حسین سیاح که دو فیلم «بچههای اضطراب» و «محاکات» از او در شبهای سینمای آزاد اصفهان به نمایش درآمد و از فعالان کمتر شناخته شده جنبش سینمای آزاد است؛ در رابطه با این جنبش میگوید: انفجار درآمدی نفت در ایران فرصتهایی را برای شکلگیری طبقه متوسط ایجاد کرد که از جمله آن میتوان به افزایش فرصتهای تحصیلی و جمعیت دانشجو اشاره کرد. فرصتی که نهایتا منجر به ایجاد فضای پر تحرکی شد و زندگی طبقه متوسط را به سطح بالاتری از درآمد رساند و جنبشهای دانشجویی را شکل داد. سینمای تجربی هم در این فضا شکل گرفت و تنوع تولید فوق العادهای در سینمای آزاد بهوجود آمد.
حدود 50 سال پیش در سالهایی که سینمای رایج و غالب ایران در خدمت به سرمایه داری و سودای سرگرم سازی مخاطب از فقر اندیشه و نگرش اجتماعی رنج میبرد؛ عدهای جوان عاشق سینما و به اصطلاح «سینه فیل» به شکل مستقل و خودجوش در کنار هم قرار گرفتند و زیستن در دوران دوربینهای هشت میلیمتری را قدر دانستند تا با حداقل امکانات و کمترین هزینه از سینما زندگی بسازند. این همزیستی و رفاقت در معنای واقعی کلمه به جنبش و جریانی پیشرو، زنده و تاثیرگذار بدل شد که در اواخر در دهه 40 و همزمان با موج نو سینمای ایران پایههای ساخت فیلم کوتاه در دوران و دهههای بعدی در ایران را شکل داد و هر چند پس از یک دهه فعالیت ادامه پیدا نکرد اما در تاریخ سینمای ایران ماندگار شد.
از روزی که اولین فیلم سینمایی در ایران ساخته شده تا به امروز هشتاد و هشت سال میگذرد اما با نگاهی به آنچه در دهههای پشت سرگذاشته با موضوع زنان در سینمای ایران و بررسی جایگاه واقعی آنها به این نتیجه میرسیم که بیش از نیم قرن سینمای ما به زنان بدهکار است. اساساً این سؤال مطرح است که زن به عنوان یک پروتاگونیست یا قهرمان چقدر در کنار مردان در سینمای ایران نمود داشته است؟