانمایی «سرزمین جوانه‌های غمگین» به کارگردانی زینب بدری و تهیه‌کنندگی محدثه پیرهادی، انیمیشنی با طراحی کودکانه و در فرم نقاشی بود که با تماثیل و اتفاقات نمادین و در زمانی کوتاه و به طور موجز توانست بسیار تاثیرگذار باشد و یکی از بهترین فیلم‌های مجموعه سوم فیلم‌های کوتاه و پویانمایی بود. فیلمی که به عقیده من بسیار موفق است و با بیان جهان‌شمولش می‌تواند مطلوب مخاطبین زیادی باشد.
دفتر شصت برگ: فیلم کوتاه «دفتر شصت برگ» به کارگردانی پیام میرتبریزیان، در فرم و روایت بیشتر به مستندهای بازسازی شباهت داشت و ویژگی منفی غیلم آن‌جا بود که کارگردان به فرم خودش وفادار نبود و قاب‌هایی از او می‌دیدیم، که با فرم مستندنمایی که قبلا نشان‌مان می‌داد و در ساخت آن هم نسبتا موفق بود، سنخیت نداشت. بازی‌های فیلم او در حد متوسط بودند و این مشخص بود که از لحاظ گرافیکی، برای فیلم هیچ تلاشی نشده است. با همه این اوصاف، کارگردانی فیلم را می‌توان خوب ارزیابی کرد و فیلم را به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های مجموعه سوم نام برد. همچنین این فیلم از معدود فیلم‌های کوتاه بود که با تشویق حضار در سالن همراه شد.
دینگو: فیلم کوتاه «دینگو»، ساخته محسن عباسی، بیشتر به تیزر فرهنگی می‌مانست و فاقد داستان و درام خاصی بود. در کارگردانی و طراحی صحنه جزو فیلم‌های موفق مجموعه سوم بود و توانست که جذابیت بصری خاصی برای مخاطبینش خلق کند. این فیلم با بازیگرهای محلی خوب و با فرم‌بصری زیبایش توانست لحظات لذت‌بخشی را برای مخاطبش رقم زند.
روا: این فیلم به کارگردانی زهرا منصوری نیز کارگردانی متوسطی داشت و از لحاظ فیلم‌نامه بسیار ضعیف بود. تصمیم آخر شخصیت، هیچگونه منطقی مبتنی بر روابط علی و معلولی نداشت و در کل نیز، فیلم فاقد قصه و درامی گیرا بود. فقط برای‌مان لحظه و تصمیمی را روایت کرد که هیچ منطق قانع‌کننده‌ای در دنیای واقعی نداشت. این فیلم در بین تیزرهای فرهنگی نیز_جز کارگردانی متوسطش_حرف خاصی برای گفتن ندارد.
