از اول فروردین هم بازار یک ماه تعطیل بود و حالا در آذرماه محدودیتهای کرونایی بار دیگر بازار را به مرز تعطیلی کشاند تا تیر خلاصی بر کاسبی در شهر اصفهان باشد. اگر هزینه برق، آب، تلفن، شارژ، دستمزد کارگر را در نظر نگیریم، کاسب چگونه باید اجاره مغازهاش را بدهد؟ فروردین پویشهای مردمیدر شبکههای اجتماعی به راه افتاد تا مالک اجاره مغازهاش را برای یک تا دو ماه ببخشد ولی نتیجه مطلوبی نداشت. بسیاری از بازاریان میگویند صاحب مغازه آنها تمام مبلغ اجاره را از آنها گرفته و برای تعطیلات آذرماهی هم کوتاه نمیآید. تابستان هیئت دولت قانونی را مصوب کرد تا اجاره املاک مسکونی بیش از 20 درصد اضافه نشود ولی در این قانون بازاریها و کاسبها دیده نشدند. اجاره مغازهها امسال به شدت رشد کرد، چراکه قیمت املاک بهخاطر نوسانات ارزی بالا رفتهبود و کسی به داد کاسب نرسید. امروز هم از ابتدای آذر بازار تعطیل شدهاست ولی بانکها خیر! یعنی بازاری باید اقساطش را بدهد و چکها را پاس کند ولی کاسبی نکند. حالا اهالی بازار اگر کاسبی نکنند چگونه چکها را میتوانند پاس کنند؟ با چه پولی قسط یا کرایه مغازه را بدهند؟عامل ایجاد ویروس کرونا خفاش است، این را همه میدانیم ولی انگار مسئولان ما «بازاری» را عامل گسترش کرونا میدانند! از اول آذر بانکها که به همان شلوغی سابق هستند، ادارهها هم باز هستند و در وسایل حملونقل عمومی جا برای سوزنانداختن نیست؛ پس فقط بازار، عامل شیوع کرونا بود؟اگر بازاری مقررات را دور بزند، نگاهها در جامعه به او مانند یک هنجارشکن است: «دشمن کادر درمان!» و «عامل افزایش آمار کرونا» ولی کسی نمیگوید این بازاری بیچاره چگونه باید هزینه زندگیاش را تأمین کند. فرد بازاری، فشار روی کادر درمان را درک میکند، آمار صعودی کرونا را میبیند و ضررش را با تمام وجود حس کردهاست؛ به همین دلیل پیش از این تعطیلات، پروتکلهای بهداشتی در فروشگاههای شهر اصفهان به مراتب بهتر از بانکها رعایت میشد؛ حالا با این تعطیلات نیاز به حمایت دارد. نه وام یکمیلیونی و نه یارانه صدهزار تومانی، که اگر حمایتی واقعی انجام نشود تعداد بیکاران طی ماههای آینده به صورت تصاعدی افزایش خواهدیافت. بسیاری از بازاریان همین امروز به مرز ورشکستگی رسیدهاند و بسیاری دیگر ماههای آینده به ورشکستگی میرسند و اگر حمایتی از آنها نشود، آمار بیکاران از فوتشدگان کرونا پیشی میگیرد.