
فصل کوچ عشایر به استان اصفهان در حالی آغاز شده است که مسئولان استان بر این باورند با توجه به شرایط مراتع استان باید از ورود زودهنگام به مراتع به جد جلوگیری شود.

قوم قشقایی با آداب و رسوم متنوع از وزنههای تأثیرگذار در عرصههای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور بودهاند و در دشوارترین و حساسترین شرایط و موقعیتها همواره شهامت، فداکاری و استقامت خود را به اثبات رساندهاند که از آغاز ظهور و تشکیل اتحادیه ایلی با تعامل و همزیستی با دیگر قومیتهای ایران در انسجام و حفظ هویت ملی نقش مهمی ایفا کردهاند. این ایل دارای بزرگمردان و زنانی بوده که نهتنها تاریخ آنها را نساخت، بلکه تاریخساز شدند.



چشمهها و قناتها یکیدرمیان کور شدند و تشنه بیآبی. زمینهای حاصلخیز عمل نیامدند و ییلاقهای سرسبز و پُرآبوعلف، گورستان خشکسالی شدند. خاک مُرده، کوچ را از رمق انداخت. خیلی از مردهای عشایر، دام و طلای زنها را فروختند و راهی شهر و روستا شدند؛ جایی که آب باشد و مردمانش برای یافتن یک لقمه نان، رنج کمتری متحمل شوند. برخی هم به ناچار دل از کوچ نکندند و اردیبهشت که خود را نشان داد، کرفس و پونه و تره به دامن کوهها که نشست، زن و بچه و هرچه داشتند و نداشتند، عقب وانت و کامیون سوار کردند و افتادند به شانه جاده. یکی مثل «مش اکبر»؛ مردی، سیاهچهره و 60 ساله با کلاهی نمدی و جلـــیقه و شلواری گشاد، مثل باقی بختیاریها: «نتوانستیم یکجانشین بشویم.»