به گزارش اصفهان زیبا؛ در این شماره گذرمان به شهرک کاوه و محله یونارت افتاد؛ دو محله تنیده‌درهم که قدرت مدرنیته بر محله سنتی و قدیمی چربیده و منطقه و محله‌ای به نام شهرک کاوه معرفی می‌شود. قبل از رسیدن سر قرار، گشتی در محل زدیم تا بیشتر با آن آشنا شویم. کنار یک ساختمان قدیمی مردی که کمی کمرش خمیده شده بود و موهای جوگندمی‌اش نشان از سن بالایش داشت، در خانه را بازکرده بود و تا نیمه از لای در آمده بیرون. پشت خانه ساختمان‌های جدیدی بالا رفته بودند؛ اما سه طرف دیگر خانه زمین خاکی بود و تپه‌هایی از خاک دیده می‌شد. وقتی درباره مشکلات محل از او می‌پرسم، می‌گوید: «اگر از روزنامه‌اید بگویید بیایند این خاک‌ها را جمع کنند. زندگی ما هرروز پر از خاک می‌شود.»
می‌پرسم اینجا همیشه این‌طور بوده؟ جواب می‌دهد: «من نزدیک چهل سال است اینجا ساکنم. سال‌ها پیش اینجا یک قلعه بزرگ بود. همه‌اش خراب شد و چیزی نمانده. ساخت‌وساز شده. می‌گویند این زمین‌ها توی طرح فضای سبز است؛ اما هیچ اتفاقی برایش نمی‌افتد. زندگی ما همیشه پر از خاک است.»
صحبت‌های مرد را می‌شنویم و او امیدوار از شنیده‌شدن حرف‌هایش، خداحافظی می‌کند. از خیابان گلستان که همیشه ترافیک عجیبی دارد و شلوغی یکی از ویژگی‌های آن است، به سمت خیابان صفا راهی مسجدی می‌شویم که قرار است پای صحبت معتمدان محلی بنشینیم.
مسجد علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) یکی از فعال‌ترین مساجد شهرک کاوه است. حبیب‌الله زارعان، از معتمدان محل به استقبالمان می‌آید. در نگاه اول مناره‌های زیبای مسجد کلاه از سر می‌اندازد و کاشی‌کاری ورودی مسجد به زیبایی آن اضافه کرده است.
در اتاقکی که امور دفتری و اجرایی مسجد را آنجا رتق‌وفتق می‌کنند، پای صحبت زارعان و سید محمود منانی از دیگر معتمدان محل و البته از اهالی یونارت می‌نشینیم. زارعان پشت یک میز اداری قدیمی نشسته و نکاتی را که می‌خواهد بگوید یادداشت‌برداری می‌کند. سر صحبت را اما سید محمود منانی باز می‌کند: «اگر بخواهیم از مشکلات محل بگوییم قصه سر دراز دارد. کاش گفتن این حرف‌ها سودی هم داشته باشد»؛ این جمله را تقریبا در هر محله می‌شنویم. وقتی پای صحبت معتمدان می‌نشینیم، می‌پرسند «سوی هم دارد این صحبت‌ها؟»
سیدمحمود کمی مکث و دوباره شروع می‌کند: «من هیئت‌امنای مسجد احباب‌الائمه هستم. در محله ما که کمی هم قدیمی است، با مشکل رفت‌وروب مواجهیم. حتی رفتگرها روبه‌روی مسجد را هم جارو نمی‌کشند. تا اعتراض می‌کنیم، می‌گویند به ما جارو نمی‌دهند. خودمان باید دوروبر مسجد را تمیز کنیم.»
منانی از وضعیت نامناسب تردد خودروها می‌گوید: «داخل خیابان صفا و کوچه نگین و نزدیک مسجد، چهارراهی است که سرعت‌گیر وجود ندارد. بارها اینجا تصادف شده است. نزدیک مسجد است و بچه‌ها مرتب رفت‌وآمد دارند. خیلی خطرناک است.»
او از بی‌توجهی مسئولان به مساجد هم گله‌منداست. بنا به گفته او، مسجد نقش مهمی در محله‌ها دارد؛ اما تکمیل مساجد و خدمت‌دهی به مردم نیاز به کمک مسئولان دارد. آن‌طور که منانی می‌گوید، اقتصاد مردم محله ضعیف است و نمی‌توانند آن‌طور که لازم است برای ساخت مسجد کمک کنند.
او با اشاره به قدمت محله یونارت و مشکلات محل، صحبتش را ادامه می‌دهد: «می‌گویند اینجا موقوفه خاص است؛ همین مسئله مشکلات زیادی را برای ساکنان به وجود آورده؛ درحالی‌که این مسئله چندان سندیت ندارد. ما برای گرفتن یک شناسه ملی برای مسجد، بسیار دوندگی کردیم و دوسال طول کشید. این صحبت موقوفه دردسرهای زیادی برای اهالی و ساکنان محله یونارت ایجاد کرده که این مسئله برای خریدوفروش خانه‌هاشان و پیشرفت محله مانع شده است. در این محل فقر اقتصادی خیلی بین مردم زیاد است؛ اما رسیدگی ضعیف است.»
یکی از مشکلاتی که این معتمد محل به آن اشاره می‌کند، وجود باربری‌های حاشیه خیابان کاوه است. ترافیکی که ناشی از توقف اتوبوس‌ها در کنار باربری‌هاست، باعث ترافیک و تصادف‌های متعدد در منطقه شده است. او می‌گوید: «واقعا نمی‌دانم چطور به باربری‌ها مجوز داده شده تا در خروجی شهر دفتر بزنند! اتوبوس‌ها بعضی‌اوقات دوبل می‌ایستند. ترافیک این منطقه سنگین است و بارها این مشکل به گوش دوستان رسیده؛ اما چندان ترتیب اثری داده نشده است.»
حبیب‌الله زارعان با این سؤال که آیا نقد ما را به‌طورکامل می‌نویسید، صحبتش را شروع می‌کند. بعد ادامه می‌دهد که آیا مسئولان شهری مشکلات ما را می‌خوانند و پیگیری می‌کنند؟
او ادامه می‌دهد: «شهرک کاوه، رحیم‌آباد و یونارت قدمت دارند. نقش مؤثری هم در جنگ داشته‌اند؛ اما مشکلات فراوان است.» او صحبتش را این‌طور بیان می‌کند: «اهالی محله یونارت بومی بوده‌اند؛ اما ساکنان شهرک کاوه همگی مهاجر هستند. البته یونارت هم حالا پر از مهاجر است. اینجا روزی پر از باغ بوده است؛ اما همگی خراب شدند و شهرک ساخته شد.»
زارعان به کمبود سرویس بهداشتی در فضاهای سبز و محیط شهرک کاوه اشاره می‌کند و می‌افزاید: «مردم وقتی به پارک‌ها می‌آیند، برای استفاده از سرویس بهداشتی باید به مساجد و مدارس اطراف مراجعه کنند. این محل کسبه زیادی دارد که ممکن است به سرویس بهداشتی نیاز پیدا کند.»
این معتمد محل یونارت، خطوط اتوبوس شهرک را بسیار ضعیف و نامنظم می‌داند و یکی از مشکلات اهالی محل را دسترسی سخت به حمل‌ونقل عمومی بیان می‌کند.
او می‌گوید: «خدمات شهری و المان‌های شهری ضعیف است. آمار ساخت‌وساز خیلی بالاست و مهاجرت هم به‌تبع زیاد است؛ اما با این حجم از ساخت‌وسازها امکانات آموزشی و رفاهی و تفریحی برای محل دیده نشده است. ۲۰ سال می‌شود که مدرسه‌ای به این محله اضافه نشده است.»
ترافیک شدید غروب‌ها در شهرک کاوه، عرض کم کوچه‌ها و افزایش طبقات در ساختمان‌ها با توجه به عرض کم کوچه‌ها و مشکلات پارکینگ، مشکلات دیگری بود که زارعان به آن اشاره کرد.
او از وضعیت حمل زباله در محله گله دارد و ادامه می‌دهد: «وقتی در آخر هفته سه روز زباله‌ها حمل نمی‌شود، زباله‌ها جمع می‌شود و گربه‌ها زباله‌ها را پاره می‌کنند و بوی نامطبوعی در محل می‌پیچد. چهره نازیبایی هم دارد.»
زارعان از آسیب‌های اجتماعی و ناامنی و سرقت به دلیل راه‌های برون‌رفت از محل می‌گوید و توضیح می‌دهد: «شهرک کاوه، رحیم‌آباد و یونارت به اتوبان و خیابان‌های اصلی راه دارد؛ همین مسئله باعث وجود راه‌های فرار برای مجرمان است. یک کلانتری در محله وجود دارد که با گستردگی محل چندان امکان برخورد و نیروی لازم را ندارد.»
حبیب‌الله زارعان از تلاش‌های شهردار منطقه تشکر می‌کند و می‌گوید: «حل‌شدن مشکلات محل نیاز به توجه شهرداری مرکزی به مناطق حاشیه‌ای دارد و باید بودجه لازم برای این محله‌ها تأمین شود. ما از حضور شهردار اصفهان در محله‌مان استقبال می‌کنیم و منتظریم تا ایشان به محله ما هم سری بزنند.»
