
در 25کیلومتری جاده اصفهانورزنه، شانهبهشانه رودخانه خشک و جانداده، در انتهای یک مسیر خاکی باریک که به خانههای روستا میرسد، مردمانی در عطشِ بیآبی روزگار میگذرانند. تابستانها جهنم آنهاست؛ آنها یعنی زنان و مردان روستا و روستا یعنی دوهزار و 200 نفر انسان که در خانههای کوچک و ساده در کوچههایی خاکی و بههمتنیده، زیر سقفهای کوتاه زندگی میکنند و در این فصل سال به بیآبی یا دبه به دست گرفتن و کوچهبهکوچه به دنبالِ آب گشتن عادت کردهاند. «پیلهوران» از توابع دهستان «براآن» است و تنها چند کیلومتر با شهر «زیار» فاصله دارد. هوا داغ است و آفتاب، سخت میسوزاند.









