به گزارش اصفهان زیبا؛ هزار جام هم ارزش یک جان را ندارد؛ یک نفر از بین ما رفت؛ یک نفر فوتبالدوست جانش را بر سر عشقش گذاشت و رفت؛ ما ماندیم و هزاران مسابقهای که میبینیم و دهها جامی که احتمالا تیمهای اصفهانی بالای سر میبرند اما او دیگر نیست.
اسمش را هنوز در رسانهها ننوشتهاند اما آخرین تصاویرش همراه با دوست نوجوانش سوار بر موتور در شبکههای اجتماعی منتشر شده است، با لبخندی که پهنای صورتش را پوشانده اما جاده فولادشهر و یک راننده بیحواس قاتل جانش شدند و رفت.
لابد شما هم این عکس را دیدهاید و قلبتان صد پاره شده است. اصلا دربی جمعه یک طور دیگر بود. یک هفته چشمانتظار هماوردی اصفهانیها در دربی شصتونهم فوتبال نصف جهان بودیم.
اما درست قبل از شروع بازی، خبر فوت نوجوان هوادار سپاهان در تصادف با موتور و مصدومیت هوادار دیگر اوقاتمان را تلخ کرد. دربی دیگر شیرین نبود؛ فرقی هم نداشت کدام تیم برنده میشود و کدام تیم بازنده یا دو تیم بر سر تقسیم امتیاز توافق میکنند.
از همانی که میترسیدیم، به سرمان آمد. چقدر محرم نویدکیا حرص خورد و گفت نگران سلامت موتورسوارهایی هستم که تیم را مشایعت میکنند و چقدر گفت که از این بابت، تمرکز بازیکنان و کادر فنی تیم به هم میریزد اما گوش شنوایی نبود و هر بازی تعداد موتورسوارها بیشتر از قبل میشد.
چقدر نوشتیم و خواهش کردیم بیخیال بدرقه تیم شوید. باور کنید روبهروی هتل محل اسکان تیم تجمع نکنید و تیم را تا ورزشگاه مشایعت نکنید، اتفاقی رخ نمیدهد اما همانی که میترسیدیم شد و ما ماندیم حسرت ازدستدادن هواداری که دیروز خبر باخت تیم محبوبش را نشنیده رفت.
اصلا مگر فوتبال برای لذتبردن نیست؛ اما وقتی چهره خندان نوجوان موتورسوار از جلوی چشممان دور نمیشد، چطور میتوانستیم درست و درمان دربی ببینیم و از فوتبال دو تیم شهرمان در مستطیل سبز لذت ببریم.
انگار از نحسی کرونا بود که این سنت خطرناک مشایعت موتوری تیم تا ورزشگاه به وجود آمد و یک قربانی گرفت؛ کاش این قربانی که میتوانست فرزند یا برادر هر کدام از ما باشد، باعث شود تا فکری برای این مشکل کنند.
وقتی مردم در کوچه و بازار و خیابان کنار هم هستند، چرا نباید تماشاگران به ورزشگاه بروند، آن هم وقتی در استادیومها میتوان فاصله اجتماعی را به بهترین شکل رعایت کرد.
به حرف نویدکیا که گوش نکردید اما به خاطر رفتن یکی از خودتان هم که شده، خواهشا بیخیال مشایعت موتوری تیم شوید.