به گزارش اصفهان زیبا؛ دوره راهنمایی بود و من هم محصل مدرسه شهید چمران و بسیار پرجنب‌وجوش و فعال؛ دوره‌ای که دو زبان دوم به نام انگلیسی و عربی را باید تجربه می‌کردیم و می‌خواندیم و یاد می‌گرفتیم. آقای باقری معلم زبان انگلیسی ما بود که در تدریس بسیار تبحر داشت و به‌خوبی پایه‌های زبان را برایمان پایه‌گذاری کرد. درست در یکی از روزهای ابتدایی آموزش زبان به معلممان که پرسیده بود، نظرتان درباره زبان دوم چیست، پاسخ دادم که زبان چیز خاصی نیست و می‌توان الکی‌الکی تعدادی حرف و واژه را کنار هم گذاشت و بلغور کرد! ناگهان معلم از کوره در رفت و چنان تشری به من زد که هنوز یاد دارم. او در پاسخ گفت: زبان هر ملت و مملکتی مختص به همان خطه است و الکی الکی نیست که چند واژه را کنار هم بگذاری و بشود زبان دوم!
خب دیگر؛ من از سر چیرگی و انرژی دوره نوجوانی حرفی زدم که نباید، و امروز در مواجهه با یک توریست خارجی می‌فهمم که چقدر بلد بودن زبان دوم مایه خرسندی و دل‌نشین است و چقدر برنامه «سندباد» شبکه دو در همین رابطه مؤثر است.سهیل اسعد (ادگاردو روبین)، مجری کارشناس برنامه تلویزیونی «سندباد» که اصالتا آرژانتینی‌لبنانی، مسلط به چهار زبان و سال‌ها به‌عنوان کارشناس در رسانه ملی حضور می‌یافت و صحبت می‌کرد، حالا خودش در قامت مجری‌کارشناس برنامه‌ای را روی آنتن شبکه دو دارد که طرحی نو در عرصه جهان‌شناسی و مردم‌شناسی درانداخته و برای هر گروه و سلیقه‌ای جذاب و دیدنی است.سندباد دیروز داستان کودکی ماجراجو بود که سفرهای دریایی او با اتفاقاتی خارق‌العاده همراه بود و بعدها چندین فیلم و قصه و پویانمایی دیگر از همان داستان اصیل ایرانی اقتباس شد و سندباد امروز با اجرای سهیل اسعد، از دریچه‌ای دیگر جهانگردی و مردم‌شناسی را به تصویر کشیده است.
او در یک برنامه میزبان ایرانیان مقیم سایر کشورهاست و در برنامه‌ای دیگر خارجی‌های فارسی بلد یا ایران‌گرد را میزبانی می‌کند.شب یلدا که با ایام ولایت حضرت زهرا (س) هم‌زمان بود، مهمانانی داشت که هرکدام از یک‌سوی دنیا آمده بودند و هرکدام از آداب، رسوم و غذاهای کشور خودشان به زبان فارسی می‌گفتند. زنانی از کشورهای ترکیه، بوسنی، کوبا، بنگلادش، تانزانیا، چین و پرو که همه فارسی بلدند؛ اما مجری برنامه که خود اصالتا اهل آمریکای جنوبی است، به‌خوبی با بانوان کوبایی و پرویی به زبان اصلی سخن می‌گوید.برای نگارنده اما دانستن درباره پرو و فرهنگ مردم، خوراک و پوشاک آنان، بیش از دیگران جالب بود.
سندباد در برنامه همین هفته نیز میزبان مهمانانی بود که کارشان هجرت، تبلیغ و درس دین است. طلبه‌هایی مسلط به زبان که هر کدامشان تجارت ارزنده و بدیعی دارند و طعم تلخ دوری از وطن و سختی‌های هجرت در کنار طعم شیرین کار و خدمت برای دین و البته شیعه‌پروری را به جان می‌خرند و راهی غربت می‌شوند.هزاران کیلومتر و چندین ساعت پرواز تا کشورها و ممالکی که تشنه معرفت و حقیقت‌اند و همین روحانیون و مبلغان هستند که این ارزشمندترین‌ها را به آنان هدیه می‌کنند.سرجمع اینکه «سندباد» شبکه دو، ازجمله برنامه‌های موفق و مخاطب‌پسند دورانی است که همه‌چیز دست‌به‌دست هم داده تا رسانه ملی را میلی و بدون بیننده جلوه دهد و از ارزش کار تلاشگران این مجموعه بزرگ رسانه‌ای کم کند؛ ارزشی که در مضمون و قالب به‌خوبی مشهود است و به غنی‌تر شدن سندباد در فصل‌های بعدی خواهد انجامید.
