نوید پایان‌بخش دل‌مشغولی به رزق

به گزارش اصفهان زیبا؛ صحیفه سجادیه، اثر گران‌مایه منسوب به حضرت سجاد علیه‌السلام و از خانواده قرآن و نهج‌البلاغه است؛ لذا به آن «اخت‌القرآن» نیز می‌گویند. شامل پنجاه‌وچهار دعاو دربردارنده دقیق‌ترین مسائل توحیدی، عبادی، اخلاقی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و… است.

صحیفه برجسته‌ترین کتاب در خصوص دعاست و هیچ کتابی هم‌پایه و هم‌سنگ آن در قالب نیایش نیست.باتوجه‌به مسائل مبتلابه مردم در امور اقتصادی، موضوع رزق‌وروزی و کسب‌وکار در صحیفه سجادیه را برگزیدیم؛ به این امید که بیانات حضرت، پاسخ‌گوی بخشی از پرسش‌های مردم و گره‌گشای برخی از گرفتاری‌های اقتصادی آنان در این راستا باشد.

قسمت بیست‌وششم

حضرت سجاد علیه‌السلام در نیایش بیست‌ونهم صحیفه سجادیه بشارت الهی در وحی به پیامبرش و در پی آن سوگند خداوند را به برحق و ثابت و پایدار بودن آن نوید، سبب پایان‌دادن به دل‌مشغولی بندگان به رزقی می‌داند که خداوند آن را به عهده گرفته و سامان‌دادن به آن را ضمانت فرموده است.

آن سخن خداوند که راست‌ترین گفتار است، چنین است: «وَفِی ٱلسَّمَآءِ رِزقُکم وَمَا تُوعَدُونَ»؛ «روزی شما و آنچه به شما وعده داده می‌شود، در آسمان است.» و سوگند پروردگار که راست‌تر از هر سوگندی است: «فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما أَنَّکُمْ تَنْطِقُونَ»؛«سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این نوید و بشارت هرآینه حق، قطعی و پایدار است.»

تدبیر رزق و اندازه‌گیری آن در آسمان غیرمادی امر تدبیر رزق شما و اندازه‌گیری رزقتان در آسمان انجام می‌شود. آنجاست که معین می‌کنند هرکس چقدر رزق دارد. منظور از آسمان، آسمان مادی نیست. اتمسفر و اجرام و سطوح آسمانی و کیهانی نیست. این‌ها آسمان دنیاست و آسمان دنیا، یکی از آسمان‌های هفت‌گانه است. بقیه آسمان‌ها، ماورای مادی است و آسمانی نیست که بشر با سفینه‌های فضایی راهی به آن جوید.

قطعی و پایداربودن رزق شما

منظور از رزق، تمامی چیزهایی است که انسان برای بقایش به آن‌ها احتیاج دارد؛ از خوردنی و آشامیدنی‌ها و پوشیدنی‌ها تا همسر و فرزند و علم و سایر فضائل. رزق شما پایدار و قطعی است؛ بنابراین فقر حاکی از آن است که عده‌ای روزی عده دیگری را غصب کرده‌اند؛ وگرنه چنین نیست که خداوند برای عده‌ای روزی مقرر نکرده باشد. اینجاست که موضوع مبارزه با جهاد و مانند آن پیش می‌آید تا بشر از استکبار و استثمار رهایی یافته و به‌حق خویش دست یابد؛ زیرا این‌طور نیست که خداوند روزی مقرر هرکس را در خانه او بیاورد و به او بدهد.