به گزارش اصفهان زیبا؛ از محمد برزمهری بهعنوان یکی از نمادهای باشگاه سپاهان یاد میشود. وقتی سال گذشته برزمهری از دنیا رفت، در سوابق او بازی در سپاهان و ذوبآهن، همچنین حضور در کنار پرویز دهداری در تیم ملی بهعنوان مربی دروازهبانان تیم ملی و همراهی با محمود یاوری در دوران مربیگری یاوری ذکر شد. اما یکی از بخشهای فراموششده زندگی برزمهری حضور او در تیم شاهین تهران بهعنوان بازیکن کمکی اندکی پیش از بازیهای المپیک 1964 بود.
در آن دوران تیمهای باشگاهی حتی برای برگزاری بازیهای دوستانه سعی میکردند با تمام قدرت به مصاف رقبای خارجی بروند و به همین منظور از بازیکنان کمکی استفاده میکردند. شاهین هم در سفر ابتدای سال 1343 خود نفراتی چون برزمهری و اصغر شرفی را به خدمت گرفت که حضور سنگربان اصفهانی به دلیل بازی در شاهین اصفهان (سپاهان آینده) که همخانواده و زیرمجموعه شاهین تهران محسوب میشد، امری مرسوم و منتظره به شمار میآمد.
برزمهری در این سفر سه بازی بهصورت کامل درون دروازه شاهین ایستاد. بقیه اتفاقات را از کیهان ورزشی مورخ 22 فروردین 1343 مرور میکنیم:
«هفته گذشته بعد از مراجعت تیم فوتبال باشگاه شاهین از سفر شوروی، خبرنگار ما با آقای حمید شیرزادگان در مورد این مسافرت مصاحبهای به عمل آورد و نامبرده در پاسخ سؤالات خبرنگار ما چنین گفت: تیم ما مرکب از 23 نفر روز دوشنبه سوم فروردین به سوی شوروی حرکت کرد. پس از گذشتن از مرز به دو جمهوری ارمنستان و گرجستان مسافرت کردیم و در این دو جمهوری در شهرهای ایروان، تفلیس و باطوم ساکن شدیم که در هر یک از این شهرها یک مسابقه دادیم. اولین مسابقه ما در شهر ایروان با تیم آرارت ایروان با حضور 15 هزار تماشاگر انجام گرفت. در اوایل مسابقه رگبار شدیدی شروع به باریدن کرد و زمین بازی به ارتفاع 2 سانتیمتر زیر آب فرورفت.
نتیجه این مسابقه 5 بر صفر به نفع آرارات ایروان خاتمه یافت. بازیکنان ما در این مسابقه عبارت بودند از: محمد برزمهری، ناصر ابراهیمی، حمید جاسمیان، مهراب شاهرخی، منوچهر حبیبی، بیوک وطنخواه، بهمن نوروزی، حمید شیرزادگان (جعفر کاشانی)، ایرج دبیرسیاقی، همایون بهزادی و اصغر شرفی.
بعدا به شهر تفلیس رفتیم و در حضور بیش از پنج هزار تماشاگر با تیم لوکوموتیو تفلیس مسابقه دادیم که نتیجه این مسابقه یک بر صفر به نفع حریف خاتمه یافت. در این مسابقه جاسمیان به علت بیماری نتوانست بازی کند و در نیمه دوم کاشانی به جای ابراهیمی وارد زمین شد. سومین و آخرین مسابقه ما در شهر باطوم و با تیم دینامو باطوم انجام گرفت که این مسابقه نیز در هوای بارانی و زمین پوشیده از آب باران در حضور 12 هزار تماشاگر انجام شد و نتیجه 5 بر صفر به نفع تیم باطوم خاتمه یافت.
ما کلیه بازیهای خود را در شرایط نامساعد جوی انجام دادیم و تیم ما به علت عدم آشنایی کامل با این وضع مغلوب تیمهای شوروی شد. از طرفی، دیگر بازیکنان ما اغلب در این سفر بیمار شدند و این نیز علاوه بر تضعیف روحیه سایر بازیکنان در نتایج مسابقات ما بسیار مؤثر بود. ما در این مسابقات یک چیز هم کم داشتیم و آن پرویز دهداری بود…میتوانم بگویم که وجود او در این مسابقات در نتایج حاصله تأثیر کلی داشت.»