معماری سازمانی (Enterprise Architecture) بهعنوان چارچوبی ساختاری و مدیریتی برای طراحی و بهبود فرآیندهای سازمانی، بهویژه در نهادهای عمومی و شهرداریها، نقش حیاتی دارد.
با پیشرفت فناوری، روشهای برنامهریزی شهری نیز دستخوش تغییرات عمدهای شده است.
آیندهپژوهی و تفکر راهبردی دو حوزه مهم در مدیریت و برنامهریزی هستند که به تحلیل و پیشبینی تحولات آینده میپردازند.
در دنیای امروز، تغییرات سریع و غیرقابل پیشبینی به یکی از ویژگیهای اساسی محیطهای اجتماعی، اقتصادی و فناوری تبدیل شده است.
تفکر سیستمی در دهه 1920 در علم مدرن ظهور کرد. افرادی مانند فورستر، چرچمن، آکوف، جکسون و چکلند با دیدگاههای پویایی سیستم، رویکرد سیستمی، سیستمهای هدفمند، تفکر سیستمهای انتقادی، روششناسی سیستمهای نرم بر آن متمرکز بودند. توسعه تفکر سیستمی بهتناسب مطالعات راهبردی و تغییرات سازمانی انجام گرفت.
مشاغل مختلف در جهان امروز در حال تغییر بوده و مشاغل مرتبط با مغز، بر مشاغل نیازمند قدرت بدنی، در حال غلبه است.
از نظر برخی محققان از جمله یه (2018) شهر هوشمند، شهری است که از نظر توسعه اقتصادی، اجتماعی و زیستمحیطی متعادل باشد و از طریق حکمرانی مشارکتی اداره می شود.
در ادبیات علمی برای شهرهای هوشمند (Smart City)، سه تعریف مختلف وجود دارد: شهرهایی مجهز به فناوریهای هوشمند (با تمرکز بر فناوریهای شهری)، شهرهایی با افراد هوشمند (با تمرکز بر منابع انسانی) و شهرهایی با همکاری هوشمند (تمرکز بر حکمرانی شهری) (یاهیا و همکاران، 2021).