چغندر وچلغوز (چون خوشمزه هستند). چمن به مقدار کافی (برای ادای احترام به محیط زیست، فاز اینکه زمین برای همه است)؛چراغ برای زیر کرسی (ما از اون خانواده‌های منقل‌دارش نیستیم!).
چارقد مادربزرگم مثلا برای احترام به نیاکان؛ ولی به عنوان لحاف کرسی نیز می‌توانم استفاده کنیم. چمباتمه زدن زیر کرسی برای فرار مشغله‌های ذهنی و سرعت این روزهای اینترنت؛زندگی‌نامه چگوارا! درست است که این یکی با «ز» شروع می‌شود، اما مهم این است که چگوارا هم «چ» دارد، هم خودش به «چه» معروف است.
تازه عکسش باب این روزهاست.البته شب چلگی هم رسم دیگری است. به این ترتیب که یک سری میوه و چرم و خنزل پنزل و این‌طور چیزها برای عروس‌هایمان می‌بریم تا چشم دخترخاله‌اش را دربیاورد و چشم ما متقابلا از حدقه درنیاورده شود.
در ضمن پولدارهایمان هم با خرید البسه مورد نظر از «چرم مشهد» صرفا ادای احترامی می‌کنند به فرهنگ بومی و بس! فرهنگ همیشه مهم است؛ اما علی الحساب هدف درآوردن چشم اطرافیان می‌باشد.
