به گزارش اصفهان زیبا؛ ذوب‌آهن اصفهان در ابتدای دهه 70 برای گرفتن نتایج هرچه‌بهتر در لیگ فوتبال ایران تصمیم گرفت دست‌به‌دامان مربیان خارجی شود. استفاده از تجربه‌های مربیان اروپایی امر غیرمعمولی برای ذوبی‌ها نبود و آن‌ها در دهه 50 در جام تخت‌جمشید نیز از یوگنی لیادین روس (1305-1390) در نیمکت مربیگری خود استفاده کرده بودند.
تجربه مجدد استفاده ذوبی‌ها از مربیان خارجی ایرادی کوچک داشت؛ اینکه آن‌ها دو دهه تغییروتحول و پیشرفت فوتبال در دنیا را نادیده گرفتند و مجددا لیادین را به استخدام درآوردند. فوتبال ایران هنوز سنتی بود و از علم روز دور. به این ترتیب حتی با علم دو دهه قبل هم می‌شد در آن نتیجه گرفت.
ازطرفی، این آخرین فصلی بود که برد در آن دو امتیاز داشت و به این ترتیب تساوی‌ها هم کم از برد نداشتند. در آن سال در تمام لیگ 14 تیمی تنها یک تیم (جنوب اهواز) بود که تعداد بردهایش از مساوی‌هایش بیشتر بود! ذوب‌آهن هم تا پایان فصل هر چند بیشتر از 9 برد کسب نکرد، اما تعداد تساوی‌های خود را به 11 رساند و به این ترتیب همچون پاس تهران و نساجی قائمشهر صاحب 29 امتیاز شد؛ اما 37 گل زده و 29 گل خورده این تیم سبب شد با تفاضل گل 8+ بالاتر از دو تیم دیگر بایستد.
این گونه بود که ذوب‌آهن در 1372 جایگاه چهارم لیگ را پس از سایپا، پیروزی و جنوب اهواز از آن خود کرد؛ نتیجه‌ای که برای فوتبال اصفهان ثمره‌ای درخشان محسوب می‌شد. اما در 1373 تیم سفید و سبزپوش اصفهانی کار را ضعیف‌تر از همیشه آغاز کرد. کیهان ورزشی در تحلیل مسابقه هفته پنجم این تیم در برابر پیروزی چنین نوشت: «پیروزی تهران در اصفهان جشنواره‌ای از گل به راه انداخت و ذوب‌آهن را با نتیجه 6-1 در هم کوبید! پیروزی در غیاب جمشید شاه‌محمدی و بهزاد داداش‌زاده، دو یار مصدوم خود، با ارائه یک بازی سراسر هجومی میزبان خود ذوب‌آهن را با گل‌های دایی (19، 25 و 68)، فرشاد پیوس (77 و 87) و جواد منافی (75) شکست داد. پیروزی در این دیدار به تعداد انگشتان دست و پا موقعیت گل به‌دست آورد و تنها توانست شش بار توپ را درون دروازه اصفهانی‌ها بکارد!
جالب اینجا بود که گل نخست مسابقه در دقیقه 13 توسط علی دهقان برای ذوب‌آهن به ثمر رسید؛ اما پس از آن بازی در اختیار میهمان بود و در ادامه، حضور باقر محمودی نیز کمکی به تیم نکرد تا ذوب‌آهن پس از پنج مسابقه تنها دو امتیاز در جدول مسابقات لیگ اندوخته باشد.
به هر شکل در ادامه مسابقات شرایط ذوبی‌ها بهبود یافت و این تیم کمتر رنگ باخت دید؛ اما رقابت‌های آن سال در دو گروه برگزار شد که از 12 تیم هر گروه پنج تیم به دسته پایین‌تر سقوط می‌کردند! ذوب‌آهن هم با شش برد، 11 تساوی و پنج باخت در گروه خود هشتم شد و شانس حضور در رقابت‌های لیگ فصل بعد را از دست داد. دیگر احساس می‌شد دوران لیادین به پایان خود رسیده است… .
در تصویری که از تیم ذوب‌آهن منتشرشده، اسامی بازیکنان آن آمده است: ایستاده از راست: ناصر پورمهدی، شاهپور دوستانی، حسین پوردایی، محمد شهبندیان، محمد اوجی، محمد زائی و سید کمال حسینی.
نشسته از راست: مجید حاج‌رسولی‌ها، عباس سیمکانی، محمد آقاحسنی، امیرمهدی‌زاده، حسن استکی و علی محوریان.»
