به گزارش اصفهان زیبا؛ در واترپلوی اصفهان در حدود یک دهه اخیر نام نیما خوشبخت بیش از دیگران به میان آمده است؛ چه به‌عنوان بازیکن ملی‌پوش و همراهی با تیم ملی در رویدادهای بین‌المللی و چه به‌عنوان بازیکن نماینده استان و قهرمانی در لیگ برتر و در یکی دو سال اخیر نیز نام آکادمی خوشبخت بارها در رسانه‌ها مطرح شده است.
به بهانه تصمیم خوشبخت برای خداحافظی از تیم ملی به سراغ این بازیکن رفتیم و با او به گفت‌وگو نشستیم که شروع صحبت از آکادمی و تیم‌های تحت‌پوشش آن بود.
از تیم‌های آکادمی چه خبر؟
تیم‌های زیر ۱۴ سال و زیر ۱۶ سال آکادمی خوشبخت دور اول مسابقات موفق شدند با اقتدار به دوره نهایی مسابقات راه پیدا کنند که هفته آینده دور نهایی مسابقات زیر ۱۴ سال و زیر ۱۶ سال نیز به‌زودی شروع می‌شود که امید قهرمانی در این دو تا رده داریم، همچنان که سال گذشته نیز تیم ۱۴ساله‌های آکادمی خوشبخت در ایران قهرمان شدند.
ایده احداث آکادمی خوشبخت از کجا شکل گرفت؟
به دلیل اینکه خودم در این مسیر بودم و از نزدیک کم‌وکاستی‌های این رشته را دیده بودم و در جریان مسابقاتی که حضور داشتم، راه پیشرفت این رشته را از کشورهای زیادی فراگرفته بودم.
در اصفهان خیلی سال بود خبری از قهرمانی و رقابت‌های باکیفیت نبود و ازاین‌رو مصمم شدم تیمی راه‌اندازی کنم که بازیکنان آن در مسیر رسیدن به تیم ملی قرار بگیرند و در آینده مثل رشته شنا پایگاه ملی ایران شود؛ برای همین تصمیم گرفتم که آکادمی را برای کودکان کمسنوسال راه‌اندازی کنم.
چه اولویتی را برای حضور تیم‌های آکادمی در لیگ تعریف کرده‌اید؟
اولویت ما برای حضور آکادمی خوشبخت در مسابقات ابتدا این است که بازیکنانی که در آکادمی پرورش دادیم، در این تیم باشند که این بازیکنان بومی هستند و با آن‌ها در لیگ‌های رده سنی شرکت می‌کنیم. بازیکنان در سنین مختلف با حضور در لیگ برتر می‌توانند خودشان را با بازی خوب به نمایش بگذارند و شانس دعوت به تیم ملی را پیدا می‌کنند.
برای پرورش بازیکنان خوب و حضور در لیگ‌های کشوری، از مربیان خوب استان استفاده کردیم که این موضوع باعث انگیزه تیم و بازیکنان شده و باعث می‌شد که خانواده‌های آن‌ها به ما اعتماد کنند و فرزندانشان را در گرما و سرما به تمرین بفرستند و بازیکنان هم برای رسیدن به تیم اول آکادمی انگیزه داشتند.
در مسابقات جوانان آسیا که تیم ملی در فیلیپین دوم آسیا شد، محمدامین سلحشور دروازه‌بان تیم بود و علیرضا کاردانپور به‌عنوان مربی تیم ملی را همراهی می‌کرد. برای اردوهای آینده تیم ملی نیز دو بازیکن دیگر دعوت شده‌اند که امیدواریم در لیست نهایی جای بگیرند.
با توجه به اینکه آکادمی خصوصی است، هزینه‌های اعزام تیم چگونه تأمین می‌شود؟
این آکادمی به‌صورت کاملا خصوصی اداره می‌شود و خانواده‌ها شهریه پرداخت می‌کنند؛ البته هیئت شنا برای در اختیار گذاشتن استخر انقلاب به ما کمک کرده و دیگر تیم‌های منتخب هم در این استخر تمرین می‌کنند که بابت استخر انقلاب هزینه دریافت نمی‌شود. تأمین هزینه‌ها کار سختی است؛ اما خوشبختانه خانواده بازیکنان از آن‌ها حمایت می‌کنند و پشت آن‌ها ایستاده‌اند.
آکادمی هم در حد توان کمک‌هایی انجام می‌دهد، مثلا اگر ورزشکاری در امر پرداخت شهریه ناتوان باشد، آکادمی از او حمایت می‌کند؛ همچنین برای تیم‌هایی که در استخر انقلاب تمرین می‌کنند، امکاناتی چون شش جفت دروازه واترپلو گذاشته‌ایم که همه تیم‌ها استفاده کنند. همچنین تأمین لباس یکسان و لوازم موردنیاز برای شرکت در لیگ از طرف آکادمی انجام می‌شود.
در بحث سخت‌افزاری، واترپلو با چه مشکلاتی مواجه است؟
بزرگ‌ترین مشکل سخت‌افزاری واترپلوی استخر نبود استخر است؛ در اصفهان تنها یک استخر قهرمانی مخصوص واترپلو داریم که فقط سانس یک ساعت و ۴۵ دقیقه‌ای در روز به ما اختصاص پیدا کرده که با توجه به تعداد زیاد ورزشکار کم است و با وجود چهار استخر قهرمانی خوب در اصفهان، نیاز است استخرهای دیگری نیز برای واترپلو تجهیز شود و باید این موضوع از سوی مسئولان پیگیری شود.
زمانی اصفهان تیم‌های مطرحی در واترپلو داشت که از بودجه خوبی برخوردار بودند. وجود نماینده حرفهای برای لیگ بزرگ‌سالان چه اندازه ضرورت دارد و چه نقشی در پیشرفت این رشته ایفا می‌کند؟
همان‌طور که اشاره کردید، در مقطعی باشگاه فولاد ماهان، سه چهار تیم‌داری کرد و بعد از آن نیز تیم سپاهان در دوره‌ای تیم داشت. پیش از آن نیز تیم ذوب‌آهن در واترپلو فعالیت می‌کرد که حتی به قهرمانی جام باشگاه‌های آسیا رسیده بود.
موفقیت این تیم‌ها باعث شده بود بازیکنان کمسنوسال انگیزه زیادی برای رسیدن به تیم‌های لیگ برتری داشته باشند، اما سال‌هاست چراغ لیگ برتر اصفهان خاموش شده و متأسفانه آینده‌ای پیش روی بازیکنان نوجوان و جوان نیست که ببینند بعدازاینکه در رده‌های سنی مقام آورده و قهرمان می‌شوند، قرار است کجا بازی کنند.
انگیزه‌ای برای پیشرفت آن‌ها بود، اما نبود تیم بزرگ‌سالان و عدم انگیزه باعث شده بازیکنان به سن بزرگ‌سالی که برسند، واترپلو را رها کنند و به دنبال شغلی برای تأمین آینده خود می‌روند؛ زیرا نگران آینده‌شان هستند و متأسفانه بازیکنانی که با خون دل خوردن ساخته‌ایم، از دست می‌روند.
برای رشته واترپلو می‌توان از هر استخری استفاده کرد یا باید استانداردهای خاصی داشته باشد؟
برای واترپلو از استخر حداقل 33متری می‌توان استفاده کرد، اما استخر استانداردی که در آن مسابقه برگزار می‌شود، ۵۰ متری است که استخر انقلاب در اصفهان این شرایط را دارد.
در اصفهان استخرهای مروارید، فجر، 9دی و آب‌و‌فاضلاب را داریم که متولیان آن‌ها با ورزش همکاری ندارند و تنها نگاه درآمدزایی در استخر دارند. اگر این استخرها سانسی برای واترپلو در نظر می‌گرفتند، می‌توانستیم در این رشته حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشیم و حتی در لیگ برتر هم تیم‌داری کنیم.
از تیم ملی خداحافظی کردید یا احتمال بازگشت وجود دارد؟
من از تیم ملی خداحافظی کردم؛ زیرا شرایط مساعد نبود و امکان همکاری وجود نداشت؛ من به لحاظ آمادگی با همین شرایط سنی، عملکرد بهتری نسبت به گذشته در تیم ملی داشتم؛ اما تفکر دیکتاتوری حاکم بر تیم ملی به‌گونه‌ای بود که امکان همکاری وجود نداشت.
من در حال حاضر در بالاترین سطح لیگ ایران در تیم نفت بازی می‌کنم و کاپیتان تیم هستم و برای ورود به جرگه مربیان برنامه‌ای فعلا نداریم؛ زیرا کار سخت و طاقت‌فرسایی است، اما علاقه دارم به‌عنوان مسئول فنی در کنار تیم باشم و کمک کنم.
