با آمدن کرونا اما فعالیت این موسسه و برنامه‌های مختلفش نیز مانند دیگر فضاهای فرهنگی به تعطیلی کشیده شد و زهرا مهریار مدیر آن، این روزها در دومین سال دست و پنجه نرم کردن با ویروس سخت جان، بقای موسسه را در گرو اقداماتی تازه می‌بیند.
او به دایره گسترده فعالیت‌های «رویش مهر» تا پیش از آمدن کرونا در اصفهان اشاره می‌کند: در طول این 23 سال رویدادهای متفاوتی را ترتیب دادیم و جشنواره‌های متعدد برگزار کردیم. به نوعی تمام تلاشمان بر این بود که اهالی فرهنگ شهر صاحب جایگاهی در موسسه ما باشند. به عنوان مثال انجمن داستان نویسان اصفهان همواره در مرکز ما جلساتی را برگزار کرده‌اند. سال‌هاست که برنامه نمایشنامه خوانی داریم با این دیدگاه که جوان‌ترها به دیدن نمایش علاقه مند شوند. گروه‌های مختلف پژوهشی در موسسه رویش تعریف کرده‌ایم که فعالیت‌های قابل توجهی در حوزه پژوهش به صورت رویداد و مکتوب برایمان رقم زده‌اند. گروه‌هایی مثل گروه راوی شهر را تشکیل دادیم که معماران در آن دور هم جمع شده‌اند. یا بعداً یک گروه پژوهشی دیگر به نام خواندن اصفهان معاصر تشکیل شد که دوستان در آن فعالیت‌های جالب توجهی داشتند. در سال‌های گذشته بر شهرک‌های مختلف اطراف اصفهان مثل شاهین شهر، فولاد شهر و … تمرکز کردیم تا شناختمان از شهر افزایش پیدا کند اما متاسفانه جلسات و دورهم بودنمان حذف شد. گروه «واکاوی امر عادی و روزمره» تشکیل شد که تا به حال 5 مجموعه منتشر کرده است. با زبان شروع کردیم و با فرهنگ و ادبیات ادامه دادیم و دو سال است که سینما را هم اضافه کرده‌ایم. البته قبلاً و در سال 92 دوره‌های اتاق مستند را برگزار می‌کردیم و تنها موسسه‌ای در اصفهان بودیم که مستندسازان ایرانی توانستند نمایش فیلم و نقد آثارشان را در آن داشته باشند. 2 دوره نیز جشنواره لاله عباسی را برگزار کردیم و قصدمان این است که در دوره کرونا هم آن را به شکل جدیدی ادامه دهیم. هر چند که با پیش از آمدن کرونا و پذیرش آن بعد از شوک جمعی نوعی پراکندگی سازمانی در ما ایجاد شد و مجبور شدیم همکارانمان را به بیمه بیکاری معرفی کنیم.
او به کم شدن قابل توجه همکاران موسسه رویش مهر بعد از کرونا هم اشاره می‌کند: در خرداد ماه با افزایش 7 برابری اجاره موسسه مجبور به جا به جایی شدیم علاوه بر اینکه با ظرفیت 20 درصدی همکاران سابق کار را ادامه دادیم. روزگار سختی را طی کردیم تا بالاخره توانستیم کارهایی مثل کلاس زبان را ادامه دهیم آن هم به دلیل اینکه خوشبختانه چند سال قبل زیرساخت‌های آنلاین را پیش بینی کرده بودیم اکثر افراد همچنان به شرکت در کلاس‌های حضوری تمایل داشتند. در حال حاضر نیز اکثراً کلاس‌هایمان را در فضای باز برگزار می‌کنیم البته که شرایط بسیار سخت است و به نوعی با فعالیت‌های آموزشی سرپا مانده‌ایم.
او به انتشار فصل تازه کتاب «واکاوی امر عادی و روزمره» به همت دست اندرکاران نشر آن هم اشاره می‌کند: علی رغم میل باطنی امکان و هزینه چاپ مجموعه جدید را نداشتیم و متاسفانه با وجود درخواست وام، کمک دولتی هم برای ما محقق نشد و همان همکارانی که در پروژه واکاوی همکاری داشتند به ما در انتشار کتاب کمک کردند و با این کارشان ما به این نتیجه رسیدیم که می‌توانیم روی کمک دوستداران موسسه حساب کنیم.
اهمیت و نیاز استفاده از کار داوطلبانه نکته مهم دیگری است که مهریار در این شرایط به آن اشاره می‌کند: ما به فکر راه اندازی یک کمپین افتادیم. «در زنده ماندن درخت رویش سهمی دارم» عنوان کمپین ماست و امیدواریم افراد مختلف همراه با آن به ما در ایده پردازی یا اجرا و … کمک کنند.
مدیر موسسه رویش مهر برای برون رفت از شرایط موجود از اداره ارشاد درخواست وام هم کرده است. «با توجه اینکه ما زیر نظر اداره ارشاد هستیم درخواست وام کرده‌ایم که در پروسه انجام است ولی هنوز محقق نشده است. هر چند که چنین وام‌هایی جوابگوی هزینه واقعی مؤسسات نیست و ما باید به راهکارهای دیگری مانند برگزاری برنامه‌های مشترک با شهرداری هم فکر کنیم. خوشبختانه ما خاطرات خوبی از همکاری با شهرداری در جشنواره لاله عباسی داریم. شهرداری همیشه به شکلی پشتیبان ما در برنامه‌های فرهنگی بوده و خانم صادقیان در بخش سازمان مشارکت‌ها تمام تلاشش را برای کمک به ما کرده است ولی نمی‌دانیم الان چقدر در شهرداری قدرت اجرایی دارند و می‌توانند به موسساتی مثل ما کمک کنند.»
او سپس بر مشترک بودن شرایط فعلی موسسه رویش با تمام مؤسسات خصوصی تاکید می‌کند: متاسفانه در این مدت بارها به فکر تعطیلی افتاده‌ایم و همچنان با این فکر در جدال و تضاد هستیم و تا جایی که می دانم شرایط دیگر مؤسسات هم مانند ماست و خیلی هاشان اصلاً تعطیل شده‌اند یا فعالیتشان را به 20 یا 30 درصد قبل رسانده‌اند.
مهریار ادامه می‌دهد: اهمیت حضور و حمایت نهادهایی مانند ارشاد و شهرداری از مؤسسات خصوصی در این شرایط بیشتر از قبل است زیرا مؤسسات مستقل فرهنگی معمولاً نقش غیرقابل انکاری در ایده پردازی و انجام اقدامات مختلف فرهنگی اجتماعی به نفع شهر داشته‌اند و دریچه تازه‌ای را به فرهنگ اصفهان گشوده‌اند.
