زخم‌های تکراری

تمام این آمار بیانگر رشد و بهبود سپاهان نسبت به فصل گذشته است؛ فصلی که به‌رغم شایستگی با اختلاف امتیازی بسیار کم نایب‌قهرمان شدند. اصلی‌ترین دلیل ازدست‌دادن امتیازات مهم و حیاتی در فصل گذشته، تعداد زیاد گل‌های دریافتی سپاهان به‌خصوص در نیم فصل اول بود که برای تیمی‌ که به دنبال قهرمانی است، اصلا قابل قبول به شمار نمی‌رفت.
همانطور که گفته شد، تعداد گل‌های دریافتی در این فصل کاهش یافته؛ اما آن دو گل دریافتی در دو بازی مهم و حساس سپاهان رقم خورد که باعث شکست در دربی اصفهان برابر ذوب‌آهن و استقلال که یکی از رقبای اصلی سپاهان برای قهرمانی است، شد. البته باید خاطرنشان کرد شکست سنگین در برابر تیم گل‌گهر از جدول حذف شده و امتیاز آن دیدار به سود سپاهان است؛ اما در آن دیدار عملکرد سپاهان بسیار فاجعه‌بار بود و به‌هیچ وجه، نمره خوبی در قسمت دفاع نگرفتند.
از نظر جنبه‌های دفاعی با اینکه تیم محرم نویدکیا پیشرفت کاملا خوبی را به دست آورده، اما عملا در بازی‌های مهم نتوانسته دروازه‌اش را بسته نگه دارد و سرانجام شکست خورده است.
 هرچند شما در برابر دیگر تیم‌های لیگ به پیروزی برسید، اما اگر مقابل مدعیان و رقبای قهرمانی خود به‌راحتی امتیاز از دست بدهید، سرنوشت چندان خوبی نخواهید داشت.
 نمونه این اتفاق نیز تیم استقلال در فصل گذشته است که در برابر سپاهان و پرسپولیس در دیدارهای رودررو نتایج خوبی را کسب نکرد و سرانجام با اختلاف امتیاز معناداری در رتبه سوم جدول قرار گرفت.
با اضافه‌شدن مسعود ریگی و نیز حضور نژادمهدی که به عنوان دو بازیکن در جلوی خط دفاعی حضور دارند، تا حد زیادی ضعف در منطقه 14 که در زمان دفاع پاشنه آشیل سپاهان در فصل گذشته بود، بر طرف شده؛ اما همچنان دو زخم تکراری و کهنه بر پیکر سپاهان باقی مانده است.
زخم اول ناشی از نقطه قوت تیم است. دانیال اسماعیلی‌فر که با نفوذ‌های بسیار خوبش باعث می‌شود تیم در حمله عملکرد بهتری داشته باشد و به تیم سپاهان در این فاز ابتکار عمل بیشتر و قدرت می‌بخشد، به همین ترتیب هم، باعث می‌شود فضایی در پشت سر او به وجود بیاید که مهاجمان تیم حریف از این فضا استفاده کرده و خلق موقعیت کنند. این مورد را می‌توان عموما در تمام دیدارهای سپاهان حتی در مسابقاتی که کاملا برتر از تیم حریف بوده و قدرتمندانه ظاهر شده است نیز مشاهده کرد.
 نکته عجیب این است که نه‌تنها مدافعان سپاهان در پوشش این فضا و رفع این مشکل اصلا عملکرد خوبی ندارند، بلکه مسعود ریگی و نژادمهدی نیز گویا این فضا را نمی‌بینند و به آن بی‌توجه هستند.
قطعا برای حل چنین مشکلی نباید صورت مسئله را به طور کلی پاک کرد و مانع از نفوذ‌های اسماعیلی‌فر شد، بلکه باید یا این مورد را در تمرینات آموزش داده و یا به شکلی دیگر سعی در برطرف‌کردن این مشکل داشت.
زخم دوم، دو دفاع مرکزی تیم هستند. همانطور که اشاره شد، تعداد گل‌های دریافتی سپاهان در این فصل بسیار کمتر از فصل گذشته بوده است؛ اما دو مدافع میانی این تیم یعنی ولسیانی و پورقاز عملکرد فنی خوبی نداشته‌اند.
 این ضعف به‌خصوص در دوئل‌های هوایی واضح‌تر است. در نبردهای هوایی این دو مدافع همچـــــون فصــــل گذشته ضعیف ظاهر می‌شوند و مهاجمی همچون ژستد که طی این چند هفته روی سر هیچ مدافعی ضربه سر خوبی را نتوانسته بود بزند، به‌راحتی حرکت کرده و با ضربه سر خود موقعیت ایجاد می‌کند.
البته که این ضعف فقط مربوط به دیدار برابر استقلال نبود و در برابر گل‌گهر و حتی مس رفسنجان نیز که در هفته اول رقابت‌های لیگ به مصاف سپاهان رفت، این مشکل به روشنی قابل تشخیص است. علاوه بر این، درون محوطه جریمه نیز این دو مدافع روی توپ‌های زمینی آن‌چنان مطمئن نشان نداده‌اند و اشتباه‌هایی را از آنان می‌توان مشاهده کرد.
نباید به واسطه آمار بسیار خوب روی مشکلات سرپوش گذاشته و خود را فریب دهیم. سپاهان هرچقدر در خلق موقعیت عالی باشد؛ اما همچنان در فاز دفاعی و به‌خصوص در این بخش‌ها ضعیف است.
 شاید آمار در حال حاضر عالی باشد؛ اما همچنان هفته‌های بسیاری از لیگ باقی مانده است و باید این زخم‌ها را قبل از آنکه عفونت کنند درمان کرد.