ابیانه، دهکده گلگون استان اصفهان، با رنگهای پاییزی این روزهایش دل میرباید و همزمان حسرت و تأسف را روانه ذهن و جانتان میکند. در کوچه پسکوچههایش باید قدم بزنید و با چشم دل تماشا کنید. گوش جان بسپارید به نواها و آرامشش و البته از خودتان بپرسید اگر ابیانه در ترکیه بود، چطور با وجود نازنینش رفتار میکردند؟! اگر امارات متحده عربی بخت داشتن روستای منحصربهفرد ابیانه را داشت، چطور روی چشم نگهش میداشت؟ مسیر تشرف گردشگران را چگونه تعریف میکردند و آیا کهنسالانش که گنجنشیناند، به گردشگران التماس میکردند که سوغات بخرند؟! هنوز هم دیر نشده، تا پاییز است به دیدار ابیانه بروید و اگر مسئولیتی دارید و توانی، آب دستتان است زمین بگذارید و فکری به حال نجات بافت تاریخی و شادابی مردمانش کنید، لطفا!