به گزارش اصفهان زیبا؛ کردآباد یکی از محلههای بسیار قدیمی اصفهان است که به گفته برخی، قدمت آن به قرن پنجم هجری بازمیگردد. علت نامگذاری این محله بهزعم عدهای، حاصلخیزبودن زمینهای آن است؛ زیرا کِرد به معنای کارکرد است که به علت حاصلخیزبودن زمینهای این منطقه به آن نسبت دادهشده و عده دیگری وجهتسمیه آن را به این دلیل میدانند که این منطقه بهصورت قلعه و دایرهایشکل بوده که در آغاز گِردآباد گفته میشده و بعدها در زبان محاوره به کِردآباد تبدیل شده است.
کمآبی در کردآباد باعث تغییر شغل کشاورزان شد
محله کنونی کردآباد از بههمپیوستن سه روستای کلمان، کردآباد و سواردز بهوجود آمده است. ساکنان این روستاها اغلب کشاورز بودهاند. در گذشته هر منطقه نام جدا داشته است؛ اما اکنون این سه محله را در کنار هم کردآباد میگویند.کشاورزان این منطقه بهمرورزمان به علت کمآبی و کمرونقشدن اوضاع کشتوکار به حرفههای دیگر روی آوردند و طی سالهای اخیر اغلب مردم کردآباد مشغول بافندگی و نساجی شدند.
مردم این محله پس از رکود کارخانههای ریسندگی و بافندگی، همچنان با آوردن دستگاههای بافندگی به منازل خود این حرفه را ادامه دادند؛ تا جایی که در محله مشاغلی در ارتباط با ساخت ماشینهای بافندگی ایجاد شد.
مردم کردآباد، مردمی مؤمن، معتقد، مقید به امور دینی و دوستدار ائمه و اهلبیت(ع) بوده و هستند؛ بهطوریکه یکی از بهترین مناطق برای برگزاری مراسم محرم و صفر، محله کردآباد اصفهان است و هرساله عده زیادی از مردم برای شرکت در مراسم مذهبی و تماشای تعزیه به این منطقه میآیند.
اجرای هرساله تعزیهخوانی در کردآباد
یکی از باسابقهترین تعزیهخوانان محله کردآباد، عباس حاجعلیزاده، ضمن بیان اینکه ماههای محرم و صفر در کردآباد با آیین عزاداری خاص خود همراه است، در صحبت با خبرنگار هممحله گفت: هرساله با شروع محرم، مراسم تعزیهخوانی در این محله برگزار میشود. حاجعلیزاده که 74ساله و بازنشسته یکی از کارخانههای ریسندگی است، بیان کرد: تعزیهخوانی را از پدر و پدربزرگم به ارث بردهام. در کودکی بچهخوانی و سکینهخوانی میکردم. او ادامه داد: از 12سالگی بهصورت حرفهای شروع به تعزیهخوانی کردم و کمکم ضمن اینکه خودم در تعزیه مخالفخوان بودم و همیشه نقش شمر را برعهده داشتم، شروع به آموزشدادن به کودکان علاقهمند یا حتی بزرگسالان کردم و به کارگردانی تعزیه پرداختم.
اجرای تعزیه برای بقای نام و بزرگی ائمهاطهار است
این تعزیهخوان قدیمی اصفهانی اظهار کرد: تعزیهخوانی در کردآباد، به همان روش سنتی قدیمی اجرا میشود و تمام سعی ما تعزیهخوانان باسابقه بر این بوده است که این مراسم همچون زمان پدران و نیاکان ما با خلوص نیت و فقط برای شادی ائمهاطهار و باقیماندن راه و رسم و منش آنها باشد.
حاجعلیزاده عنوان کرد: تعزیه در این محله نسلبهنسل ادامه پیدا کرده است. پدر مرحوم من که به مرتضی شمر معروف بود، از بانیان اصلی این مراسم باشکوه در این منطقه بود که بعد از فوت ایشان من و برادرانم عهدهدار این کار مذهبی شدیم.
او افزود: در گذشته مراسم تعزیهخوانی با خرج کمتر برگزار میشد؛ اما اکنون برای برگزاری هر مراسم، حتی اگر نیازی به غذادادن به حضار هم نباشد، دستکم چند میلیون تومان پول لازم است که با کمک و مساعدت بانیان محله و مردم، این هزینه تأمین میشود.
تعزیهخوان قدیمی خودش را پادوی امامحسین(ع) میداند
عباس حاجعلیزاده که به تواضع خود را پادوی امامحسین(ع) لقب میدهد، ادامه داد: من در 74سالگی هر چه دارم از امامحسین(ع) دارم. بارها در زندگیام با مشکلات بزرگی مواجه شدهام که بهقولمعروف به مو رسیده، اما پاره نشده است.
اکنون به دلیل بالارفتن سن در میدان نقشآفرینی نمیکنم و کنار بچهها در میدان هستم و راهنماییشان میکنم.به عشق سالار شهیدان در این عرصه حاضرم و هر بار که تعزیه برپا میشود، من کنار میدان هستم و کناره نمیگیرم. او در پایان صحبتهای خود از تعزیهخوانان جوان میخواهد که رسم باستانی تعزیه را به همان شکل سنتی، قدیمی، مخلصانه و با عشق به ائمهاطهار(ع) بهخصوص امامحسین(ع) برپا کرده و از پرداختن به حواشی و ظواهر دوری کنند.
