به گزارش اصفهان زیبا؛ سریال «سوران» به کارگردانی سروش محمدزاده و نویسندگی عباس ریاحی، اقتباسی از کتاب «عصرهای کریسکان» نوشته کیانوش گلزار راغب است که متن کتاب را یکپارچه به داستان‌گویی تصویری تبدیل می‌کند و جوهره روایت قدرتمند آن را به تصویر می‌کشد.
این سریال، از 17 خرداد 1402، هر هفته پنجشنبه و جمعه از شبکه یک سیما پخش می‌شود و محصولی از مرکز سوره حوزه هنری است.
این اقتباس، شاهدی بر تجربه‌های امیر سعیدزاده (ملقب به سعید سردشتی) و تعهد عمیق او به دفاع از تمامیت ارضی ایران است.
مخاطب از دریچه «سوران» با جراحت‌های واردشده بر مردم کرد در روزها و ماه‌های اول انقلاب، از نزدیک آشنا می‌شود.
این سریال، با ارائه گزارشی تاریخی که فراتر از قلمرو تخیل است، خود را از آثار داستانی صرف متمایز می‌کند و تصویری کوبنده از مبارزاتی که مردم کرد متحمل شده‌اند، ارائه می‌دهد.
مخاطب سریال از طریق چشم‌انداز کارگردان، به مناظر پرجنب‌وجوش کردستان منتقل می‌شود و خود را در تابلوی غنی رویدادهای تاریخی و ظرایف فرهنگی غوطه‌ور
می‌بیند.
عمل اقتباس، نیاز به فرایند ظریفی دارد تا یکپارچگی اثر اصلی را حفظ کرده و درعین‌حال دسترسی آن را برای مخاطبان وسیع‌تری تضمین کند. «سوران» به این تعادل ظریف دست می‌یابد و روایتی تاریخی ارائه می‌دهد که هم اصیل و هم جذاب است.
این سریال با تمرکز بر زندگی امیر سعیدزاده، عناصر شخصی و سیاسی را درهم می‌آمیزد و کاوشی چندبعدی از آن دوران ارائه می‌دهد.
«سوران» تماشاگران را به یک سفر تاریخی شگفت می‌برد و در قلمرو شجاعت و پایداری قدم می‌گذارد. این سریال که در کردستان (قبل و بعد از انقلاب اسلامی) می‌گذرد، مبارزه‌های مردم کرد را در مواجهه با ناملایمات گروه‌های جدایی‌طلب مانند کومله و حزب دمکرات روشن می‌کند.
این سریال به‌عنوان بستری برای روایت شجاعانه و بی‌پرده از اقدامات مخرب این گروهک‌ها و تأثیر آن‌ها بر مردم کردستان در جریان انقلاب اسلامی عمل می‌کند.
«سوران» اهمیت بازگویی حقایق تاریخی را نشان می‌دهد و بینندگان را تشویق می‌کند تا به درک عمیق‌تری از پیچیدگی‌های تاریخ بپردازند. این مجموعه، با شکستن سکوت پیرامون این دوره مهم تاریخی، حس وحدت و تاریخ مشترک را در بین ایرانیان از همه اقشار پرورش می‌دهد.
«سوران» با استفاده از لباس‌ها، صحنه‌پردازی و لهجه‌ها، «اصالت» را به نمایش می‌گذارد. موسیقی، فضا را گیراتر می‌کند و بینندگان را به تماشای تابلوهایی از کردستان می‌برد.
به دلیل پخش سراسری از رسانه ملی، شخصیت‌ها هویت متمایز خود را با استفاده از لهجه (و نه زبان) کردی حفظ می‌کنند و به تصویر خود عمق و طنین می‌بخشند.
این سریال همچنین به مجموعه‌ای از بازیگران جوان، بااستعداد و نسبتا ناشناخته تکیه کرده و به‌عنوان بستری برای معرفی این چهره‌های تازه به مخاطب عمل می‌کند و ارتباطی میان بینندگان و مجموعه متنوعی از شخصیت‌های به‌تصویرکشیده‌شده ایجاد می‌کند.
چهره‌های تازه، حس واقع‌گرایی را در اجراهای خود به ارمغان می‌آورند و به طرز متقاعدکننده‌ای جنبه‌های مختلف تجربه‌های مردم کرد را در آن دوران به تصویر
می‌کشند.
شخصیت اصلی این سریال که به‌عنوان یک سنی‌مذهب کرد به تصویر کشیده می‌شود، نمادی از میهن‌پرستی تزلزل‌ناپذیر و وفاداری سرسختانه به میهن خود است. روحیه تسلیم‌ناپذیر او در سراسر سریال خودنمایی می‌کند.
او با امتناع از پشت‌کردن به میراث اسلامی و ملی خود، با استواری از آرمان‌های انقلاب دفاع می‌کند. این روایت، به تاب‌آوری چشمگیر او می‌پردازد و به داستان اسارتش در زندان هولناک کریسکان هم اشاره می‌کند.
«سوران» قصد دارد مخاطب را با فداکاری‌های مردم کرد آشنا کند و مبارزه‌های ناگفته آن‌ها را روشن سازد. این سریال با ادای احترام به شهدایی که زندگی خود را وقف آرمان‌ها کرده‌اند، گواهی بر عهد تخلف‌ناپذیر آن‌هاست. این دعوتی است برای نسل‌های آینده که راه آن‌ها را دنبال کنند و میراثشان را پابرجا نگه دارند.
«سوران» تنها یک سریال تلویزیونی نیست. جان‌بخشیدن به روایت قدرتمند «سوران» در صفحه‌نمایش کوچک تلویزیون، کاری مهم و نیازمند تعادل ظریف خلاقیت و وفاداری به منبع اصلی است. «سوران» در گذار از کتاب به صفحه‌نمایش، نهایت بهره را از رسانه سمعی و بصری می‌برد.
موسیقی، تنش را در لحظه‌های مهم تشدید کرده و بر شدت مبارزه شخصیت‌ها تأکید می‌کند. این عنصر، به‌عنوان یک ابزار قدرتمند عمل می‌کند، فضا را بهبود می‌بخشد و مخاطب را در سفر پرفرازونشیب قهرمانان سریال شریک می‌کند.
یکی از هدف‌های اساسی این سریال، پرورش آگاهی تاریخی در بین بینندگان است. «سوران» به‌عنوان یک کاتالیزور برای تأمل و گفت‌وگو عمل می‌کند و از مخاطبان می‌خواهد زخم‌هایی را که گروه‌های تجزیه‌طلب بر کشور وارد کرده‌اند، بررسی کنند.
این سریال، درک عمیق‌تری از مبارزه‌های متحمل‌شده توسط مردم مسلمان ایران را به نمایش می‌گذارد و اهمیت وحدت و هویت ملی را برجسته می‌کند.
سریال «سوران» فراتر از سرگرمی و گواهی بر قدرت داستان‌سرایی تاریخی است. این سریال با آشکارساختن حقیقت مبارزه‌هایی که مردم کرد با آن روبه‌رو بودند، به‌مثابه وسیله‌ای برای افزایش آگاهی و پرورش درک عمیق‌تری از وقایع تاریخی عمل می‌کند.
«سوران» حقیقت نهفته در لابه‌لای صفحه‌های کتاب «عصرهای کریسکان» را با موفقیت استخراج کرده و آن را روی صفحه‌نمایش زنده می‌کند. این سریال از طریق کارگردانی ماهرانه، اقتباس وفادار و اجراهای جذاب، مخاطبان را مجذوب خود کرده و داستان‌های ناگفته‌ای از شجاعت، تاب‌آوری و عدالت‌طلبی را روایت می‌کند.
