سلامعلیکم سلامعلیکم… »این همان چیزی است که جادوی نی در دستگاه چهارگاه را در ذهن من تداعی میکند، شاهکار سلام صبحگاهی از حسن کسایی یکی از نوابغ نینوازی اصفهان و بلکه ایران که خانه او در عباسآباد هنوز هم خاطره مینوازد؛ همچون خانه محله مکینه خواجو که برای ما اصفهانیها نشانی از نایب اسدالله، خداوندگار نی است تا شاید از این اندک ماترک برجایمانده از شهری که روزگاری نهچندان دور قبلهگاه نینوازان بهشمار میرفت، همچنان صدای نی شنیده شود؛ اگرچه این صدای عارفانه در شهری که با نوای نی حکایتها سروده است دور و دورتر شده و در پیچوتاب بیتوجهیها گرهخورده و صدای ساز عارفانه نایب اسدالله خان اصفهانی، آقا سلیمان اصفهانی، ابراهیم آقاباشی، عبدالخالق اصفهانی، مهدی نوایی، حسین یاوری، حسن کسایی و همه آنان که نامشان با نی عجین شده و از آن حکایتها سرودند و جاودان رفتند گمشده است؛ اگرچه به گفته مدیر خانه موسیقی، نی، اصفهان است!
از «حمدان نی زن» در قرن سوم هجری تا «حسن کسایی» در دوران معاصر، همگی از طلایهداران نینوازی در تاریخ موسیقی ایران هستند. اگر شاعر باذوقی گفته: «اصفهان نیمه جهان گفتند/ نیمی از وصف اصفهان گفتند» بدون شک و بهدوراز اغراق درباره نینوازی اصفهانیها، پُر بیراه نسروده است. از اواخر عهد قاجار تا دوره معاصر، نوازندگان زیادی درزمینه نینوازی فعالیت کردند؛ ولی در این میان، نقش تاریخی «حسن کسایی» غیرقابل انکار است. او متولد 3مهر1307 اصفهان است و اهمیتش در تاریخ موسیقی ایرانی بهگونهای است که نوازندگی نی به قبل و بعد او تقسیم میشود و درواقع شیوه نینوازی قدیم را به دوران معاصر متصل میکند.
بهتازگی پنجمین سالگرد روزی را طی کردیم که شهنواز موسیقی ایرانی دفتر تارش را بست. به همین مناسبت عزمم را جزم میکنم در سیر و سیاحتی در «تختفولاد» اصفهان تا یاد، خاطره و عطر نغمه های شهناز را برای خودم زنده سازم. هرچند جلیل شهناز در قطعه هنرمندان بهشتزهرای تهران مدفون است، ولی اهل ذوق […]