به گزارش اصفهان زیبا؛ هر ساله چند روز قبل و بعد از 17 مرداد و ایامی که به مناسبت روز «خبرنگار» نام‌گذاری شده است، موضوعات مختلفی در حوزه رسانه و انواع و اقسام خبرنگاری با آب و تاب فراوان و پیام‌های حضوری و مجازی در همه سطوح مطرح و اجرا می‌شود؛ از پیش پا افتاده‌ترین کارها مانند پرداخت کارت هدیه و فعال‌شدن اینترنت خبرنگاری گرفته تا وعده خانه دار شدن به این قشر مظلوم که تقریبا تا سال بعد هم هیچ اتفاق خاصی نمی‌افتد!
اما چند روز بعد، تمامی مشکلات جهان تقصیر هیچ‌کس نیست جز خبرنگار سالم و رسانه‌های ریشه‌دار و باسابقه؛ گویا تمامی بدعملکردها و ضعف‌های سایر مدیران و دستگاه‌ها در تحریریه‌های رسانه‌ها مدیریت شده و هر نوع حرکت مثبتی توسط درایت مدیران هر ارگان به سرانجام رسیده است.
در این میان، اما فیک‌نیوزها و باج‌گیران مجازی هر روز در فضای مجازی رشد می‌کنند و گردن‌کلفت‌تر می‌شوند و رسانه‌های رسمی و باسابقه و سالم هم هر روز با فشارهای مختلفی روبه‌رو شده و دایره فعالیتشان محدودتر می‌شود.
البته این اتفاق، بی ربط با بی‌عرضگی مجموعه‌های تخصصی و صنفی خبرنگاری و رسانه‌ها نیست؛ مجموعه‌هایی مانند خانه مطبوعات و اداره ارشاد آنچنان که باید و شاید به وظایف خود عمل نمی‌کنند.
حال پیشنهاد درمان چیست؟
اول: تقویت مجموعه‌های تخصصی و صنفی رسانه با حضور افراد متخصص و آزاد از جریانات سیاسی و فرهنگی و اقتصادی.
دوم: تقویت زیرساختی و بنیادین رسانه‌های رسمی توسط دستگاه‌های صاحب اختیار و مسئول در این زمینه.
سوم: برخورد با فیک‌نیوزها و رسانه‌های زرد و باج‌گیر که عدم برخورد با آن‌ها در زمانه کنونی باعث سرخوردگی خبرنگاران و رسانه‌های رسمی شده است؛ چرا که فیک‌نیوزها هرچه می‌خواهند می‌گویند و منتشر می‌کنند؛ ولی رسانه‌های حرفه‌ای بنا بر اخلاق و محدودیت‌های مختلف هر روز محدودتر می‌شوند.
چهارم: تقویت شعور و فهم مدیران خصوصا مدیرانی که ارتباط مستقیم با رسانه‌ها و خبرنگاران دارند؛ البته آن‌ها باید بدانند خبرنگار در قبال رسانه خود و مردم وظایفی دارد. آن‌ها باید در امر اطلاع رسانی هم از مسئولان به مردم و هم از مردم به مدیران با رعایت اخلاق حرفه‌ای انجام وظیفه کنند. لذا این‌طور نیست که هرگاه محتوای مورد علاقه و تمجیدگونه ای از دستگاهی منتشر شد، خبرنگاران مورد تشویق قرار گیرند و هرگاه چیزی باب میل آن‌ها نبود، با تندترین روش‌ها با رسانه‌ها و خبرنگاران برخورد شود.
در پایان باید بدانیم و بدانند در عصر حاضر همه چیز در رسانه تعیین‌تکلیف می‌شود؛ از فرهنگ و اقتصاد گرفته تا پیشرفته‌ترین اختراعات بشری.
با این اوصاف نیاز است که مسئولان و مدیران و انجمن‌های صنفی صرفا چند روز قبل و چند روز بعد از 17 مرداد به یاد رسانه‌ها و خبرنگاران نباشند.
این موضوع را سیاست‌گذاران و مدیران مسئول باید به خوبی درک کنند و در نظر بگیرند؛ خصوصا در چند سال اخیر که فضای رسانه شده عرصه جنگ؛ چه از نوع جنگ شناختی و پروپاگاندا و چه زمینه‌ساز انواع و اقسام درگیری‌ها و اغتشاشات کف خیابان‌های شهر … .
