به گزارش اصفهان زیبا؛ وقتی نام جشنواره کودک را می‌شنوم، زمانی به یادم می‌آید که شهر رنگ و بوی شادابی و پویایی به خود می‌گرفت. در خیابان‌های اصلی فراخوان جذب داوران و خبرنگاران کودک و نوجوان خودنمایی می‌کرد و خیابان‌ها با المان‌های مربوط به جشنواره کودک تزئین می‌شد.
در کنار این‌ها کودکانی هم بودند که بنا به هر دلیلی از فرصت داور یا خبرنگار شدن بازمی‌ماندند، اما به برنامه‌هایی می‌رفتند که مجریان محبوبشان، مثل خاله شادونه، عمو پورنگ و ململ، اجرا می‌کردند. همچنین دانش‌آموزان از طرف مدارس برای دیدن و تماشای فیلم‌ها می‌آمدند.
حال‌وهوای شهر بسیار پویا بود و شلوغی خوشایندی در سالن‌های سینما جریان داشت؛ سالن‌ها پر از صدای بچه‌ها بود. دوبلورهایی که همیشه صدای آن‌ها را در انیمیشن‌های محبوبمان شنیده بودیم، حضور داشتند و انیمیشن‌ها را به‌صورت همزمان دوبله می‌کردند.
همچنین برنامه‌های مختلف جشنواره از تلویزیون به‌طور زنده پخش می‌شد و بچه‌هایی که امکان حضور نداشتند، جشنواره را از طریق تلویزیون دنبال می‌کردند.
حالا این جشنواره خاطره‌انگیز به سی‌وهفتمین ایستگاه خود رسیده است، اما حال‌وهوایش متفاوت شده.
هرچند هنوز هم سالن‌های سینما با صدای خنده، شادی و هیجان بچه‌ها پر می‌شود و برایمان خوشایند و جذاب است، اما متأسفانه جشنواره به‌جز زمان افتتاحیه، حضورش در سطح شهر چندان به چشم نمی‌آید.
فراخوان‌ها و پوسترهای جشنواره به‌صورت کاملاً محدود در بعضی خیابان‌ها دیده می‌شود و برنامه‌های جنبی هم بیشتر به گذر فرهنگی چهارباغ محدود شده است.
ما انتظار داریم جشنواره‌ای که در دوران کودکی‌مان هر سال برای شروعش لحظه‌شماری می‌کردیم،
این‌بار هم به گونه‌ای باشد که بچه‌ها بتوانند هرچه بیشتر از ظرفیت‌های آن برخوردار شوند.
هر سال صحبت از این است که فیلم‌ها در سایر شهرها نیز پوشش داده و دیده شوند و همین‌طور در مناطق دور از شهر هم به صورت سیار برای بچه‌ها برنامه اجرا شود.
انتظار می‌رود فرصتی فراهم شود تا حداکثر بچه‌ها در دوران جشنواره کودک، لبخندی بر چهره‌هایشان بنشیند.
وقتی از چنین انتظاراتی حرف می‌زنیم، ناگزیر به یاد هنرمندانی می‌افتیم که ریشه‌های این جشنواره را ساخته‌اند؛
هنرمندانی که همواره در هر حوزه‌ای دغدغه‌مند کودک و نوجوان بودند و هستند؛ کسانی که عمر خود را در این مسیر گذاشتند و باعث شدند ما کودکیِ زیبایی داشته باشیم.
از کارگردان و تهیه‌کننده و عروسک‌گردان و مجری برنامه کودک گرفته تا بازیگرانی که در این مسیر گام برداشتند؛
کسانی که در سال‌های مختلف تلاش شد از آن‌ها تجلیل شود و آن‌هایی که دیگر در قید حیات نیستند هم یادشان زنده نگه داشته شود.
با این حال، همان‌طور که جشنواره فرصتی است برای اینکه بازیگران کودک و نوجوان بدرخشند و دیده شوند، باید بستری هم باشد برای پرورش هنرمندان جوان و دغدغه‌مند دیگری که در این مسیر قدم بردارند.
همچنین با برگزاری کارگاه‌هایی در ایام جشنواره، می‌توان انتقال تجربه از کسانی که در حوزه سینما و کودک فعال‌اند را رقم زد.
امیدواریم کارگاه‌های آموزشی امسال هم در این مسیر باشند؛ به‌ویژه اگر جلساتی همچون نشست‌های «هفت» در اصفهان هم برگزار می‌شد، می‌توانست با استقبال خوبی روبه‌رو شود و هنرمندان اصفهانی هم از آن استفاده کنند.
امسال فیلم‌هایی مثل «بچه مردم»، «چشم‌بادومی»، «دختر برقی ۲»، «بامبولک» و انیمیشنی همچون «افسانه سپهر» قرار است روی پرده بروند و کودکان به تماشای آن‌ها بنشینند؛
فیلم‌هایی که تعدادی از آن‌ها ابتدا در جشنواره فجر حضور داشته‌اند و فیلمی مثل «بچه مردم» مورد توجه قرار گرفته است.
هرچند تعداد فیلم‌ها آن‌چنان زیاد نیست و نسبت به سال‌های قبل کمتر است،
اما یکی از خواسته‌های مهم از جشنواره این است که زمینه‌ای برای تعامل عوامل سینمایی با یکدیگر فراهم شود و بستری برای شناسایی ظرفیت‌های تازه و تبادل نظر شکل بگیرد؛
بستری که بتواند مسیرهای بعدی را برای یک کارگردان هموار کند. در واقع، ارزش و اعتبار پروانه زرین زمانی معنا پیدا می‌کند که جشنواره بتواند فرصت کار و رشد را برای استعدادهای جدید سینمایی پدید آورد.
جشنواره بین‌المللی کودک و نوجوان میزبان کشورهای مختلفی است و همین تعاملی که گفته شد، اگر میان کشورها نیز شکل بگیرد، ما شاهد اتفاق بسیار خوشایندی خواهیم بود.
همچنین با توجه به شأن یک جشنواره بین‌المللی، لازم است برنامه‌ریزی‌ها دقیق‌تر انجام شود و همان‌طور که در جدول‌ها ذکر شده، برنامه‌ها بدون تأخیر یا جابه‌جایی که در سال‌های اخیر گاهی پیش آمده برگزار شوند.
این موضوع نیازمند هماهنگی و برنامه‌ریزی منسجم عوامل اجرایی است.
در آخر باید گفت، نمی‌توان در جشنواره‌ای که مربوط به کودکان است از کودکان مظلومی که بی‌گناه قربانی رژیم صهیونیستی شدند سخنی نگفت؛
این کم‌لطفی است؛ چه کودکان غزه و چه کودکان ایرانی که در این جنگ دوازده‌روزه اخیر قربانی و شهید شدند.
امیدواریم امسال توجه ویژه‌ای به این موضوع شود و تنها به یک باکس فیلم مقاومت بسنده نشود،
بلکه متناسب با بچه‌ها و گروه‌های سنی آنان، به شکلی درست و اثرگذار به این موضوع پرداخته شود.
آنچه گفته شد برای این است که جشنواره در مسیر خود بهتر قدم بردارد و بتواند نسبت به گذشته پربارتر و تأثیرگذارتر ظاهر شود و بتواند دوباره برای بچه‌ها همان حال‌وهوای خاطره‌انگیز را زنده کند؛ حال‌وهوایی که همه ما با شنیدن نام جشنواره کودک به یاد آن می‌افتیم.
