به گزارش اصفهان زیبا؛ هیچ دانشمند برجسته‌ای تاکنون در پی کشف استعداد افراد در دوران کودکی نبوده و خود نیز از طریق استعدادیابی دوره کودکی دانشمند نشده است. همه انسان‌ها ظرفیت‌های کافی برای مطرح‌شدن در دست‌کم یک حیطه از بین صدها حیطه را دارند؛ اما حتی این موضوع هم وابسته به تعامل‌های پیچیده عوامل مرتبط با فرد است و بسیاری از افرادی که در دوره کودکی بی‌استعداد، تنبل و بی‌هنر تشخیص داده شده بودند، در بزرگ‌سالی نابغه‌ای بی‌نظیر از آب درآمده‌اند.
همین‌طور بسیاری از کودکان به خاطر عملکرد عالی خود در یک یا چندزمینه، موردتحسین قرار گرفته‌اند و در دوره بزرگ‌سالی هرگز آن زمینه را دنبال نکرده‌اند. انتخاب یک حیطه خاص برای یک کودک، چه به خاطر عملکرد خوب او در آن حیطه و چه به خاطر تمایل والدین، سم مهلک برای شکوفایی استعدادهای آن کودک است.
برای نابغه‌شدن در یک حیطه علمی و فنی، استعداد ذاتی مهم است؛ اما این استعداد ذاتی در تعامل با محیط، آن‌هم در طول چندین سال (در ورزش) و ده‌ها سال (در هنر و علوم) به فعل تبدیل می‌شود؛ کمااینکه متوسط سن برندگان جایزه نوبل ۶۲ سال گزارش شده است. اکثر قریب‌به‌اتفاق دانشمندان و نابغه‌های تمامی حیطه‌های علوم، هرگز کارنامه درسی قابل‌دفاع در دوران تحصیل ابتدایی و متوسطه و حتی دانشگاه نداشته‌اند و نبوغ علمی با نمره بیست‌گرفتن در درس‌ها کاملا متفاوت است؛ بنابراین اگر دوست دارید کودک شما یا کودک تحت تعلیم شما به بالاترین توانایی ذاتی خودش دست پیدا کند، پیروی از مراحلی که در زیر آمده الزامی است.
کودکان در طول رشد نیاز به تغذیه درست، خواب کافی و فعالیت جسمانی مناسب در یک محیط خانوادگی صمیمی دارند تا مغز آن‌ها به‌خوبی رشد کند و بدون محیط اشاره‌شده، رشد، تکثیر، بهینه‌سازی مدارهای عصبی و سیناپس‌گیری نورون‌ها به اندازه کافی صورت نخواهد گرفت. الزام کودکان به کپی‌کردن افکارتان، انرژی زیادی از مغز آن‌ها را می‌گیرد و مانع رشد بهینه ذهنی او می‌شود. به کودکان آموزش دهید که به تمام هنجارها احترام بگذارند؛ اما آن‌ها را وادار نکنید تا افکاری که شما در سر دارید را در درون مغز خود جای دهند.
هـرگز کـودکــان را درگیــر کــلاس‌هــای فوق‌برنامه و اضافی نکنید؛ مگر اینکه آنان به‌صورت واقعی، بدون تبلیغات و فشار شما به آن کلاس‌ها و فعالیت‌ها علاقه‌مند باشند و علاقه، ملاک اصلی برای شرکت در برنامه‌های اضافی باشد؛ چراکه این تفکر که کلاس‌های اضافی باعث افزایش سرعت رشد ذهنی آن‌ها می‌شود، کاملا اشتباه است.
بر اساس پژوهش‌های معتبر، فراهم‌کردن شرایط برای شرکت آزادانه کودکان و دانش‌آموزان در چندین حیطه علمی باعث به وجودآمدن حالتی می‌شود که استعداد اختصاصی کو دکان با افزایش سن کودکان و ترشح هورمون‌های جنسی و تعامل این هورمون‌ها با انتقال‌دهنده‌های عصبی و سایر هورمون‌ها، نوجوانان و جوانان آرام‌آرام به سمت حیطه‌ای که در آن استعداد دارند کشیده می‌شوند و به‌تدریج در آن حیطه به رشد بهینه و تا سر حد توانایی خود دست پیدا می‌کنند.
در ورزش نیز، پژوهش‌های علمی معتبر (مارک ویلیامز و همکاران، ۲۰۱۰) نشان داده‌اند که اکثریت‌قریب به‌اتفاق قهرمانان نامدار المپیک در بیشتر رشته‌های ورزشی، رشته خاصی را در دوره کودکی و دوره رشد دنبال نکرده‌اند و ثابت شده است که قهرمانان در دوره رشدی خود، در چندین رشته ورزشی و موردعلاقه خود درگیر بوده‌اند و از حدود ۱شانزده‌هفده‌سالگی به بعد در یک یا دو رشته ورزشی به‌صورت اختصاصی تمرین کرده‌اند.
