به گزارش اصفهان زیبا؛نمیدانم مسجد قبا در خیابان شیخ طوسی غربی یا همان بیستوچهار متری اول را میشناسید یا نه؛ اما مدتزمانی ساکن در مجاورتش بودهام و میدانم ازجمله مساجدی است که همیشه شلوغ و پرجنبوجوش با برنامه است.
مسجدی که دو کوچه به نامهای «امام» و «رهبر» را به یکدیگر متصل کرده و حلقه وصل مجاوران و همسایگان و مغازهداران این محله و بازاریان شده است؛ مسجدی که علمای بزرگی همچون آیتالله سید حسن مهاجر و آیتالله طباطبایی امامان جماعت آن بودهاند و امروز همان علمای بزرگ اصفهان، در ضلع غربی مسجد آرمیدهاند و چشموچراغ زائران و مجاوران دور و نزدیکاند.
چند سالی است در روزهای ابتدایی دیماه یادوارهای با عنوان «لالههای مهاجر» در این مسجد برپا میشود و یادمان و یادوارهای نیکو و ارزشمند برای شهیدان وطن و مهاجر الیالله آیتالله سیدحسن مهاجر در کنار تصویر سردار شهید حاج قاسم سلیمانی عزیز برپا میکند. امسال هم مانند چند سال اخیر این مسجد بزرگ، میزبان محبان و ازجانگذشتگانی است که برای امنیت و آرامش ما رفتند و آسمانی شدند.
رزمندگانی به این محفل میآیند که جبهه و بزم سخت نبرد دیروز دفاع مقدس را دیدهاند و لمس کردهاند و بهگونهای خاطره میگویند که انگار خوف و خطر برایشان مفهومی نداشته و آنچه در میان بوده، اسلام و امام و انقلاب و مردم بوده و بس. همانهایی که ارزشهای این امت و ملت هستند و زنده نگهداشتن یاد و نامشان در این زمانه، کمتر از همان شهادت و ایستادگی و مقاومت در برابر ظالمان و مستکبران نیست.
شهادت اما نشانه است تا راه گم نشود و به قول راوی این شبهای مسجد قبا که دست در آسمان میچرخاند و اشک چشمانمان را جاری میکند؛ شهادت همه عاشقی است و عاشق واقعی فقط از برای خداست. جایی دیگر اما پرده از اسرار برمیدارد و افکار درهمتنیده امروزمان را به چالش میطلبد؛ افکاری که تحت توپ و تانک مجازی و فجازی دشمن به نرمی گراییدهاند و اندکی تا قسمتی رفاهطلب شدهاند و هرازگاه نیاز به تلنگری از جنس همین یادمانها و یادبودهای شهدایی دارند تا مسیر حق و حقیقت را گم نکنند.
به قول آیتالله شیرینزبان شیخ احمد مجتهدی تهرانی خوشبیان، درجه آیتاللهی فقط برای عالمان و بزرگان نیست؛ چه اینکه نفس را هم اگر افسار نزنی خود آیتالله میشود و آنچه نباید را پیش میبرد. همین آیینها و شعائر و محافل و یادمانها هستند که ایران اسلامی را در همه این سالها با همه فتنهها و توطئهها سرپا نگه داشتهاند و از مسیرهای سخت و گاهی صعب عبور دادهاند. سنگرها، سربندها، کلاهآهنیها، پوتینها، بنرها و لالهها همه و همه در کنار اشکها و خاطرهها و روایتها، همان مسیر روشن امروز برای فردایی است که در پیش است.