در ایران، ۱۵ تا ۲۲ اسفند «هفته منابع طبیعی» نام‌گذاری شده و نخستین روز این هفته، یعنی ۱۵ اسفند «روز درختکاری» است. درخت به‌عنوان مظهر زیبایی و حیات، نقش اساسی در زندگی سایر موجودات زمین دارد و بخش مهمی از نیازهای انسان را نیز برآورده می‌سازد. درختان را ریه‌های زمین می‌دانند و در فرهنگ عامه نیز آن‌ها را نماد زندگی، رشد، بخشندگی، ایستادگی و پایداری معرفی می‌کنند. در بسیاری از نقاط دنیا، درختان مقدسی وجود دارند که با توجه به اعتقادات مردم، ارزش مضاعف یافته‌اند و به عنصری قابل‌احترام و معجزه‌گر بدل شده‌اند. ازاین‌رو، درخت در نظر انسان‌ها جایگاه ویژه‌ای دارد و حدود ۱۵۰ سال است که روزی تحت عنوان «روز درختکاری» در تقویم رسمی اغلب کشورهای جهان به چشم می‌خورد. مردم در این روز با کاشت نهال در منازل، پارک‌ها، باغ‌ها و جنگل‌ها، روح و جان تازه‌ای به زمین هدیه می‌کنند.
فستیوال‌های کاشت درخت از قدمت زیادی برخوردار هستند و بنا بر مستندات موجود، اولین فستیوال درختکاری در سال ۱۵۹۴ میلادی در اسپانیا برگزار شد و مکانی که آن روزها برای این کار در نظر گرفتند، هنوز پر از درختان لیموست.در چگونگی شکل‌گیری یک روز رسمی در سراسر دنیا به‌عنوان روز درختکاری، باید از جولیوس استرلینگ مورتون در ایالت نبراسکای آمریکا نام برد که علاقه ویژه‌ای به درختان داشت.
او تصمیم گرفت این عشق و علاقه و در واقع پیام خود درباره ارزش درختان را در میان مردم گسترش دهد. پیشنهاد برگزاری جشن روز درختکاری (Arbor Day) نیز توسط این فرد داده شد و این مراسم برای اولین بار در ۱۰ آوریل (۲۱ فروردین) سال ۱۸۷۲ میلادی در نبراسکا انجام گرفت و جوایزی نیز برای بیشترین درختان کاشته شده، به افراد حاضر در این جشن اهدا شد.
بر اساس فرهنگ ایران باستان نیز که هنوز بین زرتشتیان رواج دارد، هر فرد موظف بود در زمان تولد فرزند خود، نهالی (اغلب سرو) در زمین بکارد و نام کودک را بر آن بگذارد تا هر دو با هم رشد کنند. تأکید بر درخت سرو از این جهت بود که از گذشته تا به امروز، این درخت به‌عنوان درختی همیشه سبز، جایگاه ویژه‌ای در میان مردمان ایران زمین دارد. سرو ۴۵۰۰ ساله ابرقو (ابرکوه) یزد که نزد برخی به سرو زرتشت نیز مشهور است، در کنار صدها سرو کهن دیگر در ایران، می‌تواند شاهدی بر این مدعا باشد.
قدمت برگزاری آیینی ویژه درختکاری در کشور، به سال ۱۳۱۴ خورشیدی بر می‌گردد. این جشن در روز ۲۴ اسفند برگزار می‌شد؛ اما در سال ۱۳۳۷ خورشیدی تاریخ آن را به روز اول آذرماه تغییر دادند. در نهایت و در سال ۱۳۴۶ خورشیدی، تصمیم گرفتند که ۱۵ اسفند هر سال را به روز درختکاری اختصاص دهند و تا امروز ادامه پیدا کرده است. در همه کشورها، روزی به این منظور تعیین شده است.
استرالیا
در استرالیا، مردم عاشق جشن‌گرفتن در روز درختکاری هستند. روز درختکاری در ماه ژوئن است ولی یک روز ملی جداگانه هم به این موضوع اختصاص دارد که هفته آخر ماه جولای است.
برزیل
روز درختکاری در برزیل، ۲۱ سپتامبر است. در گذشته هفتم ژوئن اختصاص به این روز داشته است اما به تدریج به اوایل بهار انتقال یافت.
کانادا
در کانادا روز درختکاری در آخرین چهارشنبه سپتامبر برگزار می‌شود. ایالت اونتاریو هم روز درختکاری را در فاصله آخرین جمعه آوریل تا اولین یکشنبه ماه می جشن می‌گیرند.
هندوستان
اما در هندوستان، مردم در روز درختکاری میلیون‌ها درخت می‌کارند. این روز در سال ۱۹۵۰ برای نخستین بار برگزار شد و مورد استقبال قرار گرفت.
انگلستان
هفته اول نوامبر در انگلستان، روز درختکاری است. همچنین هفته اول دسامبر هم هفته درختکاری نام دارد.
آمریکا
در آمریکا روز درختکاری، آخرین روز آوریل تعیین شده که باور دارند بهترین زمان برای کاشت درخت است.
