قیمت افسارگسیخته رهن و اجاره کابوس این روزهای اجاره نشینان اصفهانی است. با فرارسیدن فصل جابه جایی ها، مالک ها به افزایش چندبرابری نرخ اجاره کمر بسته اند.
سال گذشته کلیپی در فضای مجازی منتشر شد که در آن تعدادی آدم به دلیل فقر و تنگناهای مالی در لولههای بتنی شکسته و رهاشده در زمینهای بایر در یکی از مناطق کمبرخوردار زندگی میکردند؛ لولههایی تنگ و تاریک شبیه به گور که کوچکترین نشانی از زندگی در آنها دیده نمیشد؛ اما تنها سرپناه آنها بود. کسانی که فقر و نداری و اعتیاد مخرجمشترکشان بود و همه اینها هـمـچـون مـهـری بزرگ بر پیشانیشان کوبیده شده بود تا آنها را ناخواسته راهی حاشیههای شهر کند و سرنوشت نامعلومی را برایشان رقم بزند.
زنگ خطر حاشیهنشینی سالهاست نواخته شده؛ اما انتشار تصویر نوزاد رها شده در یکی از مناطق شهر، چهره خشن آن را عریان کرد. شورای شهر اصفهان بارها درباره هزینه اندک حاشیهنشینی در اصفهان هشدار داده بود؛ ولی از آنجا که حاشیههای شهر و آسیبهایش متولی واحد و قدرتمند ندارد؛ بنابراین همه نهادهای ذیربط و با ربط به سادگی و به بهانه کسری بودجه از زیر بار مسئولیت خود شانه خالی کردند و آنچه نباید، رخ داد. همه این سالها مدیریت شهر اصفهان برای ساماندهی و حل مشکلات حاشیههای شهر تنها بود و مگر یک دست چقدر توان دارد و تا چه اندازه میتواند وظایف بقیه متولیان را به دوش بکشد؟