انسانهاي بزرگ همانند چراغهايي پرتوافکن هستند که از خود نور ساطع ميکنند و ديگران در شعاع آن نور راه مييابند و از دل تاريکيها گذر ميکنند. حيات و ممات براي علما و دانشمندان تفاوتي ندارد و شخصيت وجودي آنها بعد از مرگشان نيز هدايتگر انسانهاي حقطلب و نفوس مستعد است؛ لذا فرمودهاند: «العلماء باقون ما بقي الدهر» عالمان تا دنيا و روزگار باقي است، وجود دارند.
نوریصفا طی حرکتی پربرکت در طول زندگی کوتاهش، به یک فهم واقعی از خودش تبدیل شده بود. فهمی که همه انسانها تجربههای کوچکی از آن را داشتهاند و درک میکنند چقدر زیبا و خواستنی است. اما این زیبایی و خواستن فقط در حد یک حس و حال جذاب و موقتی است.