به گزارش اصفهان زیبا؛ ساندا یا سانشو یک ورزش رزمی ترکیبی و بخش مبارزه ووشو است. این رشته رزمی در اوایل سده بیستم به‌منظور افزایش کاربردپذیری و آمادگی ورزشکاران رشته‌های رزمی ابداع شد. ساندا در کنار تالو یکی از دو بخش هنر رزمی مدرن چینی ووشو به‌شمار می‌آید. در محله بابوکان ورزشکاران این رشته چشمگیر هستند. محمدجواد کریمی، ورزشکار و مربی رشته ووشو ساندا در محله بابوکان، از دغدغه‌هایش در این ورزش سخن می‌گوید. گفت‌وگوی هم‌محله را با این ورزشکار بخوانید.
از چه سالی این ورزش را آغاز کردید و چرا ووشو؟
این ورزش را از سال ۹۹ زیر نظر استاد حمیدرضا لادور آغاز کردم. علت انتخاب این ورزش این بود که با توجه به کامل و جامع‌بودن آن، در عرصه رزمی بتوانم مربی شوم و ورزشی رزمی در اختیار هنرجویان قرار دهم؛ به همین دلیل در سال 1402 در این رشته مربی شدم.
مشوق و راهنمای شما برای ادامه‌دادن چه کسی بود؟
بهترین و بیشترین مشوق، اشک شوق در چشمان ورزشکاران جوان و نوجوان محله است به هنگام نتیجه‌گرفتن در مسابقات. ما واقعا برخی اوقات کم می‌آوریم. به این صورت که مجبور هستیم از جیب خودمان هزینه کنیم؛ چراکه ورزشکاری که ازلحاظ مالی در خانواده‌ای نسبتا ضعیف قرار دارد از پس هزینه‌های ورزش قهرمانی برنمی‌آید؛ اما این موضوع مانع ما نمی‌شود و به شوق همان چشمان خندان بچه‌ها و شادی خانواده‌ها و اهالی محل ادامه می‌دهیم؛ به این نیت که بتوانیم محلهای ورزشکار و سالم داشته باشیم.
در بابوکان چندسالن ورزشی وجود دارد و شما به چه مقطعی آموزش می‌دهید؟
سالن ورزشی نیکان مخصوص آقایان و بانوان است که مربیان آن زیر نظر شهرداری فعالیت می‌کنند؛ همچنین سالن ورزشی که مخصوص مجموعه فرهنگی ورزشی انصارالمهدی است که در آن به کمک استاد لادور موفق شدیم قهرمانان را در رده سنی نونهالان، نوجوانان و جوانان پرورش دهیم.
ورزشکاران بابوکان با چه کمبودهایی در محله روبه‌رو هستند؟
در مجموعه انصارالمهدی امکانات بسیار محدود است. ما در تهیه و نصب امکاناتی مانند تاتامی و ابزارهای رزمی و تشک و سکو واقعا دچار مشکل هستیم. با اینکه ممکن است این فضا برای کشتی‌گرفتن در تمرین ساندا-ووشو آسیب‌زا باشد؛ اما تلاش کردیم با هر سختی که شده این امکانات را هرچند محدود و دست‌دوم تهیه و نصب کنیم و تا بچه‌ها از تمرین‌کردن دلسرد نشوند تا از تک‌به‌تک روزهای نوجوانی و جوانی بچه‌های محله بابوکان در امر مهم و تأثیرگذار ورزش استفاده کنیم. جالب است بگویم در همین باشگاه کوچک و کم‌امکانات گاهی قهرمانان جهان و اعضای تیم ملی تمرین می‌کنند که این نوید از حرفه‌ای‌بودن ورزشکاران گمنام اما دریادل این باشگاه می‌دهد که بدون هیچ توقع و امکانات و سروصدایی میزبان بزرگان ورزش هستند. در محله بابوکان بزرگ‌ترین مشکل در بحث ورزش ورزشگاه نیکان، نبود شورای ورزشی یکپارچه و متحد است و این خلأ باعث پسرفت ورزش در این ورزشگاه شده است.
برای شکوفاشدن استعدادهای ورزشی در محله چه باید کرد؟
بی‌شک برگزاری کلاس‌های ورزشی و استعدادیابی و حمایت از عوامل خیرخواه یکی از مهم‌ترین مسائل در این زمینه است. از سویی اگر کمک شود تا بتوانیم به‌صورت منظم در راستای استعدادیابی از مدارس بازدید و برنامه اجرا شود اتفاق بسیار خوبی است. از سویی دیگر حمایت‌های تأثیرگذار مسئولان محلی و خانواده‌ها هم یکی دیگر عواملی است که باعث دلگرمی ورزشکار و مربی می‌شود.
آیا آن‌گونه که شایسته است اهالی محله به این ورزش اهمیت می‌دهند؟
متأسفانه برخی اوقات خیر. درحالی‌که ورزش در تربیت و روحیه جوانان آن هم زمانی که دشمن اخلاق، ادب، اصالت و ایمان جوانان ما را هدف قرار داده، تأثیرگذار و مفید است. ورزش ووشو-ساندا یکی از کامل‌ترین و جامع‌ترین ورزش‌های رزمی است. ورزشی تلفیق از بوکس، کیک بوکس و کشتی که از ایام قدیم در اصفهان قهرمانان بزرگی چون حمیدرضا لادور، مرتضی عظیمی و مرحوم مجتبی حسین زاده و در بخش بانوان هم خواهران منصوریان، راضیه طهماسبی و در بخش تالو که اجرای فرم ووشو است قهرمانانی چون زهرا کیانی و شاهین بنی‌طالبی را در بطن خود دارد. قهرمانانی که شاید در سکوت همچنان مؤثرترین هستند .
هدف شما از ورود به این ورزش چیست؟
در وهله اول هدف، تربیت جوانانی سالم به‌دوراز آسیب‌های اجتماعی مانند اعتیاد است که متأسفانه در مناطق حاشیه شهر و کم‌برخوردار بیشتر شاهد آن هستیم. هدف این است که در دنیایی که فضای مجازی به بطالت در حال کشتن وقت و روح جوانان است با ورزش به زندگی این جوانان شکل و شمایل ببخشیم و در مرحله دوم قهرمان‌پروری، که تنها شعار ما نیست و چه بسا ثابت شده است در اکثر مسابقات استانی بسیار قوی ظاهر شده‌ایم. قهرمان‌پروری آینده محله بابوکان و شهر را قطعا روشن‌تر خواهد کرد.
به‌عنوان یک ورزشکار موفق از شهردار منطقه 2 چه درخواستی دارید؟
شاید بتوان به‌جرئت بگویم ورزش ووشو-ساندا یکی از قهرمان‌پرورترین ورزش‌های رزمی در ایران است. اینجا مربی داریم که سال‌ها عضو تیم ملی ووشو جمهوری اسلامی بوده و چند مدال طلای جهانی و بازی‌های آسیایی دارد؛ مربی که خودش هم از محلهای پایین‌شهر است و در باشگاه‌های مناطق کم‌برخوردار تمرین کرده. می‌خواهم بگویم که می‌توان قهرمان شد؛ حتی در باشگاهی که امکانات محدود دارد؛ اما توجهی که مسئولان منطقه و حتی شهر می‌توانند به باشگاه‌هایی نظیر باشگاه بابوکان داشته باشند حتما نتیجه‌بخش خواهد بود و به نفع شهر و محل است. تقاضا می‌کنیم شهردار منطقه باشگاهی مجهز و مجزا با امکانات و استانداردهای مجاز برای ما احداث کند تا بتوانیم بیش‌ازپیش باعث سرافرازی محل و شهرمان باشیم و فرهنگ پهلوانی و قهرمانی را از سنین کم در بین فرزندانمان رواج دهیم. در پایان دوست داریم بتوانیم با یادگیری ورزش رزمی به داد مظلومین دنیا برسیم و یاوری برای امام زمانمان باشیم.
