اصفهان شهر منحصربهفردی است. این شهر علاوه بر برخورداری از تاریخی کهن، میراثهایی همچون قدیمیترین حوزه علمیه شیعی، کانون قدیمی کارگران، مرکزیت فعالیتهای سیاسی و فرهنگی گوناگون و… را در سیاهه خود دارد. در این شماره به بخشی از مبارزات قهرآمیز مردم علیه حکومت پهلوی میپردازیم.
نزدیک به 10 سال پیش نخستین مراکز تربیتی با عنوان «مدارس مسجدمحور» قد علم کردند و عدهای هم مشتاق تحصیل فرزندانشان در این مدارس شدند.
مدارس مسجدمحور آموزشی پرمحتوا را با نگاه ایرانیاسلامی دنبال میکنند. رهبر معظم انقلاب میفرمایند: نظام آموزشی ما نظام وارداتی است و بر فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی مبتنی و استوار نیست.
امروز مدارس مسجدمحور نهتنها پارامترهای آموزشوپرورش را رعایت کردهاند و از کیفیت مطلوبی برخوردارند، در برخی از مسائل فرهنگی و تربیتی نیز از آموزشوپرورش سبقت گرفتهاند.
این روزها تصمیم گرفتهایم با عینکی دیگر سری به کانونها و مجموعههای فرهنگی بزنیم. نه اینکه تاکنون چنین نکردهایم که اصلا ماهیت این صفحه چنین بوده است …
مسجد یکی از ارکان مهم جامعه اسلامی است؛ آن هم نه فقط برای انجام امور عبادی، بلکه میتواند پایگاهی قوی برای رفع نیازمندیها و مشکلات هر محله باشد.
دعوت یک دوست باعث شد بار سفر ببندم و چند روزی را مهمان عمانیها باشم. کشوری که هممرز با دریای عمان است و با یمن، عربستان سعودی و امارات مرز زمینی دارد و بهصورت پادشاهی اداره میشود.
واژه طراز به معنای سنجش، برابری و تعادل و یکسانی است؛ یعنی اینکه یک معیار سنجش تعیین میشود و براساس آن معیار و شاخص، میزان تعادل و یکسانی، هموزنی، همانندی و … آن سوژه مشخص میشود.
در سفرنامه شاردن، سیاح فرانسوی، آمده است: «هنگامی که در ساخت مسجدجامع عباسی با کمبود سنگ مرمر مواجه شدند، شاه عباس دستور میدهد این کمبود را با برداشتن سنگهای مسجدجامع عتیق جبران و سنگ مسجد را تامین کنند.
در زمانهای که ماهواره و شبکههای اینترنتی و فضای مجازی بیستوچهار ساعته مشغول کار هستند، مسجد برای رقابت با چنین رقبای سرسختی نمیتواند فقط به بازماندن چندساعته در روز اکتفا کند. اگر قرار باشد در کارزار جنگ نرم مسجد جایگاه مرجع و پایگاه فرماندهی و تربیت نیروی انسانی خود را حفظ کند، باید بهصورت شبانهروزی باز و در دسترس باشد.
وقتی بیشتر افراد جامعه به همنوع خود کمک کنند، یقینا شرایط کلی جامعه بهبود و ارتقا پیدا میکند.
وایت شده که زمین آبگیر میانی واقع در مسجدجامععتیق، متعلق به فردی کلیمی بوده که تمایلی هم برای فروشش نداشته است.