چرا مقررات ملی ساختمان مربوط به صرفه‌جویی در مصرف انرژی همچنان نادیده گرفته می‌شود؟

مبحث 19 را جدی بگیرید!

مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان نقش مهمی در بهینه‌سازی مصرف انرژی و حفظ محیط‌زیست در ساختمان‌ها ایفا می‌کند. رعایت الزامات این مبحث توسط مهندسان و سازندگان، برای کاهش مصرف انرژی و ایجاد ساختمان‌های پایدار ضروری است.

زندگی در ارتفاعِ شهر!

برای بررسی مسئله آپارتمان‌سازی، ابتدا باید مؤلفه مهمی به نام «افزایش جمعیت» در شهرها را بررسی کنیم که نه‌فقط مربوط به اصفهان یا ایران بلکه رویه‌ای انکارناپذیر در جهان است. به روایت آمارهای جهانی، تا قبل از سال 2000 میلادی، نیمی از افراد جهان (یعنی 50درصد) شهرنشین بوده‌اند. درحالی‌که امروز این آمار بسیار فراتر رفته و مهاجرت به شهرها عملا در دنیا منجر به رشد جمعیت شده است. در این میان کلان‌شهرها بهره بیشتری از جمعیت برده و تحت تأثیر پدیده شـهـرگـــرایــی و مــهـاجـــرت شـــهــــری قرارگرفته‌اند. به این دلیل که شهرهای کوچک و متوسط، جذب‌کننده اقشار خاصی از مهاجران بوده‌اند و شهرهای بزرگ اقشار مختلفی را پوشش داده و با اقـبـال عـمـومــی روبـه‌رو بـوده‌انـد. همچنین مهاجرت به کلان‌شهرها به‌صورت پلکانی نبوده است. یعنی چنین نبوده که مهاجران از روستا به شهر کوچک، شهر متوسط و بعد کلان‌شهر مهاجرت کنند، بلکه آن‌ها مستقیما از روستا به شهرهای بزرگ هجرت کرده‌اند.

آپارتمان‌سازی بر مدار غفلت

آپارتمان‌نشینی در ابتدا پدیده‌ای مدرن و جذاب به نظر می‌آمد. زندگی در مجتمع‌های مسکونی که در آغاز دهه هفتاد هنوز چندان در اصفهان مرسوم نبود (بهترین مثالش شاید برج کاوه در خیابان کاوه باشد) نوعی تفاخر به‌شمار می‌آمد. بعدازآن بود که هجرت از خــانه‌های بزرگ و حیاط‌دار به ساختمان‌های چندطبقه فزونی گرفت و مردم را بر موج خود سوار کرد. حالا با گذشت دو دهه و در آستانه قرنی تازه، اصفهان شهری مملو از آپارتمان‌ها، برج‌ها، مجتمع‌های مسکونی و ساختمان‌های عریض و طویلی است که هفته‌به‌هفته و سال‌به‌سال به حجم این شهر افزوده‌شده و خانواده‌های دو، سه یا به‌ندرت چهارنفره را در خود جای می‌دهند، ساختمان‌هایی که بر ناهمگونی و ناسازگاری اغلبشان با بافت و شرایط محله و منطقه میزبان، انتقادهای بسیاری وارد است و به مجالی فراوان برای گپ‌وگفت درباره آن نیازمندیم.