خارج‌شدن از نمایش در فضاهای بسته و کوچک‌تر همچون گالری‌ها و فراهم‌کردن بستری مناسب برای گفتمانی متقابل در چندین وجه و ایجاد رویکرد مابین هنرمندان و شهروندان از دیگر اهداف این رویداد بود. فراخوان ملی این رویداد در سه بخش پوستر، مجسمه و ویدئو آرت در تاریخ ۱۵ مهرماه ۱۳۹۹ توسط دبیرخانه این رویداد یعنی موزه هنرهای معاصر اصفهان منتشر شد و بعد از داوری در این سه بخش آثاری برای مرحله نهایی انتخاب شد که قرار است این آثار هم‌زمان با هفته اصفهان در اردیبهشت ماه ۱۴۰۰ به نمایش گذاشته شود. در این میان و با وجود انتخاب آثاری در بخش‌های پوستر و مجسمه برای مرحله اجرایی، در بخش ویدئوآرت به علت استقبال کمتر شرکت‌کنندگان در این بخش نسبت به سایر بخش‌ها و همین‌طور ویژگی‌های متفاوت رسانه ویدئو (تصویر متحرک و امکان وجود صدا که همه در قالب متن یا تصویر ثابت ارائه می‌شد) هیچ طرحی مورد پذیرش داوران قرار نگرفت. بر همین اساس مینو ایران‌پور، ژینوس تقی‌زاده و حسین حسینی داوران بخش ویدئوآرت در جلسه‌ای در موزه هنرهای معاصر اصفهان از چرایی عدم پذیرش آثار در این بخش می‌گویند.
نتایج داوری بخش پوستر و مجسمه
هیئت داوران بخش پوستر شامل هما دلورای، آریا کسایی و رسول کمالی پنج طرح را به عنوان برگزیدگان بخش پوستر معرفی کردند. «سجاد علی پورحیدری»، «شیرین داوودیان»، «بهروز شریفی»، «ریحانه شیخ بهایی» و «حامد میرزامحمدی» پنج برگزیده بخش پوستر هستند. علاوه براین و با توجه به کیفیت طرح‌های ارسالی هیئت داوران این بخش سه طرح دیگر را نیز به صورت خارج از مسابقه و صرفا برای نمایش شهری انتخاب کردند. «علی افضلی»، «ناهید جلالیان فرد» و «محسن گرجی» سه برگزیده بخش خارج از مسابقه هستند که در کنار پنج برگزیده بخش مسابقه، هشت اثری هستند که به نمایش شهری در خواهد آمد.
نحوه نمایش بخش پوستر به صورت بیلبوردهای شهری و گذر گالری‌ها خواهد بود که مسیرها و مکان‌های قرارگیری آن‌ها اعلام خواهد شد. همچنین در بخش مجسمه، یک طرح مجسمه شهری در سایز بزرگ و سه طرح مجسمه شهری در سایز کوچک توسط هیئت داوران متشکل از شایا شهرستانی، کامبیز صبری و مرتضی بصـــــراوی انتخــــاب شده است. داوری طرح‌های مجسمه در دو بخش انجام گرفت که در مرحله نخست تعدادی از طرح‌ها انتخاب و از شرکت‌کنندگان در خواست شد ماکت طرح خود را برای دبیرخانه رویداد ارسال کنند و در مرحله بعدی ماکت‌ها توسط داوران بررسی و نتایج نهایی داوری اعلام شد. نمایش آثار این بخش در فضاهای شهری خواهد بود که مکان و زمان نمایش هرکدام از مجسمه‌ها اعلام خواهد شد. آبان صالحی «مجسمه سایز شهری /بزرگ»، «مجتبی باباگلی «مجسمــــــه شهری / سایز کوچک»، علیرضا مجیدی «مجسمـــــه شهـــــــری/سایز کوچـــک» و هیمن نسیمی «مجسمه شهـــــــری/ سایز کوچک» برگزیدگان بخش مجسمه رویداد «در مقیاس قوس» هستند.»
بی توجهی شرکت‌کنندگان به ارتباط طرح‌های ویدئوآرت و مکان شهری
مینو ایران‌پور، ژینوس تقی‌زاده و حسین حسینی از جمله داوران بخش ویدئوآرت در نشستی با شرکت‌کنندگان و علاقه مندان ویدئوآرت در خصوص چرایی عدم پذیرش آثار این بخش در موزه هنرهای معاصر اصفهان به گفت‌وگو پرداختند. مینو ایران‌پور با ابراز تأسف از اینکه هیچ اثری در بخش ویدئوآرت رویداد «در مقیاس قوس» برگزیده نشد، می‌افزاید: «این رویداد برای نخستین بار در این مقیاس در کشور برگزار شد که می‌توانست فضای تازه‌ای را برای تعامل هنرمندان با شهروندان برقرار کند.» او با اشاره به 19 طرح رسیده در بخش ویدئوآرت توسط 14 شرکت‌کننده در سطح ملی، تصریح می‌کند: «8 طرح دریافتی به کمیته داوری فاقد هرگونه مکان محوری بودند و هماهنگی بین طرح و مکان در 2 طرح ویدئوآرت مشهود نبود؛ یک طرح دریافت شده بسیار کوتاه بود و 6 طرح فاقد تصویر بود و ذهنیت نویسنده درقالب کلام منتقل نمی‌شد. در این میان 2 طرح انیمیشن ارسال شده بود که یکی از این طرح‌ها استیتمنت طولانی بود و طرح دیگر به‌رغم اینکه فرصت توضیحات بیشتر را دریافت کرد نتوانست هیئت داوری را مجاب کند.» ایران‌پور با تاکید بر اینکه اکثر طرح‌های بخش «ویدئوآرت» به واقع استیتمنت‌های طولانی بودند که درصدد تشریح نماد قوس اصفهان بودند، می‌گوید: «برخی طرح‌ها هم با رویکرد پژوهشی در این رویداد شرکت کرده بودند که نتوانستند نظر هیئت داوران را به خود معطوف کند.»
داور بخش ویدئوآرت رویداد «در مقیاس قوس» عدم ارتباط طرح‌ها با مکان شهری از جنبه ضعف‌های طرح‌های ویدئوآرت برمی‌شمارد: «ارتباط طرح با مکانِ شهری به‌عنوان یکی از موارد مهم و مورد توجه فراخوان به‌ندرت توسط شرکت‌کنندگان در نظر گرفته شده بود و این بی‌توجهی یا با حذف مکان در طرح یا بدون ایجاد یک ارتباط هوشمند میان طرح ویدئو و مکان مورد نظر دیده می‌شد.»
سابقه کم شرکت‌کنندگان بخش ویدئوآرت
ژینوس تقی‌زاده، یکی دیگر از داوران بخش ویدئوآرت رویداد «در مقیاس قوس» که از تهران در جمع هیئت داوران این بخش حضور دارد، با اشاره به فرصت‌سوزی در این بخش می‌گوید: «برای نخستین بار در اصفهان رویدادی برگزار شد که نمایانگر «ویدئوآرت» در فضای شهری است وهمین موضوع مسئولیت هیئت داوران را دشوارتر کرد.» او با اشاره به اینکه سوابق هنری فرد شرکت‌کننده در کارنامه ارسالی وجود نداشت، می‌افزاید: «علاوه بر استقبال کم شرکت‌کنندگان در بخش ویدئوآرت، سوابق هنری فرد و تجارب شرکت‌کننده ارسال نشده بود که همین موضوع بر ناآگاهی و شناخت از این مدیوم می‌افزود. بیشتر شرکت‌کنندگان فاقد تجربه‌های لازم درباره این رسانه در کارنامه خود بودند و سوابق دیگرشان به اندازه‌ای نبود که تضمینی برای کیفیت اجرا در اختیار بگذارد.»
ذهنیت مبهم طرح‌های ویدئوآرت
حسین حسینـــــی دیگر داور بخــــــش ویدئوآرت رویداد «در مقیاس قوس» درباره عدم استقبال از بخش ویدئوآرت می‌گوید: «در بحث کلی‌تر چرایی عدم کارکرد فراخوان‌های هنری نیاز به آسیب‌شناسی دارد و به نظرم ایده فراخوان به ویژه در سطح بومی و در قالب مشخص تکراری و لوث شده است.» او با تاکید بر هدف اصلی این رویداد یعنی دستیابی به طرح‌هایی خلاق و دور از برخوردهای معمول، شعاری و کلیشه‌ای با موضوع یاد شده به عنوان مهم‌ترین اصل در داوری رویداد، می‌افزاید: «شاید علت استقبال کمتر شرکت‌کنندگان در بخش ویدئوآرت رویداد «در مقیاس قوس» را باید در عدم تمایل حضور در فراخوان از طرف شرکت‌کنندگان جست‌وجو کرد.»
حسینی به چالش تصویر و کلمه در این بخش هم گریزی می زند و می‌گوید: «در بسیاری از طرح‌های ارائه‌شده، بیان روشن و واضحی از ایده ارائه نشده و به توصیفات شاعرانه، استعاری و مبهم اکتفا شده بود. همچنین خالق اثر نتوانسته بود کلام و تصویر را به هم پیوند زند و ذهنیت مبهم، حاکم بر طرح‌ها بود.»
