موزههنرهای معاصر اصفهان این هفته ابتکاری به خرج داد و سهشنبه 25 مرداد میزبان سینفر از هنرمندان هنرهای تجسمی و اصحاب رسانه شد تا در یک تور دوساعته روایت یک سال و سه ماه مرمت این بنای قاجاری به مخاطبان منتقل شود و همه بدانند که پشت درهای بسته موزه دقیقا چه خبر است. در این تور، مهدی تمیزی، مدیر موزه، قدم به قدم در گالریهای مختلف از وضعیت پیشین و تصمیمهایی که برای فضاهای مختلف گرفته شده، صحبت کرد و مهندس جانقربان به نمایندگی از سازمانی که مرمت را برعهده دارد، توضیحات فنی را بیان کرد.
مدیر روابط عمومی شهرداری یزد و هیات همراه از مجموعه رسانه ای شهرداری اصفهان بازدید کردند و با مدیرعامل روزنامه، حجت السلام والمسلمین احسان تیموری بحث و تبادل نظر کردند .
شماره جدید کتاب مجله گردشگر مثبت با عنوان «صد گنج عیان نهان در میراث ناملموس ایران» با معرفی 100 میراث ناملموس ایران به صورت دو زبانه (فارسی و انگلیسی) و مصور به صورت 350 صفحه گلاسه در بهار 1400 منتشر شد. بر روی جلد فارسی مجله، مینیاتور چوگان و بر جلد انگلیسی، مینیاتور شکار شیر زرد، هر دو از آثار استاد امیرهوشنگ جزیزاده، نقش بستهاند.
آیین امضای تفاهمنامه همکاری شرکت پیام اصفهان زیبا و مؤسسه خیریه امام حسین (ع)، در محل روزنامه اصفهان زیبا برگزار شد. مهدی رقایی، قائم مقام مدیرعامل مؤسسه خیریه امام حسین(ع) در این مراسم عنوان کرد: خیریه امام حسین(ع) در حوزه مسکن به دو شکل، کمکهای جاری مسکن (کمکهزینه خرید مسکن، کمکهزینه ودیعه مسکن و کمکهزینه تعمیرات) و ساخت مسکن به نیازمندان این حوزه خدمت میکند. او در خصوص قدمت این خیریه افزود: مؤسسه خیریه امام حسین(ع) یکی از قدیمیترین خیریههای اصفهان، با ایده مرحوم حاج محمد امینی از سال ۱۳۶۱ پایهگذاری و به ثبت رسید.
تولدگرفتن در این شرایط سخت است؛ کرونا، فشارهای اقتصادی، بداخلاقیهای برخی و ترشروییهای عدهای دیگر، آنهم در سرزمین و زمانهای که گاهی عمر ماندگاری روزنامههای حرفهای روزبهروز کم و کمتر میشود؛ اما اصفهانزیبا زنده است؛ چون تکتک اعضای این خانواده سرزنده، پرانگیزه و پرتلاش پای آن ایستادهاند.
خدا محمود یاوری را رحمت کند. وقتی برای مصاحبه زنگ میزدیم و میگفتیم از اصفهان زیبا تماس گرفتهایم، با همان حاضرجوابی و صراحتی که خصیصهاش بود، میگفت: «حالا کی گفته اصفهان زیباس که شوما روزنامهش باشین.» انگار همین دیروز بود که روزنامه شدیم. از قبلتر هم روی دکهها بودیم، اما روزنامهشدنمان داستان خودش را داشت. روزنامه شدیم و حالا شانزده سال از آن روزها میگذرد.
«اصفهانزیبا» هفدهساله میشود؛ ولی من همه هفدهسالش را ندیدم. من از دوازدهسالگی روزنامه کنارش بودم. من نوشتن در دنیای خبر و خبرنگاری را یازده سال پیش با جامعهنویسی شروع کردم؛ اما اصفهانزیبا برای من سکوی جدی پرتاب و پرش به دنیای دیگری بود. دنیایی رها از خبر و استرس، دنیایی که الفبای نوشتن در آن «ایثار» بود؛ ایثاری برآمده از آغوش گرم «مادران» و لقمه حلال «پدران» ی که فرزندانشان پیامبران زمان بودند.