
حدود هفت ماه پیش بود که رونالد کومان در کنفرانس خبری پیش از بازی با سویا حین پاسخ به خبرنگاران خون دماغ شد و در نهایت مجبور شد کنفرانس خبری را ترک کند. از همان روزها بوی ناکامی احتمال کومان در بارسلونا به مشام میرسید ولی آن اتفاق باعث شد هواداران و مدیران بارسلونا صبر کنند و چند ماه دیگر به علاوه یک پنجره نقل و انتقالات برای خریدهای مدنظرش به او فرصت دهند. صبر و فرصتی که بیش از آن که به خاطر ایمان داشتن به مربیگری کومان باشد، چاشنی ترحم داشت.









در یک بازی حساس، جذاب و تاکتیکی از رقابتهای سریآ ایتالیا، ناپولی و یوونتوس با سرمربیان جدید خود مقابل یکدیگر قرار گرفتند که در نهایت ناپولی با برگشت به بازی، نتیجه را دو بر یک به سود خود تمام کرد. جدا از حساسیت این دیدار، تقابل دو مربی یعنی آلگری و اسپالتی بود که بازی را جذابتر میکرد. آلگری یک مربی است که بیشتر به کنترل کردن بازی اعتقاد دارد و اسپالتی بر خلاف او با بالاتر بردن ریتم بازی و فشار به حریف، بیشتر از کنترل بازی، هدف اصلی در بازی را به اشتباه انداختن حریف و بالا بردن سرعت بازی در نظر میگیرد.









لیگ جزیره تا سال 1992 یا به عقیده برخی تا سال 1996 لیگ بسیار خسته کنندهای بود و تنها یک یا دو تیم نمایشی جذاب ارائه میکردند و باقی تیمها با بازی عادی و صرفا نتیجهگرا مسابقات را دنبال میکردند، اما چه چیزی باعث شد آن لیگ خسته کننده به جذاب ترین لیگ حال حاضر جهان تبدیل شود؟ در این مقاله به دلایلی که باعث تحول لیگ جزیره شد، خواهیم پرداخت.









حق به حقدار رسید؛ یک جمله برای تمام تورنمنت و برای تیمی که لایق قهرمانی بود. رنسانس مانچینی نتیجه داد تا تیم جذاب او در قلب انگلیس قهرمان یورو 2020 شود. تیمیجوان، همراه با افراد با تجربه ای که ترکیب هماهنگ را ساخته بودند. آری، جام باید به رم باز میگشت، ایتالیایی که با بازماندن از صعود به جام جهانی 2018 به نهایت چاه سیاهی رفته بود، حال بر اوج قله شادی و افتخار اروپا است. قرنها پس از رنسانس در ایتالیا، رنسانسی دیگر شکوفه زد.









با رسیدن به مرحله یک چهارم نهایی یورو و مشاهده نمودار حذفی میتوان به این نتیجه رسید که قهرمان جهان در سال 2014، قهرمان جهان در سال 2018، نایب قهرمان جهان در سال 2018، قهرمانی یورو 2016 و لیگ ملتهای اروپا و نایب قهرمان جهان در سال 2010 دیگر در تورنمنت حضور ندارند. تورنمنت عجیبی که کمتر کسی فکر میکرد بدین گونه پیش برود، البته که نحوه برخورد تیمها در دور حذفی که توسط یوفا برنامه ریزی شده بود، نیز در این قضیه بی تاثیر نبود، اما نباید از توزیع قدرت بین همه تیمها و رشد همه آنها حتی تیمهای درجه 2 و 3 اروپا به سادگی گذشت.









مرحله گروهی یورو2020 سرشار از اتفاقات عجیب بسیاری بود، از فاجعه تلخی که برای کریستین اریکسن اتفاق افتاد تا نمایش خیره کننده ایتالیا و شب مرگ و زندگی در گروه آخر مسابقات. یورو 2020 قدرت، همبستگی، امید داشتن و هزار و یک صفت دیگر را به ما آموخت. به ما یاد داد همچون آلمان تسلیم نشویم، مثل ایتالیا قدرتمند گام برداریم، شبیه دانمارکیها همبستگی و اتحاد داشته باشیم و به یکدیگر کمک کنیم، همچون مجارستان هیچ زمانی تسلیم سختیها نشویم و تا آخرین لحظه تلاش کنیم و بجنگیم؛ پس چه چیزی از فوتبال شبیهتر به زندگی میتواند باشد. حال با اتمام مسابقات گروهی، تیمهای صعود کننده مشخص شده و حریفان خود را شناختند، پس بیایید باهم نگاهی به مرحله پیش روی این مسابقات بیندازیم.









سرانجام در آخرین بازی در این مرحله از مقدماتی جام جهانی، تیم ملی ایران با یک پیروزی اقتصادی یک بر صفر مقابل عراق توانست به عنوان تیم اول از گروهش صعود کند. گروهی که برای ایران پر از ماجرا، درد سر و بالا و پایین بود.









یورو 2020 با دیدار ایتالیا برابر ترکیه آغاز شد، دیداری که آتزوریها با درخشش بازیکنانش و شادابی بسیار خوبی که از خود نشان دادند، توانست اولین پیروزی یورو را به نام خود ثبت کند. پرتغال، فرانسه، اسپانیا و ایتالیا دیگر تیمهای بزرگ باقی مانده هستند که میتوانند جز مدعیهای اصلی این جام باشند که در ادامه مروری بر آنها خواهیم داشت.