فصل دوم «تورنادو» با عنوان «جزیره فضایی» در ادامه داستان قسمت اول تعریف می‌شود. با این تفاوت که حجم گسترده‌تری از فیلم درگیر جلوه‌های ویژه بصری شده و این حجم، تا نصف فیلم را شامل می‌شود. مطمئنا اگر قهرمانان این فیلم نوجوانان نبودند، فیلم در ارائه تصویر علمی تخیلی، چیزی کم نگذاشته و در این ژانر تعریف می‌شد. به همین دلیل است که آن دسته از مخاطب بزرگسال که به این گونه سینمایی علاقه دارند، از جمله مخاطبان این فیلم محسوب می‌شوند.ابتکارعمل این فیلم، در بهره مندی از تمام فاکتورهای یک فیلم کودک پرمخاطب است. زیرکی «سیدجواد هاشمی» در مهندسی دقیق سازه‌های تخصصی این فیلم است. چندان مرعوب جلوه‌های ویژه نشد و در نخستین گام، داستانی را برای مخاطب روایت می‌کند که در آن، روحیه کار تیمی و مختصات آن به خوبی به تماشاگر منتقل می‌شود. آن گرمای محفلی که از ملزومات سینمای کودک است، به درستی در این فیلم تعریف شده و کاراکترهای سیاه و سفید آن نیز قطب های داستانی و بالانس‌های آن را تشکیل می‌دهند.در گام بعدی، «تخیل» را در نهایت برجستگی برای مخاطبش پیاده سازی می‌کند. در این راه از جلوه‌های ویژه رایانه‌ای نیز کمک می‌طلبد. تیم کاربلد «تورنادو 2»، قطعا یکی از بهترین و کم عیب ترین جلوه‌های بصری چند سال اخیر سینمای ایران را به انجام رساندند و مطابق با استانداردهای معتبر دنیا حرکت کردند.
در پایان نیز مؤلفه‌هایی نظیر ترانه خوانی و فضای موزیکال فیلم به کمک فهم بهتر و دنیای کودکان و نوجوان می‌آید تا پازل علاقه‌مندی مخاطب به این فیلم تکمیل شود. «تورنادو 2» برخلاف آثار مشابه خود، به شدت به داستانگویی پایبند است و از عناصر سینمای کودک برای خلأ داستانی خود سوءاستفاده نمی‌کند. نتیجه به فیلم پرحجمی تبدیل می‌شود که هم داستان گرمی برای مخاطبان هدف خود دارد و هم از ابزارهای سرگرمی نوینی برای همراهی بیشتر مخاطبان بهره می‌جوید.
این همان تعریف درستی است که از سینمای کودک روز دنیا می‌شود، یعنی تلفیق پروسه داستانی با جلوه‌های ویژه که در این فیلم با نهایت مهارت به کار رفته است. مخاطب هم نشان داده که از این گونه فیلم‌ها استقبال می‌کند، به گونه‌ای که فصل اول این فیلم سال گذشته بالغ بر دو میلیارد تومان فروخت. این فیلم نیز در صورت اکران در شرایط خوب، قابلیت رکوردشکنی فصل قبلی خود را به راحتی دارد.
