لبخند بر لب برای میهمانان دست تکان می‌دهند! این پوسترها انگار نماینده تمامی‌کودکان ایران‌زمین هستند که به جشنواره سی‌و‌چهارم خوشامدگویی می‌گویند! وارد سالن که می‌شوی، کودکان همه‌جا دیده می‌شوند، با دندان‌های یکی‌در‌میان… بادکنک در دستانشان بالا‌پایین می‌رود! همه جا هستند و این یعنی در همه جای سالن کودکانی شاد با روحیه‌ای لطیف درست مانند گل رز قرمز که گلبرگ‌هایش شاد و نرم و لطیف هستند. پسرک با صدای زیبا و لحن دلنشین شروع به قرآن خواندن می‌کند! صدای صوتش گوش را می‌نوازند! با سن کمش در تلاش است که کلام زیبای خالقش را بخواند. سرود زیبا و پرافتخار کشورمان پخش می‌شود! نمایشگر نصب شده در سالن، کودکان، نوجوانان و جوانانی را نشان می‌دهد که به احترام کشورشان ایستاده و به رسم ادب دست بر روی سینه گذاشته‌اند و سرود را زمزمه می‌کنند. دختر بچه‌ای که تا کنون روی صحنه به انتظار ایستاده بود با لحن دلنشین و کودکانه‌اش شروع می‌کند به خواندن. متنش که تمام می‌شود آن را بر قلبش می‌فشارد و با قدم‌هایی محکم و کوچک از روی سن پایین می‌رود! هنوز از روی سن پایین نرفته است که فیلم پخش شده روی ال‌سی‌دی نظر کودکان و نوجوانان و حضار را به خود جلب می‌کند! نمایشگر سالن نشان می‌دهد که سفینه فضایی بر روی سقف سالن اجلاس فرود می‌آید؛ سقف را شکاف می‌دهد… در سالن، فضانورد از سقف هر لحظه به زمین نزدیک و نزدیک‌تر شد تا دو پایش را بر روی زمین گذاشت و با صدای ترانه و آوای برهم‌خوردن دست‌های جمعیت روی صحنه آمد… موزیکِ در حال پخش به هیجان فرود فضانورد می‌افزاید… روی سن کلاه‌اش را بر می‌دارد؛ این را می‌توان از پشت پرده فشفشه‌ها دید.همان‌طور که خودش می‌گوید، لباسش عجیب‌غریب اما جذاب است و زیبا! درست مانند دنیای زیبای کودکان! دنیایی پر از خیالات که غم و غصه ورود‌ممنوع شده‌اند. هیجان و اشتیاق را در چشمان زیبا و شاد کودکان حاضر در سالن می‌شود دید. شاد هستند… طبیعی است هرچه باشد جشنواره‌ای فراتر از مرزها برایشان آغاز می‌شود. ده، نه، هشت، هفت، شش، پنج، چهار، سه، دو، یک و… سی‌و‌چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوان شروع می‌شود… فرصتی برای کودکان… جشنی برای بچه‌ها…
