به گزارش اصفهان زیبا؛ فیلم سینمایی «زیبا صدایم کن» جدیدترین اثر رسول صدرعاملی کارگردان و تهیه کننده پرآوازه سینمای ایران است. همگان صدرعاملی را با آثار بهیادماندنی دهههای گذشتهاش میشناسند. صدرعاملی که در جشنواره چهل و یکم با تهیهکنندگی «جنگل پرتقال» حضور داشت که تحسین بسیاری از منتقدان را برانگیخت، این بار با یک اثر دلنشین دیگر در جشنواره فجر چهل و سوم حضور یافته است.
این فیلم اقتباسی از کتاب «زیبا صدایم کن» است که البته تصرفهایی در داستان این کتاب با هدف خلق فیلمنامه سینمایی انجام شده است. داستان این فیلم یک صبح تا شب را در خیابان با یک پدر و دختر روایت میکند که پدر از آسایشگاه روانی فرار کرده و برای تولد دخترش نزد او میآید.
شروع فیلم بسیار خوب است. دو قاب یکسان میبینیم؛ یکی از پدر و در پاسخگویی به روانپزشک آسایشگاه برای اثبات سلامت روانش و یک قاب دیگر از دختر در پاسخگویی به قاضی برای اثبات و دریافت حکم رشدش. این تطابق و تقابل بهترین شروع برای فیلم بود و از همین سکانس ابتدایی متوجه شدیم که رسول صدرعاملی خوش برگشته است.
فیلمنامه بهخودخودی توانمند است تا مخاطب را نود دقیقه یا بیشتر حتی بر صندلی سینما بنشاند. خلق خردهپیرنگهای جذاب حتی با تم طنز حول پیرنگ اصلی، یکی از زبردستیهای همیشگی صدرعاملی است که در این فیلم نیز وجود دارد. این خردهپیرنگها روح مخاطب را در سکانسهای مختلف تازه میکند و شوک مثبتی برای نگه داشتن انرژی مخاطب به او میدهد.
کارگردانی صدرعاملی همیشه خاص و منحصربهفرد بوده است. از میزانسنهای خاص و چشمنوازش که البته با نمادها نیز خوب خلقش میکند و همچنین طراحی صحنههای خوشرنگولعاب او. دکوپاژ در فیلمهای صدرعاملی یکی از بهترین دکوپاژهای سینمای ایران است که بهطور کامل در خدمت درام فیلم است. از ابتدا تا انتهای فیلم دکوپاژهای یکدست دیده میشود که هر مخاطبی را کاملا با حس درونی فیلم اخت میدهد.
بازی گرفتن صدرعاملی از بازیگران چهره و غیرچهره نیز یکی از قوتهای اوست؛ از ابتدای مسیر فیلمسازی او که البته بازیگران زیادی را به سینما معرفی کرده است، تا همین اثر آخرش که هم یک بازیگر چهره و بسیار حرفهای مثل امین حیایی را در فیلم دارد و هم یک بازیگر کاراولی مثل ژولیت رضاعی را. او هر دوی این بازیگران را بهنحوی هدایت کرده که بازیشان در هم گره خورده و بسیار خوب از آب درآمده است. بازی امین حیایی درخشان است و شانس دریافت سیمرغ را دارد و همچنین ژولیت رضاعی با ایفای این نقش هنر خود را در بازیگری ثابت کرده است.
فیلمبرداری فیلم یکی دیگر از ویژگیهای مثبت فیلم است. فیلم در فضای شهری تولید شده و این برای فیلمبردار چالشهای بسیاری را به دنبال دارد که البته در این فیلم، به خوبی از پس آن برآمده است. پلانهای استاندارد از لحاظ نور و رنگ جای تحسین دارد و همچنین استفاده بجا از لنزها و تکنیکهای فیلمبرداری در جهت کمک به پیشبرد درام از مزیتهای فیلمبرداری این فیلم است. احتمال میرود سامان لطفیان برای فیلمبرداری این فیلم نامزد دریافت سیمرغ شود.
در نهایت فیلم سینمایی «زیبا صدایم کن» فیلمی روان و یکدست است که امسال با حضور در چهل و سومین جشنواره بینالمللی فیلم فجر رنگوبوی آثار درخشان دهههای قبل را به جشنواره بخشید و یادآور آثار ماندگار و تمیز اجتماعی رسول صدرعاملی و دیگر کارگردانان بنام دهههای اخیر بود. «زیبا صدایم کن» فیلمی بامضمون است، نه فیلمی مضمونزده. میداند چه میخواهد بگوید، شعار نمیدهد و پایش را از حد خودش نیز فراتر نمیگذارد. پایانبندیاش نیز متناسب و خوب است و در کل، فیلم را به یک فیلم استاندارد و درست تبدیل کرده است.
