ماه رمضان که از راه میرسد، تلویزیون و برنامههای سحرگاهی، عصرگاهی و سریالهایش یک پای ثابت خانوارهای روزهدار ایرانی هستند.
«روزی روزگاری» سریالی پخش میشد به همین نام و نشان که بازیگران و هنرمندانی داشت که با خاک و خُل و بیابان عجیب بودند و با راهزنی و بیابانگردی قرین.
دورهمیهای صمیمانه همیشه و همواره خوب و بلکه لازم بوده و هستند؛ دورهمیهایی از جنس همکاری و همدلی جمع و جماعتی که سالیان سال است مینویسند و مینگارند؛ ثبت و ضبط میکنند و پیگیرانه برای حلوفصل مشکلات مردم آرام و قرار ندارند.
هر زمان که حرف از آیندهپژوهی به میان میآید، اولین و پرتکرارترین سؤال این است که: آیندهپژوهی چیست؟ و شاید کوتاهترین و مفیدترین پاسخ برای این سؤال، این است که آیندهپژوهی یک پیشگویی واقعی و جامع بر پایه دانش است.
دوره راهنمایی بود و من هم محصل مدرسه شهید چمران و بسیار پرجنبوجوش و فعال؛ دورهای که دو زبان دوم به نام انگلیسی و عربی را باید تجربه میکردیم و میخواندیم و یاد میگرفتیم.
قرآن کتاب مقدسی است که نهفقط برای ما مسلمانان، بلکه برای بشریت نازلشده است تا راه و مسیر درست را بداند و بر اساس آن گام بردارد و اقدام کند.
یکیدو سال قبل از دوران تلخ فراگیری ویروس کرونا بود که در مسجد امیرالمؤمنین(ع) معتکف شدم و قدم در مسیری گذاشتم که هیچ تجربه مشابه دیگری تا به امروز برایش متصور نیستم.
معلم بود و خوشنویس و عالم دین؛ دستی در آتش خط داشت و قلمدانی به وسعت نوشتن تا آنچه را مینگارد به یادگار همیگذارد؛ یادگارانی که گاهی در جلوخان تکیهها و مساجد و حسینیههای روستاها و شهرهای بزرگ و کوچک هم رویت میشوند و پای آنها کتبه حبیبالله فضایلی سمیرمی نقش بسته است.
نمیدانم مسجد قبا در خیابان شیخ طوسی غربی یا همان بیستوچهار متری اول را میشناسید یا نه؛ اما مدتزمانی ساکن در مجاورتش بودهام و میدانم ازجمله مساجدی است که همیشه شلوغ و پرجنبوجوش با برنامه است.
در حال گشتوگذار بین کانالهای متعدد تلویزیون بودم که با سید بشیر حسینی و استایل و تیپ متفاوتش در شبکه سه مواجه شدم؛ استایلی متفاوت از عصر جدید احسان علیخانی که گرد پیری و سپیدمویی دکتر حسینی نمایان است و این بار در برنامهای متفاوت با عنوان «داستان شد» متفاوت ظاهر شده است.
نوشتن درباره «غلامحسین ابراهیمی دینانی» کار سختی است؛ نه از این حیث که شرحی بر اوضاع و احوال او باشد؛ بلکه از آن روی که او حکیمی است که واژگانش را به حکمت مزین میکند و سخنانش را به عرفان و معرفت و حیرت گره میزند.
آن روزها جوان بودم و جویای نام و برای خودی نشان دادن در عرصه خبر و رسانه؛ جنب و جوش و تحرکم دو چندان بود. برای یافتن سوژه و پیگیری و واکاوی آن تا ته خط میرفتم و دل به دریای گزارش، خبر و مصاحبه میزدم.