عروسان اصفهان

بابوکان، یادآور نام خانوادگی اردشیر بابکان یعنی بابکان است. در اصفهان، دو منطقه به این نام وجود دارد …

تاریخ انتشار: ۱۰:۵۳ - سه شنبه ۱۷ مهر ۱۴۰۳
مدت زمان مطالعه: 2 دقیقه
عروسان اصفهان

به گزارش اصفهان زیبا؛ بابوکان، یادآور نام خانوادگی اردشیر بابکان یعنی بابکان است. در اصفهان، دو منطقه به این نام وجود دارد: دیهی از دهستان ماربین اصفهان که نزدیک به شهر اصفهان است و دیهی در قسمت علیای شهرضا.راجع به بابوکان ماربین اصفهان باید گفت که بسیار به اصفهان نزدیک است و اکنون به شهر تبدیل شده و آداب‌ورسوم مردم آن، از صورت قدیمی به شهرنشینی گرایش پیدا کرده است.

ازلحاظ واژه‌شناسی، بابوکان از ریشهٔ بابک و بابکان، به انضمام پسوند ان نشانهٔ نسبت است. وجود حرف واو که به‌صورت ضمه تلفظ می‌شود، از باب تسامح است و رنگ و صبغهٔ محلی دارد و اصل کلمه همان بابک است؛همچنین بوکان به معنی عروسان، سرزمین آب فراوان و گلزار نیز آمده است. این منطقه به دلیل داشتن آب‌وهوای مطبوع و باغ‌های زیبا و قنات‌های فراوان، همانند عروسی زیبا در بلوک ماربین تلقی می‌شد و در شمال بابوکان، کوه‌های پالرت، نگهبان منطقه بود.

ازلحاظ موقعیت مکانی، بابوکان در خیابان امام خمینی قرار دارد. در گذشته بیشتر زمین‌های آن کشاورزی بود و اخیرا خانه‌سازی در این محله نیز رسوخ کرده است.قدیمی‌های محل این‌طور نقل می‌کنند که بابوکان قدمت فراوانی دارد. ییلاق پادشاهان ساسانی بوده و دختر بابک ساسانی در این محل دفن است. محله بابوکان پرآب و بکر بوده و برای همین به عروسان هم معروف بوده است. پرآبی آن به قدری بوده است که از تقسیم‌های زاینده‌رود بی‌بهره می‌شود. مکان‌های جذابی چون بازارچه مسگرها که محل حضور مسگرها بوده، باغ کتاب، باغی که پر از کتابخانه بوده و قلعه‌ای قدیمی در محل وجود داشته است. هنوز محلی‌ها در بابوکان مکان‌هایی به این نام‌ها دارند.

قلعه قدیمی بابوکان که حالا جاده‌ای هم به این نام دارد، محل زندگی بومیان بابوکان بوده است. در قبرستان قدیمی محله بابوکان دو سنگ قبر با قدمتی که نشان از هزار و پنجاه‌ودو قمری می‌دهد و باقی‌مانده از چهارصد سال پیش است، نشان از قدمت محل دارد.گفته می‌شود سنگی هم در چهلستون اصفهان به شکل مخروطی‌شکل وجود دارد که روی آن کلمه بابوکان حک شده است.محله بابوکان به دلایل مختلف چندین بار جابه‌جا شده و جمعیت زیادی داشته است. مسجد غریب که حالا به اسم موسی‌بن‌جعفر(ع) شناخته می‌شود، بالای پانصد سال قدمت دارد. مسجد پایین‌ده که روی بلندی ساخته شده هنوز محلی برای دعای اهالی محل است؛ اما امروز جز خرابه‌ای در میان زمین‌های لم‌یزرع، چیزی از مسجد باقی نمانده است؛ مسجد گل‌سفید هم در محل بوده که دیگر اثری از آن نیست.