
در زمان منتهی به انتخابات، گروههای سیاسی، نامزدهای پیشنهادی خود را به جامعه معرفی میکنند؛ اما هنوز مشخص نیست چه کسانی توانایی ثبتنام در انتخابات و از همه مهمتر صلاحیت ردشدن از فیلتر شورای نگهبان را داشته باشند. اصولگرایان از طرفی دچار اختلافنظر شده اند و فعلا خبری از اتحاد آنها برای معرفی یک کاندیدا شنیده نمیشود و اصلاحطلبان نیز با تشکیل نهاد اجماعساز شروع به جمعآوری نظرات همطیفان خود برای انتخاب یک کاندیدای مشخص کرده اند. در این میان از سوی اصولگرایان نامهای زیادی شنیده میشود که از مطرحترین آنها سیدابراهیم رئیسی، محمدباقر قالیباف و علی لاریجانی به عنوان کاندیداهای ائتلافی با جناح میانهرو است. از سوی اصلاحطلبان نیز نامهای آشنایی همچون محمدجواد ظریف، محسنهاشمیبهرمانی، محمدرضا عارف و مصطفی معین و سید حسن خمینی شنیده میشود. در این گزارش قصد داریم به بررسی و معرفی کاندیداهای احتمالی برای انتخابات ریاست جمهوری 1400 بپردازیم.



طیفبندیهای سیاسی درون کشور حتی در صورت ائتلاف و اتحاد، بازهم در زیربناهای فکری دچار اختلاف نظراتی در راستای مفاهیم بنیادین ازجمله موضع جناحها نسبت به مقولاتی مثل سرمایه، توسعه، سیاست، فرهنگ و… هستند. اصلاحطلبان از آغاز دولت اصلاحات تاکنون دچار تحولات ساختاری زیادی شدهاند و از همه مهمتر خط و مرز مشخصی از لحاظ تعریف هویت سیاسی و اقتصادی میان آنها دیده نمیشود، به این معنا که تعریف مشخصی از یک اصلاحطلب در جامعه وجود ندارد. اختلاف نظرات درون جریان اصلاحات در راستای تضاد میان اولویت توسعه سیاسی و توسعه اقتصادی بحث جدی پیش پای اصلاحطلبان است. مرحوم اکبر هاشمی رفسنجانی شخصی محوری در سیاست کشور بهحساب میآمد که جریان اصلاحات با ایشان در بازههای زمانی مشخصی بهخصوص در انتخابات سال 84 به تضادهایی رسید که منجر به شکست آنها و پیروزی احمدینژاد شد.