فیلم سینمایی «در آغوش درخت» به کارگردانی بابک خواجه‌پاشا و تهیه‌کنندگی محمدرضا مصباح و سجاد نصرالهی‌نسب است. خواجه‌پاشا یک فیلم‌اولی است که البته با تجربه و از راهی پرکار به سینما آمده است. این فیلم که داستان مشکلات یک زوج را پس از دوازده سال زندگی و خراب‌شدن دنیای کودکی فرزندانشان به‌دلیل این مشکلات روایت می‌کند، یکی از فیلم‌هایی بود که بازخورد مثبتی از منتقدان و مخاطبان چهل‌ویکمین جشنواره فیلم فجر دریافت کرد.
شروع فیلم بسیار خوب و درست انجام شده است. نمای مُعرف فیلم یک مزرعه گل‌محمدی و کارگران را نشان می‌دهد که در آن مشغول به کار هستند و در همان ابتدا هم به مخاطب می‌فهماند که با یک فیلم رمانتیک طرف است و هم مخاطب را با فضای صحنه‌های فیلم آشنا می‌کند.بعد از اوپنینگ و در یک‌سوم ابتدایی اما فیلم کمی از ریتم افتاده است.
مقصر این مسئله را می‌شود فیلمنامه دانست که در این بخش با کوتاهی و اهمال طرف شده است؛ ولی پس از آن و از نیمه فیلم به بعد همه چیز دو مرتبه به حالت اول برمی‌گردد. فیلمبرداری خوب، کارگردانی دقیق و درست و طراحی صحنه بجا، همه و همه باعث شده‌اند تا فیلم کیفیت لازم را داشته باشد و مخاطب بتواند مشتاقانه فیلم را دنبال کند.بازی‌ها اما قوت این فیلم هستند.
هرچند از نابازیگران یا بازیگران غیرچهره استفاده شده است، همه آنچه یک فیلم از بازیگرانش می‌خواهد برآورده کرده‌اند. بازیگران کودک فیلم به حدی رئال و یکدست بازی کرده‌اند که در بسیاری از نقاط فیلم مخاطب را به واکنش وامی‌دارند و این یعنی یک امتیاز بسیار عالی برای فیلم.
فیلم موضوع درستی را انتخاب کرده است که می‌تواند در آگاه‌سازی پدران و مادران درباره تأثیر مشکلاتشان بر فرزندان، نقش بسزایی داشته باشد و به‌خوبی نشان داده که دنیای زیبا و پاک کودکانه چگونه می‌تواند دستخوش تنش و التهاب دنیای بزرگ‌تر‌ها بشود.متأسفانه اما در پایان‌بندی فیلم دقتی که در لحظات دیگر فیلم شده بود، رعایت نشده است.
در پایان فیلم گره‌گشایی تا جایی درست و دقیق پیش می‌رود؛ اما در جایی به ناگاه عجولانه این گره‌گشایی به اتمام می‌رسد و با توجه به زمان کلی فیلم وزن نامیزانی را برای فیلم ایجاد کرده است. این مسئله کمی از کیفیت فیلم در انتها کاسته است و متأسفانه انتهای فیلم را که می‌تواند مهم‌ترین بخش فیلم برای کارگردان و بهره‌بری او باشد، با ایراد مواجه کرده است.
این ایراد آن‌قدر بزرگ و فاحش نیست که به کلیت فیلم لطمه وارد کند؛ اما در هر حال جای حسرت دارد که می‌شد بهتر از این پایان فیلم را شکل دهند. به‌طور‌کلی فیلم «در آغوش درخت» یک فیلم سالم است که با مضامینی همچون خانواده‌دوستی، مراقبت از دنیای شیرین کودکان و عشق تزیین شده و یک فیلم مخاطب‌پسند و درست را پدید آورده است که می‌تواند با استقبال دیگر مخاطبان به هنگام اکران عمومی مواجه شود.
