من معترضم!

پس از گذشت شش هفته از لیگ برتر فوتبال ایران، شاید موضوعی که بیش از تمامی مسابقات و گاها نکات فنی آن‌ها به چشم بیاید، اعتراض‌های تمام‌نشدنی مربیان و باشگاه‌ها علیه داوری و اتفاق‌های مختلف بازی‌هاست؛ اعتراض‌هایی که در دو فصل اخیر بسیار شدت گرفته و از حد کنترل و عرف خارج شده است.

تاریخ انتشار: ۰۱:۵۱ - سه شنبه ۲۲ شهریور ۱۴۰۱
مدت زمان مطالعه: 3 دقیقه
 گویا این موضوع به روالی عادی تبدیل‌شده است که پس از هر بازی سیل شکایت‌ها بر تیم حریف و داوری سرازیر  شودو آن‌ها را با الفاظی ناخوشایند مورد خطاب قرار دهند. گرچه دلیل بسیاری از این مشکلات عدم وجود var بوده که باعث می‌شود با چشم مسلح و دوربین‌های مختلف، عملکرد داورانی را که باید در کسری از ثانیه تصمیم‌گیری کنند، قضاوت کنیم؛ موضوعی که پس از ورود این تکنولوژی به‌وضوح موردتوجه قرار گرفته است و تا پیش‌ازاین چندان به چشم نمی‌آمد.
 
هواداران؛ آتش‌افروزی بی‌پایان
فوتبال ایران به‌هیچ‌عنوان به سمت حرفه‌ای‌گری و پرورش بعد فنی خود پیش نمی‌رود. درست است که فوتبال برای هواداران بوده و دلیل تداوم حیات این ورزش نیز آن‌ها هستند، باید در برخی موارد محدودیت‌هایی را برای رفتار این قشر نیز در نظر گرفت. در فوتبال ایران، هوادارها بر خرید بازیکن، رفتار اعضای باشگاه و کنترل خط فکری و کاری تمامی ‌آن‌ها تا حد بسیار زیادی تأثیرگذار هستند؛ البته نباید برداشت اشتباهی از این موضوع صورت گیرد که آن‌ها حق چنین کاری را ندارند؛ بلکه این از حقوق اصلی و مهم مشوقان هر تیمی‌ است؛ اما اگر درست و به‌موقع نبوده و تنها به توهین و ایجاد جوی مسموم منتهی شود، اصلا صحیح نخواهد بود. در اغلب باشگاه‌ها شاهد رفتار تند هواداران و خارج‌شدن آن‌ها از حدود متعارف در فضای مجازی هستیم که بر عملکرد مدیران باشگاه‌ها نیز تأثیر گذاشته و آن‌ها نیز برای جلب‌توجه همین هواداران دست به هر عمل و صحبتی می‌زنند. این موضوع درنتیجه منجر به همین بازی‌های بچه‌گانه در فضای مجازی و رسانه‌ها در بین مدیران روابط‌عمومی ‌تیم‌ها و مصاحبه‌هایشان در خبرگزاری‌ها می‌شود. شاید اگر هواداران کمی ‌معقول‌تر رفتار کنند، باشگاه‌ها بتوانند تمرکز خود را به جای این نزاع‌های بی‌حاصل، بر فوتبال بگذارند تا ‌بار فنی لیگ افزایش یابد.
 
 نبود VAR ؛ مشکل اصلی فوتبال ایران
یکی از مهم‌ترین عامل‌ها در ایجاد وضع کنونی در فوتبال ایران، نبود VAR است؛ تکنولوژی‌ای که سال‌ها از حضورش در فوتبال جهان می‌گذرد و حتی تیم‌های درجه 3 و 4 آسیا نیز از آن بهره‌مند شده‌اند و در مسابقات خود از آن استفاده می‌کنند؛ اما تیم نخست آسیا که همیشه صاحب ادعا بوده و مدیران فدراسیونش عملکردشان را بهتر از همه می‌دانستند، هنوز از نبود آن در فوتبالش رنج می‌برد. درست از زمانی که این تکنولوژی به فوتبال جهان وارد شد، مشکلات داوری در فوتبال ایران بیش‌ازپیش به چشم آمد. تا پیش از آن هواداران آن‌چنان مثل امروز به این صحنه‌ها واکنش نشان نداده و برانگیخته نمی‌شدند. همان‌طور که گفته شد ما با نگاه به فوتبال‌های خارجی توقعمان را بالا برده‌ایم و با مشاهده همان صحنه‌ها از زوایای مختلف و با صبر و حوصله، به جای داوری که باید در فشار زمین مسابقه در کسری از ثانیه تصمیم‌گیری کند، قضاوت می‌کنیم؛ در این حالت همیشه طلبکار بوده و ادعا داریم که حق تیممان در برابر همه با قصد و نیت تضعیف می‌شود.بااینکه همچنان وعده‌های ورود VAR شنیده می‌شود، باید صبر کرد و منتظر ورود این تکنولوژی به فوتبال ایران ماند تا شاید بخش اعظمی‌ از این جنجال‌ها خاموش شود.موضوع دیگر نیز که نباید از کنار آن به‌سادگی گذشت و حساسیت‌های بسیاری را برانگیخته و تأثیر زیادی بر جو متشنج فوتبال این روزهای ایران داشته است، مسئله افشاگری‌ها و حواشی سخنان و رفتارهای برخی داوران بوده که با مصاحبه‌های خود و سخنانی مشکوک نه‌تنها باعث شفافیت ماجرا نشده‌ و حقایق را آشکار نکرده‌اند، بلکه باعث گل‌آلوده‌ترشدن فوتبال شده تا هر فردی با نظر و عقیده خود برداشت شخصی را انجام داده و از آن‌ها استنباط کند. افشاگری از فسادها و روابط پنهانی که همگان از آن‌ها مطلع هستیم، گرچه بسیار خوب است، اگر ناقص و با هزاران سرنخ کوچک و نامشخص صورت گیرد، هیچ سودی نداشته و تنها باعث سوءظن‌های بیشتر و دامن‌زدن به این جنجال‌ها می‌شود.به‌هرحال فوتبال ما هرروز بیش‌ازپیش به سمت حاشیه رفته و از دو معیار اصلی، یعنی جذابیت و تکامل فنی خود دورتر می‌شود. تیم‌ها به جای تمرکز روی آنالیز بازی و شناختن اشتباه‌ها و ضعف‌هایشان روی شکایت از داور و اعضای کادر فنی تیم حریف توجه دارند و برای عقب‌نماندن از حریف از هیچ کاری دریغ نمی‌کنند. شاید بهتر باشد کمی ‌به خودمان بیاییم و با آرامش و تأمل، دست از این رفتارهای اشتباه برداشته و حداقل یک قدم برای پیشرفت فوتبالمان روبه‌جلو برداریم.