به گزارش اصفهان زیبا؛ صحيفه سجاديه، اثر گرانمایه منسوب به حضرت سجاد (ع)و از خانواده قرآن و نهجالبلاغه است؛ لذا به آن«أخت القرآن» نیز میگویند. این صحیفه شامل 54 دعاست و دربردارنده دقيقترين مسائل توحيدی، عبادی، اخلاقی، اجتماعی، سياسی، اقتصادی و … است.
صحيفه، برجستهترين کتاب در خصوص دعاست و هيچ کتابی همپایه و همسنگ آن در قالب نیایش نیست. با توجه به مسائل مبتلابه مردم در امور اقتصادی، موضوع رزق و روزی و کسب و کار در صحیفه سجادیه را برگزیدیم؛ به این امید که بیانات حضرت، پاسخگوی بخشی از سؤالات مردم و گرهگشای برخی از گرفتاریهای اقتصادی آنان در این راستا باشد.
حضرت سجاد (ع) در فرازهایی از صحیفه سجادیه به رزق طیب اشاره فرمودهاند: «أجری علینا طیّبات الرّزق: خداوند روزیهای پاک و گوارا را به سوی ما روان ساخت.»
یا درجایی فرمودند: «الّذی غذّانا بطیّبات الرّزق: خداوندی که از خوردنیهای پاک و گوارا روزیمان کرد.»
در بعضی از فرازها نیز حضرت به رزق حلال اشاره فرمودهاند. مثل آنکه فرمودند خداوندا! مرا از کسانی قرار ده که الموسع علیهم الرّزق الحلال من فضلک الواسع… که از فضل تو رزق حلال فراوان یافتهاند یا حتّی لا تعی بطوننا الّا ما أحللت… تا اینکه شکمهای ما جز آنچه را حلال فرمودهای در خود جمع نکند.
این دو ویژگی یعنی طیببودن و حلالبودن، دو شرط جواز خوردن است که در قرآن کریم هم آمده است: «یا ایّها الّذین آمنوا کلوا ممّا فی الأرض حلالاً طیّباً… از حلال و طیب در زمین بخورید.»
فرق بین رزق طیب و رزق حلال چیست؟
طیب چیزهایی است پاکیزه که با طبع و سرشت آدمی سازگار باشد و حواس و نفس انسان از آن لذت ببرد. به تعبیری دلچسب و طبعپسند باشد.
حلال چیزی است که حق دیگران در آن نیست و برای حقوق دیگران مزاحمتی ندارد و هیچ منع شرعی در بهرهوری و استفاده از آن نیست.
ارتباط منطقی بین رزق طیب و حلال چیست؟
بعضی حلالها طیب هستند و بعضی طیبها هم حلالاند؛ اما ممکن است غذایی طیب باشد و حلال نباشد؛ مثل برنج، نان و گوشتی که از راه دزدی و رشوه به دست آمده باشد.
ممکن است غذایی حلال باشد؛ ولی طیب نباشد؛ مثل فست فودها. هرچیزی که حلال است یعنی مجازیم بخوریم؛ ولی سفارش نشده است که حتما بخوریم.
قرآن حلالهایی را میفرماید بخورید که طیب هم باشد؛ یعنی با بدن سازگار باشد؛ لذا در ادعیه نیز چنین دعا میکنیم: «اللهمّ ارزقنا رزقاً واسعاً حلالاً طیّباً:خداوندا! رزق فراوان، حلال و طیب نصیب ما فرما».
