به گزارش اصفهان زیبا؛ پرونده بازی‌های آسیایی هانگژو که به‌واسطه یک سال تأخیر بین عناوین هانگژو 2022 و 2023 معلق بود، در حالی بسته شد که کاروان ورزشی ایران با رتبه هفتمی و یک درجه پسرفت نسبت به دوره قبل، به کارش پایان داد.
با اینکه عملکرد کاروان ورزشی ایران در حد نزول یک پله‌ای بود؛ اما ازلحاظ عملکردی و نتیجه به‌دست‌آمده توسط رشته‌های اعزامی، انتظارات برآورده نشد و ناکامی برخی رشته‌ها چون جودو، هندبال، بسکتبال و فوتبال و عملکرد دور از انتظار رشته‌هایی چون دوومیدانی، تکواندو و اسکیت، انتقاداتی را به همراه داشت.
همان‌طوری که پیش‌بینی می‌شد، ورزش اصفهان نتوانست نتیجه جاکارتا را تکرار کند و تنها سه مدال نقره و سه برنز ره‌آورد ورزشکاران استان از بازی‌های آسیایی هانگژو بود تا به نسبت دوره گذشته این رقابت‌ها عقب‌گرد داشته باشیم.
در بازی‌های آسیایی جاکارتا، شهربانو و الهه منصوریان در بخش ساندا و زهرا کیانی در بخش تالو به سه مدال نقره رسیدند و مرجان سلحشوری هم به فینال رسید؛ اما از رسیدن به مدال طلا بازماند. سهراب مرادی، تنها طلایی رشته‌های انفرادی بود که در دسته 94 کیلوگرم بر سکوی اول این رقابت‌ها ایستاد تا پس از قهرمانی در المپیک و قهرمانی در جهان، کلکسیون مدال‌هایش را تکمیل کند.
در رشته‌های تیمی دومدال سهم تیم‌های کبدی بانوان و والیبال مردان شد که ورزشکاران اصفهان از آن سهم داشتند. در تیم ملی والیبال، امیر غفور و محمدجواد معنوی‌نژاد، دو عضو تیم ملی بودند که با غلبه بر ژاپن رتبه اول قاره کهن را از آن خود کردند.
در تیم ملی کبدی بانوان که دست به کار بزرگی زد و با غلبه بر هند قهرمان آسیا شد، رؤیا داودیان و سمیرا عطاردیان دو نماینده اصفهان بودند. امیر دهداری هم با تیم واترپلو به مدال برنز رسید.
ارسلان کاظمی و آرن داودی با همراهی تیم ملی بسکتبال، مدال نقره را از آن خود کردند و احمدرضا طالبیان، ملی‌پوش اصفهانی در تیم ملی کایاک چهارنفره کشورمان به مدال برنز دست پیدا کردند.
با این حال در بازی‌های آسیایی هانگژو، هیچ مدال طلایی در رشته‌های تیمی و انفرادی برای ورزش اصفهان به دست نیامد و هیچ‌کدام از ورزشکاران مرد موفق به کسب مدال نشدند و تمام شش مدال، توسط بانوان ورزشکار استان به دست آمد؛ بااین‌حال بانوان ورزشکار هم در حد انتظار ظاهر نشدند و حتی نفرات مدال‌آور هم نتوانستند پیش‌بینی‌ها را محقق کنند.
بازی‌های آسیایی که هر چهار سال یک‌بار برگزار می‌شود، محکی برای سنجش قدرت استان‌ها محسوب می‌شود و به‌نوعی نشان‌دهنده عملکرد ورزش یک استان خواهد بود که در نتایج ورزشکاران آن استان نمایان می‌شود؛ اما سؤال اینجاست که آیا نتیجه به‌دست‌آمده در هانگژو را باید تمام‌وکمال به حساب اداره کل نوشت؟
ناگفته پیداست اگر ورزشکاران اعزامی اصفهان نتیجه ایدئالی کسب می‌کردند، اداره ورزش و جوانان و متولیان آن مانور ویژه‌ای بر روی این موضوع می‌دادند و طبیعی است نتیجه نامطلوب به دست آمده هم متوجه سکان‌دار ورزش نصف جهان و همکاران ستادی او و هیئت‌های ورزشی دخیل خواهد بود.
بااین‌حال اگر قضاوت منطقی به موضوع داشته باشیم، عملکرد یک ورزشکار حرفه‌ای و ملی‌پوش، ارتباط چندانی به مدیران فعلی ورزش استان پیدا نمی‌کند؛ همچنان‌که اگر بخواهیم ناکامی را سهم‌بندی کنیم، سیدمحمد طباطبایی و جواد محمدی تقریبا سهم مشترکی خواهند داشت؛ زیرا چهار سال گذشته ورزش استان در اختیار هر دو مدیر بوده است.
اما اگر کلاهمان را قاضی کنیم، مدیرکل فعلی یا قبلی چه نقشی در برنزگرفتن شهربانو منصوریان چهل‌ساله داشتند و چه‌کار می‌توانستند برای طلاگرفتن او انجام دهند که دریغ کردند؟
خواهران منصوریان سال‌هاست از متن ورزش به حاشیه رفته‌اند و در شرایطی که انتظار می‌رفت آخرین فرصت احتمالی در بازی‌های آسیایی برای کسب طلا را غنیمت بشمارند، به مدال نقره و برنز قناعت کردند.
تا پیش از اعزام تیم ملی اسکیت فری استایل به بازی‌های آسیایی، درباره قدرت این تیم و شانس مدال‌آوری آن‌ها صحبت زیادی می‌شد و شنیده‌ها از آن حکایت داشت که پیش‌بینی دو مدال طلا برای تیم چهارنفره ایران را داشته‌اند؛ اما در عمل تنها یک مدال به دست آمد که در این مورد هم تقصیری متوجه اداره کل نیست و کسان دیگری این اطلاعات را به متولی ورزش استان داده‌اند.
چه قبول کنیم و چه قبول نکنیم نتیجه عملکرد چهارساله ورزش اصفهان در هانگژو به نمایش درآمد و نتیجه به‌دست‌آمده هم قابل‌قبول نیست و باید با دقت در موضوع از جنبه‌های فنی و پشتیبانی، عملکرد رقم‌خورده آسیب‌شناسی شود.
