مسئولان از بستر رشد آینده‌سازان بهره‌برداری نمی‌کنند

جبران کمبودها در محیط‌های آموزشی

تقریبا بخشی از باورهای ما نتیجه اتفاقاتی است که در پیرامون ما رخ می‌دهند. زمانی که صحبت از تأثیر محیط بر طرز فکر می‌شود، منظور خانواده، معلمان، دوستان، جامعه، رسانه و فضای دیجیتال و محیط فیزیکی می‌شود و نمی‌توان محیط را محدود به خانواده یا افراد نزدیک کرد

تاریخ انتشار: 16:16 - دوشنبه 1404/02/1
مدت زمان مطالعه: 3 دقیقه
جبران کمبودها در محیط‌های آموزشی

به گزارش اصفهان زیبا؛ تقریبا بخشی از باورهای ما نتیجه اتفاقاتی است که در پیرامون ما رخ می‌دهند.

زمانی که صحبت از تأثیر محیط بر طرز فکر می‌شود، منظور خانواده، معلمان، دوستان، جامعه، رسانه و فضای دیجیتال و محیط فیزیکی می‌شود و نمی‌توان محیط را محدود به خانواده یا افراد نزدیک کرد.

هرچند که تأثیر محیط بر طرز فکر تنها محدود به خانواده نمی‌شود؛ اما عمدتا خانواده اولین جایی است که می‌تواند به‌عنوان الگوی رفتاری برای افراد عمل کند. بسیاری از باورهای اصلی ما هم در دوران کودکی و محیط خانواده شکل می‌گیرد.

محیط آموزشی پس از خانواده از مهم‌ترین محیط‌هایی است که در تعلیم‌وتربیت نقش دارد و می‌تواند بخش عمده‌ای از باورهای افراد را شکل بدهد. ارتباط انسان‌ها محدود به خانواده یا اطرافیان نزدیک نیست؛ بلکه جامعه، فرهنگ و ارتباطات شکل‌گرفته در آن هم تأثیر زیادی در باورهای انسان خواهند گذاشت. این موضوع می‌تواند به‌خوبی دلیل تفاوت‌های مهم در باور مردم کشورهای مختلف را اثبات کند.

درحالی‌که تأثیر محیط بر طرز فکر درگذشته محدود به خانواده یا اطرافیان می‌شد؛ اما اکنون با گسترش فضای مجازی این تأثیر بسیار بیشتر شده و افراد سعی می‌کنند اطلاعات و باورهای خود را به‌جای تجربه، از طریق همین فضا به دست بیاورند.

همان‌طور که گفته شد، محیط زندگی فرد نقش بسزایی در شکل‌گیری و تحول شخصیت او دارد. عوامل محیطی می‌توانند زمینه‌ساز رشد و شکوفایی یا برعکس، محدودیت و چالش برای فرد باشند.

آموزش؛ محیط تأثیرگذار در رشد و نوع نگرش انسان

دومین و مهم‌ترین محیط تأثیرگذار در رشد و نوع نگرش انسان بستر آموزش او است؛ همان بستری که دوره کودکی، نوجوانی و جوانی در آن طی می‌شود.

همان بازه‌ای که هر انسانی در بهترین زمان یادگیری، الگوپذیری و انتخاب سبک زندگی‌اش ایستاده است. اما چه اتفاقاتی در حوزه آموزش رخ می‌دهد؟

نمونه‌های تأثیر محیط بر رفتار و تغییر نگرش دانشجویان همیشه در دانشگاه حس می‌شود و می‌توان به‌جای راکدبودن بستر دانشگاه و مدرسه به‌عنوان یکی از بسترهای رشد آینده‌سازان کشور از آن برای رشد و تعالی آن‌ها استفاده کرد.

یکی از نمونه‌های مثبت استفاده از بستر آموزشی برپایی موکب‌ها و ایستگاه‌های صلواتی است که برخی از زمان‌ها به همت دانشجویان دغدغه‌مند در تشکل‌ها و کانون‌های مختلف دانشگاه‌ها برپا می‌شود و صحنه‌های زیبایی را رقم می‌زنند.

دانشجویی با شنیدن صدای نوحه، دیدن پرچم‌های مشکی‌رنگ و چشیدن طعم چای قندپهلو تازه متوجه می‌شود که اکنون شهادت کدام‌یک از اهل‌بیت(ع) است. دانشجویی هم بین دغدغه‌های دنیوی‌اش فرصتی پیدا می‌کند تا از مشغله‌های دنیا دور شود و آرامش را مهمان روحش کند.

دانشجویی دیگر چنددقیقه‌ای روی پای خود می‌ایستد و با نگاهی که پشتش تفکری عمیق قرار دارد به صحنه‌ای که روبه‌رویش قرارگرفته می‌اندیشد. یکی از دانشجویان هم به‌واسطه همین موکب‌های برپاشده رویکردش برای ادامه زندگی و سبک زندگی که در پیش گرفته، عوض شده است.

جبران کمبودها در محیط‌های آموزشی

ممکن است یک نوجوان در خانواده‌ای متولد شود که به او احکام دین، رعایت ادب و… را آموزش نداده باشند؛ اما چرا از بستر مدرسه و دانشگاه برای آموزش مهارت‌هایی که آموزش ندیده استفاده نکنیم؟

برپایی موکب‌ها و روضه‌هایی که در فضای باز دانشگاه‌ها برگزار می‌شود مزایای متفاوتی برای دانشجویان به همراه داشت؛ اما این برنامه‌ها در دانشگاه‌ها فقط در مناسبت‌ها و مراسم‌های خاصی اتفاق می‌افتد و به‌صورت مستمر برگزار نمی‌شود.

به‌صورت کلی امروز برنامه‌های مختلف دانشگاه‌ها به‌گونه‌ای برگزار می‌شود که همه اقشار در آن حضور ندارند. حتی برخی از زمان‌ها مسئولان تشکل‌ها و انجمن‌های دانشجویی به‌جای ارتقای کیفیت و جذابیت برنامه‌هایی که برگزار می‌کنند، امتیازهایی را برای دانشجویان در نظر می‌گیرند تا این برنامه‌ها بدون مخاطب نباشد.

باید راهکاری پیدا کرد تا از یکی از مهم‌ترین بسترهای رشد و تعالی جوانان کشور بهترین بهره‌برداری را داشت و نواقص موجود در محیط‌های دیگر را برای آن‌ها جبران کرد.

برچسب‌های خبر
دیدگاهتان را بنویسید

- دیدگاه شما، پس از تایید سردبیر در پایگاه خبری اصفهان زیبا منتشر خواهد‌شد
- دیدگاه‌هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد‌شد
- دیدگاه‌هایی که به غیر از زبان‌فارسی یا غیرمرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد‌شد

بیست − سیزده =