به گزارش اصفهان زیبا؛ فصل نقل و انتقالات لیگ برتر فوتبال ایران دوره بیست و چهارم چند روزی است که بهصورت رسمی آغاز شده و در این چند روز اخبار متفاوتی درزمینه خریدوفروش بازیکنان به گوش رسیده که به نظر میرسد طی همین هفته اخبار مهمتری هم در این حوزه منتشر شود.
بااینحال همانطور که بخشی از بازیکنان ایرانی علاقهمند هستند که فوتبال خودشان را در خارج از مرزهای ایران ادامه دهند، در مقابل بخشی از تیمهای لیگ برتری هم به نسبت بودجهای که در اختیار دارند، نسبت به خرید بازیکنان خارجی اقدام میکنند تا لیگ برتر فوتبال ایران بهجز سرمربیان خارجی شاهد حضور لژیونرهای خارجی هم در لیست تیمهای ایرانی باشد.
طبق آییننامه جدید سازمان لیگ تیمهای حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران برای فصل آینده مجاز به استفاده از چهار بازیکن غیر آسیایی بهعلاوه یک سهمیه آسیایی هستند. در این میان چند روز قبل شایعهای در فضای مجازی منتشر شد مبنی بر اینکه بار دیگر یک سهمیه به بازیکنان خارجی اضافهشده و به همان شش بازیکن رسیده است؛ اما این خبر تأیید نشد و تیمها همچنان میتوانند از همان پنج سهمیه استفاده لازم را ببرند.
در همین فصل که با قهرمانی پرسپولیس به پایان رسید، حضور خارجیها در فوتبال ایران بسیار پررنگ بود و حتی تعدادی از آنها نقشی مهم در عملکرد تیمهای خودشان ایفا کردند. این موضوع در تمامی لیگهای معتبر فوتبال دنیا وجود دارد و همه تیمهای سرشناس از بازیکنانی سود میبرند که ملیتی غیر از کشور میزبان خودشان دارند.
برزیلیها محبوب لیگ برتر
سپاهانیها که در زمان ژوزه مورایس سابقه خوبی در خرید بازیکنان خارجی نداشتند و دلالیهای اطراف این باشگاه به آنها ضربه زده است، فصل را با دو خارجی به پایان رساند. برایان دابو هافبک ۳۲ساله بورکینافاسویی و عیسی عباس وینگر جوان غنایی دو بازیکن خارجی تیم اصفهانی بودند. این در حالی است که پرسپولیس، استقلال و تراکتور چهار بازیکن خارجی داشتند. فولاد خوزستان تنها تیم لیگ برتری بود که شش سهمیه خود را به جذب بازیکن خارجی اختصاص داد و بیشترین بازیکن غیر ایرانی را در جمع خود داشت.
لوسیانو پریرا، جفرسون باهیا و لوکاس کاندیدو برزیلی، ابراهیم حصار سوری، کریستوفر کنت اتریشی و موسی کولیبالی از مالی بازیکنان خارجی تیم خوزستانی بودند. از بین ۳۴ بازیکن خارجی لیگ برتر، هشت بازیکن ملیت برزیلی و شش بازیکن ملیت عراقی داشتند تا مشخص شود این دو کشور بازار محبوب تیمهای ایرانی است. پسازاین دو کشور، ازبکستان سه نماینده و گرجستان دو بازیکن در لیگ ایران داشت و سایر کشورها فقط یک بازیکن در این لیست به خودشان اختصاص دادند و درمجموع لیگ برتر ایران از ۱۹ کشور غیر ایرانی بازیکن در خود جای داده بود. لیگ برتر با داشتن ۱۲ بازیکن آسیایی غیرایرانی میل زیادی به بازار آسیایی نشان داد که شاید عبدالکریم حسن قطری با سابقه انتخاب بهعنوان مرد سال آسیا شناختهشدهترین باشد.
البته بازیکنانی مثل اوستون اورونوف، جلالالدین ماشاریپوف، علی عدنان و صفا هادی هم از آسیاییهای شناختهشده لیگ بودند. پس از آسیا، قاره آمریکا ۱۰ بازیکن و آفریقا و اروپا هرکدام شش بازیکن در باشگاههای لیگ برتری ایرانی داشتند. لوسیانو پریرا برزیلی ملقب به شیمبا با ۴۰ سال سن پیرترین بازیکن لیگ بود و اوستون اورونوف با ۲۳ سال جوانترین بازیکن خارجی است که لیگ برتر را انتخاب کرده است.
بهشت دلالان
بااینحال شکی نیست که در این فصل هم خرید بازیکنان خارجی بهعنوان راهکاری برای برطرف کردن نقاط ضعف تیمها استفاده خواهد شد و هر باشگاهی که بتواند نسبت به بودجهای که دارد، خریدهای بهتری را در لیست خودش قرار دهد، بدون شک در لیگ بعدی موفق عمل خواهد کرد؛ همانطور که پرسپولیس با ستاره ازبکستانی خودش جام قهرمانی را به بالای سر برد؛ ولی همین خارجیها اگر بهدرستی مدیریت نشوند و ماجرا در مسیر دلالبازی قرار بگیرد میتوانند پاشنه آشیل تیمهای خودشان باشند و ازآنجاییکه معمولا دست به شکایت خارجیها از باشگاههای ایرانی خوب است، ممکن است یک خرید بد و بیحساب سرنوشت تیمهای لیگ برتری را در فیفا هم تغییر دهد. دلالانی که به سودای پول بیشتر سعی میکنند بازیکنانی بیکیفیت را با قیمتهایی گزاف به تیمهای ایرانی قالب کنند و البته در این مسیر از همکاری و همراهی سرمربی همان تیم هم بهره میبرند تا بتوانند حداکثر استفاده را از این معامله به جیب بزنند و قراردادهایی که بهصورت دلاری به جیب خارجیهای بیکیفیت میرود سودی برای فوتبال ایران نخواهد داشت.
شاید بهتر باشد که فدراسیون فوتبال و کارگروه نقل و انتقالات قوانین سختگیرانهتری نسبت به ورود بازیکنان خارجی به فوتبال ما وضع کند که حداقل این غیرایرانیها نسبت به بازیکنان داخلی خودمان ازلحاظ کیفی سطح بالاتری داشته باشند؛ وگرنه چهبهتر که این پولهای مفت و مجانی هزینه تجهیز آکادمی و پرورش استعدادهای داخلی فوتبال خودمان بشود.















