به گزارش اصفهان زیبا؛ اگر نگاهی کلی به گفت‌وگوهای ده سال اخیر در حوزه زنان داشته باشیم، اساس و محور صحبت کارشناسان در این راستا، اشاره به نبود زیرساخت‌ها برای حضور اجتماعی زنان است؛ موضوعی که از ابعاد گوناگون می‌توان به آن نگاه کرد و به همین دلیل قصد پرداختن به آن را هم نداریم؛بااین‌حال نپرداختن به موضوع به‌منزله حل‌شدن مشکل نیست.
حضور بانوان در ورزشگاه‌ها بیش از یک دهه است که چالش تصمیم‌گیری‌ها شده است و فارغ از درست یا غلط‌بودن، به دلیل تمرکز همیشگی رسانه بر آن، محفلی هیجان‌آور شناخته می‌شود که برخی از بانوان طالب آن هستند.بعد از چندین سال بالا و پایین‌شدن این مسئله، یک سالی است که با اما و اگرهای بسیار، در‌های ورزشگاه‌ها به روی بانوان باز شده است.
در این میان، دو هفته پیش بود که درگیری بین بانوان و مردان در بازی سپاهان و پرسپولیس دوباره این حضور را بر سرزبان‌ها انداخت. برخی با این استدلال که از اول هم نباید حضور بانوان در ورزشگاه ممکن می‌شد، به‌نقد آن پرداختند و برخی دیگر انتخاب نادرست سکو و عدم رفتار مناسب دو طرف را باعث این مشکل دانستند.
حالا دو هفته از این رویداد می‌گذرد؛ موضوعی که در ابتدا باعث شد سایر بازی‌ها بدون حضور بانوان برگزار شود و بعد از چند روز در یک ابتکار عمل جالب، کمیته انضباطی به‌جای اینکه زنان را محروم کند، مردان را از حضور در ورزشگاه محروم کرد.
پرسشی که در ابتدا مطرح می‌شود، این است که آیا واکنش درست همین است؟ آیا به خاطر رفتار نادرست مردان باید آن‌ها را از حضور محروم کنیم تا درس عبرتی بشود یا اینکه ورزشگاه و ورزش مردان را تنها به حضور مردان اختصاص دهیم و به‌نوعی کرامت زن را از بروز چنین مشکلاتی در آینده حفظ کنیم؟واکنش عمیق‌تری که می‌توان به این موضوع نشان دهیم، برگشتن به ریشه‌های مسئله است؛ همان زیرساخت‌هایی که به‌کرات از آن سخن گفته شده و شاید مشکل این است که در حد سخن باقی‌مانده است.
حضور زنان در ورزشگاه‌هایی که تاکنون ماهیتی مردانه داشته، از پیامدهای مشکلی است که یا آن را ندیده‌ایم یا سعی در پنهان‌کردن آن داشته‌ایم. زنان نیازمند زیرساخت‌هایی برای حضور در اجتماع و تثبیت جایگاه اجتماعی‌شان هستند؛ موضوعی که تا زمان حل‌نشدنش ازاین‌دست چالش‌ها بسیار خواهیم داشت.
