شروع دوباره لیگ برتر پس از تعطیلات بلندمدت با تساوی سه تیم بالانشین همراه بود و در شرایطی که تساوی سرخابی‌ها در دربی محتمل‌ترین نتیجه بود، سپاهان فرصت کسب سه امتیاز بازی با ملوان را از دست داد و به یک امتیاز حاصل از تساوی قناعت کرد.
اما در هفته سیزدهم از جمع مثلث قهرمانی، سپاهان و استقلال سه امتیاز کامل در مصاف با تیم‌های نفت مسجدسلیمان و صنعت نفت آبادان را کسب کردند و سرخ‌های تهرانی نیز برابر پیکان به تساوی دست یافتند. بر اساس نتایجی که در این دو هفته رقم خورد، استقلال و پرسپولیس با 26 امتیاز صدرنشین هستند و نماینده فوتبال اصفهان با 24 امتیاز در تعقیب آن‌هاست.
برای تیم سپاهان که از لیگ چهاردهم تا به امروز دستش از جام قهرمانی کوتاه مانده و تمام رکوردهایش در لیگ حرفه‌ای فوتبال ایران را یکی پس از دیگری از دست داده است، کسب جام در لیگ بیست‌ودوم از اهمیت بالایی برخوردار است؛ اما دستیابی به این هدف کار ساده‌ای نخواهد بود. تیم سپاهان در لیگ بیست‌ویکم در پایان نیم‌فصل اول، 29 امتیازی بود و نسبت به تیم صدرنشین استقلال پنج امتیاز کمتر داشت و تیم پرسپولیس هم با 32 امتیاز در رده دوم جای گرفته بود.
طلایی‌پوشان اصفهانی که با هدایت محرم نویدکیا در دومین فصل متوالی، امیدواری بیشتری به تیمشان داشتند، با توجه به اختلاف امتیازی که در پایان دور رفت به دست آمده بود، پیش‌بینی می‌شد در دور برگشت کار دشواری برای جبران امتیازها داشته باشند که همین طور هم شد و طلایی‌پوشان دیار زاینده‌رود از کورس قهرمانی به دور افتادند. سپاهانی‌ها که در نیم‌فصل دوم فصل گذشته درگیر پروسه استعفا و بازگشت نویدکیا بودند، درنهایت با 12 امتیاز کمتر نسبت به قهرمان لیگ در رده سوم جای گرفتند.
در لیگ بیستم شرایط برای سپاهانی‌ها بهتر بود و در اولین فصل حضور کاپیتان بر روی نیمکت تیم، سپاهان با 28 امتیاز و تنها دو امتیاز کمتر نسبت به پرسپولیس صدرنشین به تعطیلات رفت. فاصله امتیازی کم این ذهنیت را ایجاد کرده بود که به فرض امتیازگرفتن دو تیم در دیگر دیدارهای لیگ، دیدار مستقیم آن‌ها تعیین کننده خواهد بود و تیم اصفهانی می‌تواند با برتری در این مصاف، هم جبران فاصله امتیازی را کرده و هم از سرخ‌ها پیشی بگیرد؛ اما در نهایت هم همین دو امتیاز تعیین کننده بود و سرخ‌های تهرانی با 67 امتیاز در مقابل 65 امتیاز زردهای نصف‌جهان جام قهرمانی را بالای سر بردند.
تیم سپاهان در هفته چهاردهم لیگ به میهمانی تیم پیکان می‌رود و در هفته پانزدهم نیز با مس کرمان مصاف خواهد کرد. شاگردان ژوزه مورایس در سیزده هفته‌ای که از لیگ سپری شده است، روندی نوسانی را پشت سر گذاشته‌اند و درست زمانی که هواداران به این تیم امیدوار شده‌اند، کیفیتی از خودشان به نمایش می‌گذارند که این پرسش مطرح می‌شود: آیا می‌توان این تیم را مدعی دانست یا نه؟
در لیگ بیستم، پرسپولیس از هر نظر تیم آماده‌ای بود و با بازیکنان خوبی که در اختیار داشت، مدعی اول قهرمانی بود و سرانجام نیز توانست جام را از آن خود کند. در لیگ بیست‌ویکم هم استقلال تیم باکیفیتی بود و از همان ابتدای لیگ تا پایان آن، روند روبه‌رشدش را حفظ کرد که نتیجه آن، فتح جام قهرمانی بود؛ اما در این فصل نه استقلالی‌ها یک تیم یکدست نشان داده‌اند و نه پرسپولیس.
آبی‌های تهرانی با اینکه از نظر مهره تیم خوبی دارند، شرایط فنی ساپینتو معلوم نیست و با اینکه سیزده هفته از حضور این مربی پرتغالی در ایران سپری می‌شود، هنوز فوتبال‌دوستان ایرانی برای تصمیم گیری در خصوص این مربی ابهام دارند. در دیگر تیم پایتخت هم شرایط تقریبا همین گونه است و خروج مهاجم هلندی پرسپولیس و سردرگمی کادر فنی این تیم نشان می‌دهد برای نتیجه‌گیری روی این بازیکن حساب زیادی باز کرده بودند.
شرایط دو تیم سرخابی پایتخت نشان می‌دهد اگر سپاهانی‌ها موقعیت‌سنج باشند، جلوافتادن از دو رقیب تهرانی کار سختی نیست. تیم سپاهان برای تحقق این هدف ابتدا باید نیم‌فصل اول را با کسب شش امتیاز باقی‌مانده آغاز کند تا همین پایان خوب در دور رفت؛ مقدمه‌ای بر شروع خوب در دور برگشت باشد.
