اقتصاد بازیافت
وقتی بازیافت به بیراهه میرود
اصطلاح انگلیسی «wishcycling» به این معناست که هر چیزی را در سطل بازیافت بیندازیم به این امید که بازیافت خواهد شد، حتی اگر در واقعیت شواهد کمی موجود باشد که این پیشفرض ما را تأیید کند؛ پس شاید بتوان معادل فارسی این اصطلاح را «کاشیافت»1 در نظر گرفت.
مالیات بر زباله، راهبردی جدید برای حراست از محیطزیست
«پرداخت بر اساس پرتاب» (pay-as-you-throw) سیاستی است که افراد را ملزم میکند متناسب با میزان زبالهای که تولید میکنند هزینه بپردازند؛ بهعبارتدیگر، شما اجازه ندارید بهراحتی در خانه را باز کنید و هر مقدار زبالهای که دلتان خواست به بیرون پرتاب کنید بلکه باید در ازای تولید زباله بیشتر پول بیشتری هم بدهید. در حال حاضر، سیاست «پرداخت بر اساس میزان تولید زباله» در بسیاری از شهرهای کوچک و بزرگ در سرتاسر جهان اجرا میشود، ازجمله در بیش از 7000 شهر ایالاتمتحده که از نمونههای آن میتوان به سیاتل، برکلی، آستین و همچنین پورتلند در ایالت مِین اشاره کرد.
جای خالی اقتصاد بازیافت
نتایج پژوهشها نشان میدهد که بهترین کشورها در زمینه مدیریت پسماند، در غرب و شمال اروپا قرار دارند که کمتر از 5درصد زبالههای خود را دفع میکنند. همچنین بر اساس آمارهای معتبر بینالمللی، بیشترین بازیافت زبالههای شهری با 63درصد مربوط به کشور اتریش است. در کلانشهرهای ایران از جمله اصفهان به دلیل عدم مدیریت درست پسماند، این حوزه مزیت اقتصادی بسیار ناچیزی برای شهرداریها دارند. در حال حاضر درآمد اقتصادی مواد بازیافتی در کارخانههای بازیافت زباله شامل ظروف فلزی، پلاستیکها و بطریهای پلاستیکی، پسماندهای کاغذی و کارتنها افزایش قابلتوجهی داشته و به همین دلیل شهرداریها با افزایش فعالیت در صنعت پسماند میتوانند درآمد قابلتوجهی کسب کنند.
آموزش خبرنگاری
شرکت پیام اصفهان زیبا
آرشیو کامل روزنامه
