فدراسیون فوتبال کشورمان حدود یک دهه قبل برای میزبانی جام ملتهای 2019 کاندیدا شد، اما در نهایت کنفدراسیون فوتبال آسیا، رأی به میزبانی امارات داد. فدراسیون فوتبال کشورمان در حال حاضر بدون رئیس اداره میشود، اما از آنجایی که بحث میزبانی در جام ملتها، یک موضوع کلان است که توسط مسئولان رده بالای کشور دنبال میشود، خبر درخواست میزبانی برای جام ملتهای 2027 از سوی امیر مهدی علوی، سخنگوی فدراسیون فوتبال اعلام شد. ایران به همراه قطر، هند و عربستان چهار کشوری هستند که برای میزبانی از این رویداد آسیایی اعلام آمادگی کردهاند و هرکدام از کشورها در تلاش هستند با ارائه ظرفیتها و توانمندیهای خود از رقبا پیشی بگیرند. در حاشیه دیدار فینال لیگ قهرمانان آسیا که در ورزشگاه الجنوب دوحه برگزار شد، کتاب 235 صفحهای کاندیداتوری میزبانی فدراسیون فوتبال ایران برای رقابتهای جام ملتهای آسیای 2027 به شیخسلمان، رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا تحویل داده شد. فدراسیون فوتبال نیز از مدتی قبل با ارائه نماهنگهایی به معرفی امکانات خود برای دریافت میزبانی میپردازد که معرفی 14 ورزشگاه مورد نظر برای میزبانی اخیرا منتشر شده است.
میزبانی با شرایط ویژه
کشورمان پیش از این در سالهای 1968 و 1976 میزبان جام ملتهای آسیا بوده که در هر دو دوره با استفاده از امتیاز میزبانی موفق به کسب قهرمانی شده است. در منطقه غرب آسیا، ایران با همان دو دوره به همراه قطر و امارات رکورددار میزبانی جام ملتهای آسیا محسوب میشوند؛ اما توسعه سخت افزاری فوتبال در کشورهای حاشیه خلیج فارس باعث شده کشور کوچک قطر برای میزبانی جامجهانی اقدام کند؛ اما فوتبال کشورمان برای میزبانی در رویدادهایی در سطح پایینتر نیز با مشکلاتی مواجه شده است. میزبانی مسابقات جام ملتهای آسیا، ملزومات خاص خود را نیاز دارد و شرایط با سالهای 1968 و 1976 که با امکانات محدود توانستیم میزبانی این رویداد را تجربه کنیم، تفاوت عمده کرده و علاوه بر مباحثی چون زیر ساخت های ورزشی، مسائلی همانند حملونقل، هتل و استراحتگاه و… نیز باید مورد توجه قرار گیرد. در مرحله نهایی، سه کشور میزبان انتخاب شده و باید طی مدت معین ساختوسازهای مورد نیاز انجام شود و در فاصله چهار سال باقیمانده تا زمان برگزاری رویداد، میزبان نهایی انتخاب خواهد شد.از لحاظ امکانات سختافزاری، فوتبال ایران شانس چندانی برای برعهده گرفتن میزبانی جام ملتهای آسیا ندارد اما از سوی دیگر در مقایسه با کشورهایی چون ازبکستان، اردن و عراق از شانس بهتری برخوردار هستیم.
اگر تصمیم عربستان و قطر برای میزبانی به قوت خود باقی بماند، کار کشورمان برای رقابت با این دو سخت است، به خصوص قطریها که در سال 2027 تجربه میزبانی رویداد بزرگ جام جهانی را پشت سر گذراندهاند و از هر لحاظ آماده هستند؛ آنچه در این میان میتواند به کمک فوتبال ایران بیاید، نتیجهگیری چندین ساله در آسیا و صعودهای متوالی به جام جهانی و همچنین امتیاز حضور پر تعداد تماشاگران در ورزشگاههاست.
معرفی 14 ورزشگاه
اصلیترین پیششرط کنفدراسیون فوتبال آسیا برای اعطای میزبانی جام ملتها، داشتن هشت ورزشگاه استاندارد است که در حال حاضر هیچکدام از ورزشگاههای ما چنین شرایطی ندارند؛ اما بر اساس اعلام فدراسیون فوتبال، 14 استادیوم در استانهای مختلف به کنفدراسیون فوتبال آسیا معرفی شدهاند که در ادامه مروری بر شاخصترین این استادیومها خواهیم داشت. با توجه به مجاورت جغرافیایی اصفهان و پــایتــخت و همــچنیــن تــاریـــخی و توریستیبودن این موزه شهر، دو ورزشگاه بزرگ نصفجهان از مهمترین گزینههای موردنظر برای میزبانی در جام ملتها هستند و فدراسیون فوتبال در برنامه پیشنهادی خود، روی این دو استادیوم مانور زیادی انجام خواهد شد. ورزشــگـاه نــقـــشجــهـــان: ورزشــگاه اختصاصی سپاهانیها در حال حاضر یکی از مهمترین استادیومهای کشور محسوب میشود و به گفته کارشناسان، یکی از چهار ورزشگاه اصلی کشور محسوب میشود.
این ورزشگاه که گنجایش 75 هزار نفری دارد و مسقف شده است، از معماری زیبایی برخوردار است. واگذاری نهایی نقشجهان به شرکت فولاد مبارکه هفته گذشته انجام شد و از این رو میتوان امیدوار بود این ورزشگاه به آخرین استانداردها مجهز شود، همچنانکه مقرر شده چمن ورزشگاه به طور اساسی زیرسازی شود. نقشجهان سال گذشته به دلیل نقصهای موجود، برای دریافت مجوز حرفهای باشگاه سپاهان به کنفدراسیون فوتبال آسیا معرفی نشد و سپاهانیها ورزشگاه همشهری را معرفی کردند؛ اما رفع این نواقص میتواند نقش جهان را به ورزشگاه استاندارد موردنظر AFC تبدیل کند. ورزشگاه فولادشهر: این ورزشگاه که خارج از شهر اصفهان و در فولادشهر واقع شده است، با گنجایش 15 هزار نفری، طی دو دهه اخیر بارها میزبانی دیدارهای دو تیم سپاهان و ذوب آهن در لیگ قهرمانان آسیا را داشته است. باشگاه ذوب آهن طی سالهای گذشته با معرفی فولادشهر موفق شده جواز حرفهای را کسب کند و امسال نیز این اتفاق رخ داده است؛ با این حال ورزشگاه فولادشهر برای اینکه در رویدادی مانند جام ملتهای آسیا، مورد توجه قرار بگیرد، نیاز به اقدامات متعددی دارد.
ورزشگاه آزادی: برای میزبانی رویدادها، ورزشگاه اصلی نقش مهم و تعیینکنندهای در جلب نظر تصمیمگیرندگان دارد و برای میزبانی ایران در جام ملتهای آسیا نیز استادیوم آزادی، به نوعی معرف زیرساختهای ورزشی کشور به شمار میآید. این ورزشگاه که از قدمت بالایی برخوردار است، بارها مورد بازسازی قرار گرفته و میزبان اصلی تیم ملی فوتبال کشورمان در سالهای گذشته بوده است.
معمولا ورزشگاه اصلی در پایتخت هر کشور، به عنوان میزبان دیدار افتتاحیه یا اختتامیه محسوب میشود و ورزشگاه آزادی نیز در صورت میزبانی احتمالی ایران چنین وظیفهای را برعهده خواهد گرفت. ورزشگاه امام رضا(ع): این ورزشگاه 24هزارنفری نخستین ورزشگاه تماممسقف بعد از انقلاب در ایران محسوب میشود که امکانات فوقالعادهای داشته و از استانداردهای بالایی برخوردار است. با توجه به مسافرپذیری شهر مشهد و امکانات زیرساختی این کلان شهر در بحث اسکان و حملونقل، این ورزشگاه بسیار مورد توجه است؛ اما اگر بنا به انتخاب شهر دومی بعد از تهران باشد، اصفهان با توجه به فاصله جغرافیایی کمتر و دارا بودن دو ورزشگاه نقشجهان و فولادشهر، شرایط بهتری برای انتخاب دارد. ورزشگاه شهدای فولاد اهواز: این ورزشگاه که به سبک ورزشگاه خانگی بایرن مونیخ ساخته شده، از امکانات زیادی برخوردار است و در مسابقات لیگ برتر توانسته همه تیمهایی که به اهواز رفتهاند را راضی کند. این ورزشگاه با گنجایش 30 و 655 صندلی قطعا شرایط خوبی برای میزبانی از هر رویدادی خواهد داشت. ورزشگاه یادگار امام تبریز، ورزشگاه اختصاصی مس رفسنجان، ورزشگاه پارس شیراز، ورزشگاه شهدای مس کرمان، ورزشگاه انقلاب کرج، ورزشگاه ثامنالائمه مشهد، ورزشگاه المپیک کیش، ورزشگاه تختی تهران و ورزشگاه باهنر کرمان، دیگر استادیومهای معرفیشده ایران برای میزبانی در جام ملتهای آسیا هستند. قاعدتا از لحاظ سختافزاری، فوتبال ایران یارای رقابت با قطر و عربستان را ندارد، اما امتیاز بزرگ تماشاگر میتواند برگ برنده فوتبال کشورمان برای میزبانی در این رویداد باشد؛ ضمن اینکه قرار گرفتن نام ایران در بین کاندیداهای نهایی میزبانی، دست کم این حسن را دارد که 14 ورزشگاه معرفیشده باید به استانداردهای به روزتری مجهز شوند و اگر حتی امکان میزبانی نیز مهیا نشود؛ دست کم این پیامد مثبت را به همراه خواهد داشت.
